Een controversieel onderwerp: polyamorie

Laat me eerst de termen uitleggen, met een beetje hulp van Wikipedia:

Polyamorie = de praktijk, wens of acceptatie van het hebben van meer dan één intieme relatie tegelijk met medeweten en instemming van alle betrokkenen. Het moet niet worden verward met polyseksualiteit, wat de aantrekking tot meerdere geslachten en/of geslachten is.

Kortom, ik zou zeggen dat het consensuele, ethische of verantwoordelijke niet-monogamie is .

Waarom breng ik dit ter sprake? Laat het me uitleggen:

Ik ben getrouwd en dat al een aantal jaren. En ik hou van mijn vrouw. Maar een of twee keer heb ik vrouwen ontmoet op wie ik het gevoel had dat ik verliefd begon te worden. En dat nam niets weg van de liefde die ik had en nog steeds heb voor mijn vrouw, ik had die gevoelens niet omdat ik thuis ongelukkig was.

Mijn keuze was om die gevoelens te blokkeren en trouw te blijven, vooral omdat ik mijn vrouw geen pijn wilde doen. Maar wat als monogamie slechts een stomme sociale conventie is?

Kan men tegelijkertijd van twee mensen houden? En kunnen zulke meerdere relaties echt werken zonder pijn te veroorzaken voor een of alle betrokken mensen?

Deel uw gedachten.

Een zeer delicaat onderwerp Johnny. Delicaat omdat er een dunne grens is tussen van iemand houden en wel of niet naar die gevoelens handelen. In jouw geval was dat niet het geval, maar het moet moeilijk voor je zijn geweest om dat te doen. Aan de andere kant houd je zielsveel van je vrouw en zou je haar nooit pijn willen doen... maar vraag je je af wat er had kunnen gebeuren? Waarschijnlijk niet, vanwege het feit dat u echt van uw vrouw houdt.

Hoe dan ook - ik dwaal af. Uw vraag....Ik zal eerlijk zijn en zeggen dat ik het echt niet weet. Ik denk dat het mogelijk moet zijn; Ik heb dergelijke relaties gezien in tv-programma's (echte relaties moeten niet worden verward met een verzonnen programma). Ik denk dat het zou kunnen werken en ik denk dat het mogelijk is om [in jouw geval] tegelijkertijd van twee vrouwen te houden zonder dat een van de liefdes je gevoelens voor de andere liefde in je leven beïnvloedt.

Heb ik geantwoord of ben ik hier langs de huizen gegaan?

blauw

Ik denk echt dat we van meer dan één persoon tegelijk kunnen houden, het is gewoon niet sociaal geaccepteerd.

Ik denk absoluut dat je van meer dan één persoon tegelijk kunt houden. Er niet naar handelen is in deze specifieke tijd een sociale conventie, maar dat betekent niet dat het nooit aanvaardbaar is geweest, noch dat het in een andere tijd en onder andere omstandigheden nooit aanvaardbaar zal zijn voor de samenleving.

Ik denk dat alle betrokken partijen diep voor elkaar moeten zorgen en volledig eerlijk moeten zijn over hun gevoelens over een dergelijke regeling. Ernaar handelen zonder medeweten van een van de partijen zou helemaal niet werken. Het zou liegen, sluipen en bedriegen vereisen, wat degenen tegen wie wordt gelogen en degenen die liegen, zal kwetsen.

In de begindagen van het mormonisme werd polygamie beoefend en geaccepteerd omdat er goede redenen voor waren. Mannen stierven veel vaker en jonger dan vrouwen en de gezinnen waren groot. Het inbrengen van een tweede, derde, vierde of meer vrouwen in het huwelijk was voor iedereen nuttig. De kinderen werden verzorgd en opgevoed door het grotere gezin, vrouwen werden beschermd en verzorgd in plaats van alleen gelaten te worden in een wereld waarin mannen de kostwinners waren. En het werkte omdat alle partijen het met elkaar eens waren en voor elkaar zorgden. Levensduur, gevaren en het vermogen van vrouwen om tegenwoordig hun eigen weg te gaan in een heel andere samenleving maken het onnodig en dus niet langer acceptabel.

kat

Ik zou kunnen zeggen dat in de wereld waarin we leven de meeste mensen het als een luxe beschouwen om genoeg tijd met slechts één persoon door te kunnen brengen. Wie heeft er, behalve een geselecteerde minderheid, genoeg tijd voor twee personen? Liefde en verlangen zijn niet relevant als je geen tijd hebt om ervan te genieten.

En hoe zit het met de toewijding? Kunt u voldoende toegewijd zijn om beide partijen in gelijke mate tevreden te stellen? Als je dat niet kunt, hoe zit het dan met de mogelijkheid van jaloezie?

Ik moet toegeven dat ik niet in staat ben om tegelijkertijd van twee vrouwen te houden en het allebei liefde te noemen zoals ik het waarneem.

Dit is zo'n interessant onderwerp. Ik weet dat we om verschillende redenen van mensen kunnen houden. Als we iemand pijn doen, betekent dat dan dat we niet van hem of haar houden? Niet echt. Als we van een eigenschap van een ander houden, betekent dat dan dat we niet van onze partner houden? Niet echt. Ik denk gewoon dat sommigen hunkeren naar die ‘nieuwheid’ in een relatie. We zijn door de maatschappij geconditioneerd om verplichtingen aan te gaan, maar staan onze dierlijke instincten dit toe?

Ik ben het er volledig mee eens dat beide individuen eerlijk moeten zijn in dit soort situaties. Ik denk niet dat ik het zou kunnen en het ook niet goed zou vinden als mijn man het zou doen.

Interessant onderwerp en ik heb er al een tijdje over nagedacht. Ik ben het met Froggy eens dat "sommigen hunkeren naar die" nieuwheid "in een relatie." Ik denk niet dat ik tegelijkertijd van twee personen kan houden. We moeten doen wat we denken dat goed is, maar ik weet dat ik mezelf zou afvragen of ik bij mijn partner blijf vanwege de liefde of omdat ik niet wil dat iemand gewond raakt.

Absoluut explosieve discussie en stof tot nadenken, dat is zeker. Het is erg interessant om alle antwoorden en verschillende meningen over dit onderwerp te lezen.

Ik denk dat de krachtigste make-up onze emotionele en fysieke aantrekkingskracht is. Onze diepe dierlijke instincten is wat de moderne mens heeft geleerd te onderdrukken door middel van monogamie. Zonder twijfel denk ik dat we het er allemaal vrijwel over eens zijn dat loyaal en trouw zijn van het allergrootste belang is en vanzelfsprekend is.

Maar de waarheid is dat we nu allemaal weer iemand vinden met een chemie die niet kan worden ontkend. Zo niet, dan is het alsof je van binnen verwelkt bent. Ik denk dat emotionele gehechtheden absoluut mogelijk zijn als er slechts een onverklaarbare klik en verbinding is tussen twee mensen.

Is het mogelijk om tegelijkertijd van twee mensen te houden? Ja, ik denk dat het heel goed mogelijk is. Lukt het uiteindelijk om de drang na te streven en een open relatie te hebben met meerdere partners? Onze samenleving zegt nee. We moeten onze emotionele reacties onthouden als we het over liefde hebben. Er zullen jaloezie, onzekerheden en vertrouwensproblemen zijn die die relatie zullen verbreken.

Als het puur lust is zonder emotionele gehechtheden en beide partners het erover eens zijn en open tegen elkaar zijn, dan is dat inderdaad zo en heeft het gewerkt.

Het is absoluut een ying yang-situatie. Terwijl de moderne mens ons leert dat één partner sociaal aanvaardbaar is en dat elk ander gevoel buiten die relatie onderdrukt moet worden. Aan de andere kant zijn we ook maar mensen en kan er iemand langskomen die die ‘taboe’-verlangens opwekt.

We weten allemaal wat goed en goed is in een relatie en we houden ons daaraan, maar dat betekent niet dat het verlangen ons niet zo nu en dan overkomt, en het betekent ook niet dat er iets 'ontbreekt' in je relatie.

Lippen

Ik dacht net aan een andere vraag over dit onderwerp............

Als u een relatie heeft en deze volkomen eerlijk is, zijn u en uw partner dan ruimdenkend genoeg om te bespreken dat er iemand was die een bepaald verlangen teweegbracht? Ik zeg niet dat we vragen of het oké is om het na te streven, omdat ik denk dat loyaliteit het belangrijkste onderdeel van een relatie is.

Maar is er voldoende vertrouwen in elkaar om er openlijk over te kunnen praten of moet het onder het tapijt worden geveegd?

Lippen

Goede vraag Lippen.

Ik denk dat het enigszins afhangt van de vluchtigheid van je partner en het soort relatie dat je met hem of haar hebt. Als je partner het type is dat opblaast als je ook maar naar een andere persoon kijkt op een manier die laat zien dat je hem of haar misschien leuk vindt, zou het bespreken van zoiets als dit zeker geen optie zijn.

Dus als antwoord op je vraag: onder het tapijt geveegd!

blauw

Mijn man zou omdraaien. Het is onmogelijk dat ik zoiets met hem zou kunnen bespreken, maar ik ben zo eerlijk dat ik het met hem zou kunnen bespreken, of hij nu wil luisteren of niet.

Jouw vraag, Lips, is net zo interessant als die van Johnny. We moeten verschillende taboes met onze partners kunnen bespreken, ik houd er niet van als dingen onder het tapijt worden geveegd. Ik maak gewoon een groot onderscheid tussen liefde en verlangen. Als mijn partner mij vertelt dat iemand anders heel aantrekkelijk is, zou ik niet beledigd of jaloers zijn, en zou ik er graag over willen praten.

De ideale situatie zou zijn wanneer deze zaken openlijk tussen partners worden besproken. Maar zoals Blue zei: als een van de partners een jaloers type is, is het beter om zo'n onderwerp nooit ter sprake te brengen. Ook al levert dat misschien enige frustratie op met mogelijk nare gevolgen in de toekomst.

Dang Lips, je hebt veel te veel tijd besteed aan het nadenken hierover. Johnny, in antwoord op je oorspronkelijke vraag: (IMO) Jazeker, (natuurlijk kwam ik in de problemen omdat ik te veel dagdroomde op school toen ik nog een kind was op school, dus fantaseren over andere vrouwen is helemaal niet moeilijk.) Ik Ik ben getrouwd, maar je denkt altijd: als ik dat niet was, zou ik gemakkelijk voor iemand anders kunnen vallen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb nooit vals gespeeld tijdens een toets, oké. Trouwens, Lips, je moet zeker je mond houden. Zolang je niet op je impulsen reageert, heeft het geen zin iemand pijn te doen. Bovendien zou ze mij in elkaar slaan!

Ik hou van dit soort discussies. Mijn man en ik waren ongeveer 10 jaar lang 'swingers' toen we midden tot eind dertig waren. We hebben in deze tijd geweldige vrienden gemaakt en kijken terug op die tijd als de beste in ons huwelijk - we zijn nu 25 jaar getrouwd. We hadden allebei relaties met andere mensen (die ook deel uitmaakten van deze levensstijl) en alles was uit in de openbaarheid (de enige manier waarop het werkt). Ik ben van mening dat niemand aan al onze behoeften kan voldoen (en dan bedoel ik niet seksueel) en dat iemand anders van het andere geslacht ons grappig, aantrekkelijk, sexy enz. vindt als we dat soort bevestiging niet krijgen van onze echtgenoten (terwijl we tegen hen schreeuwen dat ze de vuilnis buiten moeten zetten..ha ha) is dit belangrijk en houdt ons gelukkig. Onze relatie (mijn echtgenoten en de mijne) was gedurende deze tijd op zijn best, zowel op seksueel als op niet-seksueel gebied, dus voor ons werkte het precies zoals het zou moeten hebben, aangezien we geen van beiden de overdreven jaloerse types waren om mee te beginnen.. het eindigde voor ons toen de vrouw met wie hij een beetje betrokken was een stap te ver ging en ik tussenbeide kwam en zei "game over" en het was voorbij.
Maar ahhhh, de geweldige herinneringen die we hebben.. dat is niet voor iedereen zeker.. werkte toevallig heel goed voor ons omdat we eerlijk tegen elkaar waren, zelfs over onze gevoelens voor iemand anders.