There’s the rub though...
It’s fairly commonly accepted that no matter what it is you do for work, in time you grow to resent it or even downright hate it. As my grandma used to say “that’s why it’s called work and not ‘fun’, because work is a four letter word” which while folksy, holds some deep, sage-like wisdom.
This of course always had me wondering why everyone always suggested, that when it came to a career, you should find something you love and build a career around it.
If grandma’s folksy wisdom was true, that sounded rather like deciding to only ever eat your favourite sweet at every meal for the rest of your life, until the very thing you used to cherish and look forward to the most in life, inevitably became the bitter pill you just had to keep on swallowing.
I tried expressing this sentiment to her once and with a wry grin I was too young to understand at the time she locked eyes with grandpa and said, “Exactly! Just like marriage...”
A different generation indeed.
Think of all the random nonsense I’d miss out on wasting peoples’ time with on forums if I’d become a writer or for that matter, stayed married...
Best of luck though.
Cheers!
Er is echter het probleem...
Het is vrij algemeen aanvaard dat, ongeacht wat je voor je werk doet, je er na verloop van tijd een hekel aan krijgt of er zelfs ronduit een hekel aan krijgt. Zoals mijn oma altijd zei: 'daarom heet het werk en niet 'leuk', want werk is een woord van vier letters' dat, hoewel volksachtig, een diepe, wijze-achtige wijsheid in zich draagt.
Dit zorgde er natuurlijk altijd voor dat ik me afvroeg waarom iedereen altijd suggereerde dat als het om een carrière gaat, je iets moet vinden waar je van houdt en daar een carrière omheen moet bouwen.
Als de volkswijsheid van oma waar was, klonk dat eerder als het besluit om de rest van je leven bij elke maaltijd alleen je favoriete snoepje te eten, totdat datgene waar je vroeger van hield en waar je het meeste naar uitkeek, onvermijdelijk het bittere werd. pil die je gewoon moest blijven slikken.
Ik heb een keer geprobeerd dit gevoel aan haar uit te drukken en met een wrange grijns was ik te jong om het te begrijpen op het moment dat ze opa aankeek en zei: 'Precies! Net als het huwelijk...'
Een andere generatie inderdaad.
Denk eens aan alle willekeurige onzin waarmee ik de tijd van mensen op forums zou mislopen als ik schrijver zou worden of getrouwd zou blijven...
Veel succes echter.
Proost!