Huisvrouw weigert te werken!

Ze klinkt mij als een perfecte kandidaat voor microkredieten (die we hier ondersteunen).
Ze besloot over de basisprincipes van de relatie, de jongen was het daarmee eens en ze gingen. Het leven verloopt niet altijd volgens plan en nu moeten ze zich aanpassen.

Omdat zij de beslisser is en je door ervaring beter op de meisjes kunt wedden (kiva etc.), zou ik mijn geld op haar inzetten.

Uit liefde voor haar man, die haar nodig heeft, en voor haar gezin, zou ze tijdelijk een deeltijdbaan moeten en kunnen krijgen om te helpen. Hoewel hij deze belofte heeft gedaan en haar om hulp heeft gevraagd, is ze egoïstisch tegenover haar. Houd dit vast in een huwelijk, een huwelijk gaat niet alleen over beloften die een man doet, het gaat erom dat twee mensen één worden in het huwelijk, daarom heb je elkaar beloften gedaan die ze in zekere zin niet achterhoudt...

Het klinkt alsof ze allebei vanaf het begin een beetje naïef waren. Ze hebben in het begin waarschijnlijk niet goed nagedacht, om nog maar te zwijgen van de overweging dat omstandigheden en situaties veranderen en daaraan moeten worden aangepast. Wat gisteren of vandaag mogelijk was, kan morgen niet meer zijn. Ze klinkt een beetje als een meisje met wie ik nog niet zo lang geleden heb gewerkt en wiens enige langetermijnambitie was om ongeveer twaalf kinderen te krijgen en thuisblijfmoeder te zijn. Ze is mormoon en dit soort dingen zijn in die context niet zo ongehoord. In feite deden haar ouders precies dat, maar dat was een generatie geleden onder andere economische omstandigheden. Bovendien heeft ze een moeizame start met twee echtscheidingen op haar naam, begin twintig, zonder dat er nog kinderen voor zijn. En ze is erg gedreven en ambitieus in het werk dat ze doet; zeer goed in verkoop/werken met mensen. Ik zie haar niet de hele dag in huis zitten met het opvoeden van kinderen.

Hoe dan ook, het meisje in jouw verhaal zal, als ze de levensstijl wil behouden waaraan ze is begonnen (gezin, kinderen, enz.), waarschijnlijk gewoon moeten toegeven en werken; tenminste voor even. Het lijkt een beetje egoïstisch om tegenwoordig die hele last op de echtgenoot te leggen zonder enige poging om zelfs maar een compromis te sluiten.

ze moet haar hoofd uit haar reet trekken en doen wat nodig is voor haar gezin.

als ik hem was, zou ik ervoor zorgen dat de kinderen en ik te eten kregen en dat zij voor zichzelf kon zorgen... egoïstische, kinderachtige, onvolwassen teef.

let alsjeblieft op je mond..

Ik ben het eens met wat iedereen zei.
Bij een huwelijk draait alles om compromissen... wat als hij ziek wordt en niet meer kan werken... wat gaat ze dan doen? ...Ik vraag me af!

Oké, ik moest het twee keer lezen om het allemaal te snappen.

Welnu, het klinkt alsof de "rekeningen" die zijn opgelopen, NIET hadden moeten worden opgemaakt en dat de genoegens die ze met zich meebrengen (en minder inkomsten) hadden kunnen wachten.

Toen ik in het onderdelenmagazijn voor een grote tv-maker werkte, hadden we twee JAAR onderdelenaanvragen voor een enkel onderdeel voor een tv, en veel daarvan kwamen uit Zuid-Amerika.

Hij liet me zien dat ze geduldig op de reparatie wachtten en niet zomaar iets gingen kopen ter vervanging van het exemplaar dat ze gerepareerd wilden hebben.

Het kan dus echt afhangen van hoe die rekeningen tot stand zijn gekomen en hoe bereid waren ze om de broekriem aan te halen.

Ik ben 31, ik werd afgelopen februari samen met 1100 andere mensen ontslagen en 2 maanden later werd de diagnose inflammatoire borstkanker gesteld. Ik had toen een kind van 3 en 2 jaar oud, en werkte naar keuze fulltime. Ineens was ik de hele tijd thuis en kon vanwege de ziekte niet meer aan het werk. Wat een puinhoop. Nu mijn gezondheid de afgelopen maanden is verbeterd en mijn zware behandeling achter de rug is, ben ik grotendeels uit vrije wil thuis bij de kinderen. Ze zijn 3 en 4. Maar thuisblijven en 'huisvrouw' zijn is voor sommigen van ons NIET gemakkelijk. Het is niet de voorkeursoptie. Zelfs als ik thuis ben, volg ik online lessen via een community college - en ik heb een diploma. Voor mij moet ik het gevoel hebben dat ik doelen bereik, of het nu gaat om het financieel helpen van mijn gezin, of het 'werken aan' het helpen van mijn gezin in de toekomst. Wat het bovengenoemde echtpaar betreft, zij had tijdelijk kunnen werken totdat het gemakkelijker werd. Ik denk dat het afhangt van wat haar carrièrekeuze zou zijn geweest, met de prijs van de kinderopvang tegenwoordig kan het goedkoper zijn om thuis te blijven. En het hangt af van hun cultuur, haar eisen kunnen heel redelijk zijn geweest en verwacht worden op basis van hun religie enz. Ik had echter gehoopt dat ze er doorheen zouden komen, en niet zouden toestaan dat materiële dingen een gezin kapot zouden maken.