klantenservice

Ik ging gisteravond naar de supermarkt met een lijst die langer was dan de baard van de Kerstman. Ik had twee karren nodig, de ene voor mijn vlees, de andere voor mijn broodmeel enz. Ik kocht al mijn spullen en verhuisde toen om af te rekenen om het proces te beginnen, biddend dat mijn $ 300 genoeg was om voor het eten te betalen. Ik had me waarschijnlijk beter moeten kleden (ik had een joggingbroek en een T-shirt aan) omdat de receptionist verbaasd keek toen hij contant geld tevoorschijn haalde om voor mijn eten te betalen en het geld opnieuw moest aanvragen belastingen die met voedselbonnen zouden zijn afbetaald. De receptionist was van tevoren erg onbeleefd en gooide mijn spullen zonder enige zorg weg, alsof mijn brood onder een deel van mijn vlees lag en mijn eieren bijna omver werden gegooid. Nadat ik voor mijn spullen had betaald, hield ik de lijn door mijn eieren en brood te controleren, tot ongenoegen van de winkelbediende. Ik liep de winkel uit en zag hoe ze bij een baan bleef terwijl mensen om werk smeekten. Ik wilde ook geen scène maken. Wat zou je hebben klaar

Oh Rena... Ik dacht dat iemand je zo zou kunnen behandelen... je bent zo'n goede ziel. Wat betreft de duidelijk ongelukkige caissière, denk ik dat ik aan het einde van deze scène rustig en oprecht had moeten zeggen: 'Jongedame, je moet een boek nooit op zijn kaft beoordelen.' Natuurlijk bedenk je altijd iets om te zeggen als het te laat is...

Dit deed me denken aan een tijd dat ik in een Radio Shack-winkel werkte en er om de dag een man binnenkwam en een paar uur naar dingen keek en pakjes las, terwijl hij in zijn gescheurde borstzak reikte om dingen eruit te halen en naar te kijken. of maak er aantekeningen over. De andere verkopers vonden hem een beetje gek en vermeden hem als tijdverspilling.

Ik daarentegen wachtte op hem en deed alles wat ik kon voor hem. Dit ging een hele tijd door, waarbij hij een beetje dit en dat kocht... Uiteindelijk bleek dat hij met pensioen was en gewoon het huis uit moest en dol was op alles wat met elektronica te maken had.

Op een dag kwam hij binnen en vertelde me dat hij een besluit had genomen en was overgegaan tot het kopen van alles wat iemand ooit in zijn auto zou willen stoppen... waarschijnlijk de grootste verkoop die ik ooit heb gedaan. En hij stak zijn hand in die gescheurde zak met alle spullen erin die barsten, haalde het geld eruit en betaalde me contant voor meer dan $ 12.000 aan koopwaar.

Het verhaal eindigde daar verrassend genoeg niet. Hij kwam ongeveer twee weken later terug met een cadeau voor mij om mij te bedanken. Het was een met de hand gestikte, prachtige jurk met lange mouwen die hij zelf had gemaakt. Dat zal ik nooit vergeten en het herinnert mij er altijd aan om niet op het uiterlijk te oordelen.

kat

Dit soort dingen maken mij woedend, Rena en ik ben een heel rustig persoon. Je hebt het goed aangepakt, maar ik weet niet wat ik zou hebben gedaan. Maar we moeten Katt bedanken voor het inspirerende verhaal, dat je op school aan kinderen moet vertellen.

Ik kan slechte werkdagen begrijpen. Ik doe er alles aan om eten op tafel te zetten, inclusief het verdragen van een veeleisende baas die me vaker heeft ontslagen, tel af van de 9 jaar dat ik bij haar ben geweest. Het is grappig hoe we zelfs maar één keer kwam bijna tot een neerhalend gevecht waar haar man tussenin stapte. Ze heeft echt een slechte ocd over alles wat het wil. Een keer werd ik door haar ontslagen en ze huurde iemand anders in die dingen bleef nemen. Ze is een kunstenaar en ze stuurt me naar de winkels en pandjeshuizen om echte gouden oorbellen en spullen te kopen voor de poppen die ze maakt. Haar man belde me twee weken later nadat hij thuiskwam van een zakenreis en vroeg me waarom ik niet op mijn werk ben. Ik was stomverbaasd dat hij het niet had gehoord. Ik vertelde hem dat ik was ontslagen en op zoek was naar werk. Ik vroeg ook om een erkenningsbrief voor mijn volgende baan.
Hij vertelde me met een geërgerde stem: ik betaal de rekeningen hier en als ik je niet ontsla, verwacht ik je stipt om 9.00 uur te zien. Ik word goed betaald voor de paar uur per week dat ik werk, zelfs nadat ik wat kantoorwerk voor hem heb gedaan toen zijn vrouw tekeer ging. Ik denk dat we een haat-liefdeverhouding hebben. Ik weet zeker dat we nog een gevecht zullen krijgen, dat is onvermijdelijk. De moraal van het verhaal is dat je nooit weet wat iemand doormaakt en dat ik kan vergeven.

Er was een tijd dat ik heel stil was en het misbruik van deze "klantenservice"-mensen accepteerde. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en nu houd ik me niet meer in. De meest recente was bij de dokter. De receptioniste was erg abrupt en het wreef me de verkeerde kant op. Ik vertelde haar dat ik dacht dat ze onbeleefd was. Net zoals wij moeten nadenken over de dag die zij hebben, moeten zij ook rekening houden met de onze. Het is immers hun taak om “klantenservice” te verlenen. Het onderwerp maakt mij zo boos. Je hebt het goed afgehandeld Rena. Het vasthouden van de lijn om je items te controleren was de kers op de taart. Ik had het zelf niet beter kunnen doen!

Ja Rena, je hebt het heel goed afgehandeld... Aan de andere kant had ik haar waarschijnlijk een eitje gegeven en gevraagd of ze spek wilde bij haar eieren!!!
LOL

Rena.. ik werk in een supermarkt en ik ben de front-end manager (ik ben de baas over de kassiers). Elke kassier in mijn winkel heeft geleerd beleefder en respectvoller te zijn, om dat extraatje te overlopen om iemand te helpen we krijgen voortdurend complimenten over de manier waarop we mensen met integriteit en geduld behandelen. Het is de manier waarop ik dingen leid, en ik heb tegen mijn kassiers gezegd dat ze mensen altijd moeten behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden in een supermarkt, hun zuurverdiende geld wordt uitgegeven hier is ons motto: meer waar voor je geld (in alle opzichten). We hebben ook veel mensen die ons verhalen vertellen over hoe ze zo slecht worden behandeld door grofheid en wat een verschil onze winkel maakt. Nu gebeurt er nog iets dat ik voor mijn leven niet kan begrijpen. Mijn winkel is een keten, andere medewerkers van de andere winkels komen hier binnen en willen ons zo grof en respectloos behandelen. Ik vraag mezelf af of ze dit doen in andere winkels, of zelfs in hun eigen winkel, zijn we collega's, hoe kun je je collega zo behandelen (ze maken grote scènes, gedragen zich smerig en brengen kassamedewerkers in verlegenheid met opmerkingen alsof we dit in onze winkel niet doen) winkel) Ik wil zeggen: ga naar je winkel en gedraag je dan zo. Waarom kom je hier? Maar we glimlachen en denken dat mijn leven wel heel zwaar of zuur voor je moet zijn. Ik ben in andere winkels bij mij in de buurt geweest, de kassamedewerkers kijken nauwelijks naar je, laat staan praten, ik ben zo verbaasd waarom?

Het spijt me zo dat dit je is overkomen Rena, dat is echt triest als het zo gemakkelijk is om mensen goed te behandelen, ik word er ziek van vanbinnen... we gaan die extra stap in onze winkel voor iedereen.. ik ben zo blij dat je het hart hebt en ziel van een goddelijke engel.

Ik heb mijn deel van de klantenservice gedaan in de detailhandel en in het bankwezen. Het vergt het geduld van een heilige. Als het niet de juiste baan voor je is, ga dan iets anders doen. Het zou niet zo moeilijk moeten zijn om aardig te zijn, tenzij het een ellendige plek is om te werken. Het klinkt alsof je de zaken heel soepel laat verlopen. Stel je voor. Een gelukkige werknemer is een hoffelijke werknemer.

waar ik ga winkelen, moet je je eigen boodschappen doen. Ik doe daar soms vaker boodschappen omdat ze zoveel goedkoper zijn dan de supermarkt bij ons huis. Maar ik doe het daar als ik maar een paar dingen nodig heb, zoals melk en brood, en als ze ooit iets op mijn brood doen Ik zou om een nieuwe gevraagd hebben. je was veel te aardig. Ik koop wonderbrood en zodra je het verplettert, blijft het verpletterd. Ik zou op een aardige manier willen zeggen dat ik een ander brood wilde en dat ik er goed geld voor betaal. Bedankt. :)