Jeugdherinneringen.

Ik herinner me dat ik de schooldag begon terwijl ik in de houding stond, met je hand op je hart en de belofte van trouw uitsprak.

"Ik beloof trouw aan de vlag van de Verenigde Staten van Amerika en aan de republiek waar deze voor staat, één natie, onder God, ondeelbaar, met vrijheid en gerechtigheid voor iedereen."
Wat is daarmee gebeurd?!

Ik herinner me...

Ik denk dat ik zes was toen mijn moeder ergens een gebruikte tv kreeg die zwart en wit was... met weinig kanalen... Ik zag mijn Richard Gere voor het eerst en sindsdien heb ik de stoel voor de spiegel gezet en sloeg mijn lippen erop, denkend dat ik hem kuste... ik wou alleen dat ik in plaats daarvan Daniel Craig zag...

Dit is een vreemde jeugdherinnering. Ik kwam er pas op mijn twintigste achter wat het was.

Ik herinner me dat ik steeds aan deze groene deur dacht, een vreemde tint groen met een verbrand stukje in het midden. Elke keer dat ik aan deze groene deur dacht, wilde ik mijn moeder vragen wat het was. Het enige was dat ik nooit aan de deur dacht terwijl ik bij mijn moeder was.

Vele jaren later dacht ik eindelijk aan deze groene deur toen ik bij mijn moeder was. Ik vertelde haar hoe ik het ergens van 'herinnerde'.

Ze vertelde me dat ik toen ongeveer 2 was en dat de "brandvlek" in feite sap was dat door de groene verf kwam. Dit leek op een schuurdeur aan de zijkant van het huis waar we woonden. Hoe vreemd dat zoiets kleins, onbelangrijks, zoveel jaren lang zo’n grote rol in mijn ‘geheugen’ speelde.

Ik kan me die groene deur tot op de dag van vandaag nog steeds voorstellen.

blauw

Toen ik klein was, zijn de enge films van toen niet meer zo eng als nu. Maar ik en mijn kleine zusje keken naar deze enge film. IN deze enge film was er een oog dat door kieren van deuren gluurde en elke keer dat het oog werd gezien, werd er uiteindelijk iemand vermoord.

Nou, bij ons thuis hadden we een schuifdeur die de gang afsloot, deze deur schoof in de muur, hij draaide niet als een deur, hij schoof heen en weer.. nou, terwijl we deze film keken vanuit de hoek van mijn kamer ogen ik zie de deur langzaam open en dicht gaan, in het donker zie ik een oog.. ik stootte mijn zus aan,.. "kijk!" Ik fluister tegen haar. Ze ziet het en onze ogen kijken zo .. we beginnen te schreeuwen MAMMMM AAAAAHHH MMMMMMM, ik had een spatel in mijn hand en mijn zus had een vliegenmepper we omhelsden elkaar in doodsbange angst, klaar om deze wapens te gebruiken.. de deur bleef het doen.. bevroren in onze spot.. we schreeuwden luider en luider.. uit volle borst, MAMMMMMMMM.. dan springt mijn moeder eruit en zegt BOOO.. we huilden histerisch en zo boos op haar... ze voelde zich zo slecht dat ze dat niet deed Hoeveel heeft ze ons laten schrikken... die stomme enge film! >:(

Het spijt me bij voorbaat Imagin.ation maar LMAOOOOOOOOOOOOO
Oké, ik weet niet of iemand zich een tv-film herinnert genaamd "Trilogy of Fear",
het was eigenlijk een ZEER goed gemaakte film voor tv, en de griezelige actrice Karen Black speelde hoe dan ook in drie afzonderlijke films in een film (vandaar de trilogie) toen deze voor het eerst verscheen eind jaren 70, geloof ik, ik en mijn zussen keken mee Onze keukenogen waren aan het scherm gekluisterd en doodsbang. Nou, mijn vader zat beneden in de familiekamer en keek er ook naar, aan het plotten. Het laatste verhaal bevatte een heel griezelig verhaal. De VooDoo-pop die tot leven kwam en vastbesloten was om Karen Black te vermoorden, de pop had een ketting en een speer en toen de ketting werd gebroken, kwam hij tot leven en wilde alles of iemand op zijn weg doden. Mijn zus merkte het tijdens de film dat mijn vader stilletjes de keuken binnen is gekomen om iets te doen en daarna weer naar beneden is gegaan en de deur weer achter zich heeft gesloten, we zijn nog steeds geschokt en opgewonden in het verhaal verwikkeld, terwijl het kleine monster VooDoo-pop achter Karen Black aan zit, nu gewapend met een lang slagersmes uit haar keuken, naar haar stekend en haar benen en vingers doorsnijdend, we schreeuwen om de echt enge delen en toen de film eindigde keken we elkaar alleen maar aan van WOW, dat was HELLA ENG!!
Voordat we het weten, horen we dit waanzinnige geschreeuw en grommen, NET zoals het VooDoo-poppenmonster bij de deur die naar beneden gaat, en dan Plotseling komt er een mes, een lang slagersmes onder de deur vandaan en snijdt wild heen en weer, plotseling gaat de deur open en zo we zien dat het een kleine is den pop die leek op de VooDoo-pop die op ons afkwam!! Ik zeg je jongen, er waren drie kleine meisjes die aan het rennen waren en bloedige moord schreeuwden, die probeerden weg te komen van... ONZE DOMME VADER die een Afrikaans standbeeld had gepakt dat we hadden en naar boven was gekomen om met een slagersmes te zwaaien en de verdomde trap op te kruipen om ons bang te maken, en als hij voorovergebogen stond van het lachen, dacht ik dat hij een buik zou breken!! Goede tijden, ja vriend.

LMAO

Stel je voor en Ally, ik ben dol op de verhalen die jullie hebben, ik kijk ernaar uit om jullie berichten te lezen.

Toch te grappig.

Toen ik een kind was, was het "engste" ding in mijn tijd CHUCKY!

Als ik er nu op terugkijk, wat stom, maar toen, jongen, zou ik nachtmerries over hem hebben.

Mijn kinderen zien de film op tv en lachen gewoon...LOL


:-*

OMG Onthoud slip 'n slide?!?!? Ik vond het geweldig..Het was mijn favoriet.


:-*

Ik heb mijn ouders gek gemaakt met dat speeltje waar de dieren omheen zaten. Je richt de wijzerplaat op een bepaald dier, trekt aan het touwtje en het praat eruit.. "De koe zegt Mooooooooo"... Oh en wat dacht je van Speak N Spell, dat De stem van speelgoed klonk alsof er een exorcisme nodig was

Mijn zoon heeft zo'n speeltje, de koe zegt MOOOO...UGH. Ik wil het meestal door de kamer gooien...LMAO


:-*

Ik had hamsters in overvloed, de hele habitrail shabill. Ook al waren ze fascinerend om naar te kijken, de schattige kleine dingen die naar hen keken, vulden hun wangen, terwijl ze hier en daar renden. Die Habitrail-kooi en de vermenigvuldiging van hamsters namen het huis over. Hamsterballen rollen overal, tunnels en buizen, skylabs en woonkamers, holen en romantische suites..uuhhggg Ik herinner me een kerst, ik had een hele hoop cadeautjes in alle verschillende vormen en kon niet wachten om ze te openen... Kerstochtend was eindelijk aangebroken.. ik rende om mijn cadeautjes open te maken.. "ooh nog een buisje.." "wauw... nog een tunnel" "ooh cool nog een hol" "ja nog een designer hamsterwaterfles" MOMMMMMMM zeg ik eindelijk.. de hamsters krijgen helemaal kerstmis. .. toen ik opstond.. struikelde ik en viel over een hamsterbal..

LOL...Te grappig Stel je voor.

Op kerstavond mocht ik mijn cadeautjes openmaken, en ik kreeg altijd babypoppen.

Luiers, flesjes, schommel, kinderstoel, ik had de hele kinderkamer. Ik weet nog dat toen Baby Alive voor het eerst uitkwam, ze in haar luier poepte nadat je haar te eten had gegeven. Ik vond het geweldig.

Ik denk dat het gewoon een vroege training voor mij was, nu heb ik mijn echte babypoppen


:-*

LMAO ish...hahaha

ewwww


:-*

Heeft iemand Pogs en Cabbage Pail-kinderen verzameld. Mijn verzameling Pogs was enorm. Slammers was waar ik echt van hield, ik had op die geschopte kont, ik zou ieders Pogs winnen, als het precies goed zou slaan, zou het slaan als een bliksemschicht, zo mooi verlicht

Ik heb de Garbage Pail Kids verzameld





Kon echter nooit in de pogs komen.



:-*

DingDongs worden in echte folie gewikkeld. Ik hou van die.

Het enige waar ik in 1980 plezier aan beleefde, was het maken van mudpies met mijn vriend Clay. Vooral toen ik de taart probeerde te eten (denkend dat het chocolade was). Gezien mijn beroep in koken, zie ik nu dat het een voorafschaduwing was.

Ik hield van vuilnisemmerkinderen! Ik was ook grote fan van Troetelbeertjes!

Veel mensen vertellen me steeds over Bananen in Pyjama's. Ik had speelgoed gekocht bij een garage sale en ik vermoed dat het een speelgoedbanaan in pyjama was. Mijn dochter werd er gek van (ze is 22), maar ik heb het nooit gezien en heb geen idee waar al die ophef over gaat.

Ik herinner me de dag dat The Munsters een preview gaven. Ik was ZO erg overstuur; we moesten uit eten en ik moest het missen. Ik weigerde iets te eten. Het was best grappig om er op terug te kijken; ik was een behoorlijk fors klein meisje en niemand geloofde dat ik niet iets zou eten in het restaurant. Maar ik bleef bij mijn standpunt. Hoe durven ze!

Ik herinner me ook de wedstrijd voor het benoemen van de baby op de Flintstones. Pebbles won uiteraard.

En ik was ongeveer 5 of 6 jaar oud en probeerde Bill Bixby te kussen via de tv (op My Favorite Martian), toen de tv bovenop me viel! Hoe beschamend! Ik heb mijn moeder nooit verteld hoe dat kon gebeuren, maar ik was blij dat ze mij had gered.

Omg, ik vergat bananen in pyjama helemaal! Ik moet dat boek al een miljoen keer gelezen hebben!

ik hou van dit draadje. het geeft me het gevoel dat ik weer een kind ben.

Goedheid! Toen ik klein was, had ik overal Garbage Pail Kids-stickers op de zijkant van mijn dressoir in mijn kamer. Ik hield van die vervelende kleine dingen.