Zou je genoeg van hem/haar houden om weg te lopen?

Een heel moeilijke vraag om Lips te beantwoorden, omdat het moeilijk is om jezelf in die positie te brengen (als je je niet al in zo’n positie bevindt). Dat gezegd hebbende, zou ik ze waarschijnlijk de kans geven om weg te lopen en van hun leven te genieten, maar als ze ervoor kiezen om aan mijn zijde te staan, dan is dat zo. Het zou hun keuze zijn.

blauw

Ik denk dat ik ze eigenlijk 3-6 maanden bij mij zou laten wonen om echt te zien hoe het zou zijn. Vertel ze dan: "Ik zal niet boos zijn als je denkt dat je het niet aankunt en bent vertrokken"

Ik weet dat sommigen uit plichtsbesef zouden zeggen: 'Ik moet blijven', maar dat is het moment waarop liefde ernstig misplaatst is en in latere jaren zien ze dat ze een fout hebben gemaakt.

Ik kan niemand vinden om met me te trouwen en ik ben heel. Ik neem dat terug. Toen ik ging scheiden, heb ik gezegd dat ik nooit meer zou trouwen. Ik verloor mijn ziel in 2003 omdat ze zei dat we gingen trouwen of dat ze wegging. Ik ben nog steeds single. In mijn geval zou ik haar niet zeggen dat ze weg moest lopen. Ik zou haar zeggen dat ze voor haar leven moest rennen.

Hmmm... als de situatie omgekeerd was en het mijn man was die kreupel raakte, zou ik hem niet verlaten omdat ik zoveel van hem hou. Het zou een moeilijke aanpassing zijn om aan te wennen, maar een ongeluk zou mijn liefde niet veranderen, noch zou ik me schuldig voelen om te blijven... dat gezegd hebbende, als ik het was en hij genoeg van me hield om te willen blijven, dan zou ik volhouden voor altijd voor hem! Ik denk niet dat iedereen een handicap als een last ziet, kijk maar eens hoeveel mensen gehandicapte kinderen hebben. Als je het aan die ouders zou vragen, weet ik zeker dat ze allemaal hetzelfde zouden zeggen... het is moeilijk, maar ze zouden ze voor niets willen ruilen... waarom... vanwege LIEFDE.

Geweldige antwoorden jongens en ik heb erover nagedacht om een gehandicapt kind te krijgen. Er is geen moeder die ze voor de hele wereld zou willen ruilen.

Maar wat eigenlijk tot deze vraag leidde, was omdat ik me totaal anders voelde dan mijn vriend. Haar neef heeft iets soortgelijks meegemaakt. Hoewel ze niet verlamd was, ontwikkelde ze een ziekte waardoor ze uiteindelijk bedlegerig zou worden.

Ze waren verloofd en toen ze hoorde van deze progressieve ziekte verliet ze hem. Hij smeekte en smeekte hem niet te laten gaan, maar zij weigerde zijn leven te belasten.

Ik was het in ieder geval met haar eens en zei dat ik hetzelfde zou doen, omdat ik hem kinderen zou ontzeggen en de intimiteit enorm zou worden aangetast. Hem verlaten zou het grootste liefdesoffer zijn.

Mijn vriend was het daar echter absoluut niet mee eens. Ze zei dat ze hem niet zou opgeven omdat ze hoogstwaarschijnlijk de rest van haar leven alleen zou doorbrengen.

Als je zou blijven, zou je dan toestaan om af te dwalen om aan zijn behoeften te voldoen? Of zou dat strikt verboden zijn?

Lippen

Ik zou hem vrijlaten. Als hij uit liefde zou weigeren weg te gaan, zou ik voor mij graag willen dat hij blijft. Als hij uit een gevoel van verplichting of plicht zou blijven, zou ik verdwijnen. De schuld van het 'afzetten' van een normaal leven zou jullie allebei vernietigen. Dat deed ik, de liefde van mijn leven loslaten, vijf jaar geleden. Met hart en ziel, mevrouw Karon

Absoluut een nee, nee tegen het afdwalen... bedrog is bedrog, hoe je het ook bekijkt. Als ze ervoor kozen om te blijven, wisten ze wat de gevolgen zouden zijn. Je kunt niet tegen iemand zeggen dat ik van je hou, schat. Ik ben over een uur terug, aangezien je me kunt geven wat ik nodig heb. Hoe vernederend zou dat zijn voor de persoon die dat niet kan? Dat betekent voor mij gewoon dat de persoon meer van zichzelf houdt dan van jou... en als dat het geval was, dan hadden ze moeten vertrekken, want het laat zien dat ze er alleen maar om de verkeerde redenen zijn... schuldgevoel, medelijden, enzovoort.


ps.. Lippen, je moet op Yahoo of FB gaan...we hebben wat langverwachte roddels om bij te praten!!! lol

Mensen gebruiken vaak het gezegde..
"Als je van iets houdt, laat het dan vrij.
Als het zo bedoeld was, komt het terug. Zo niet, dan was het niet...'

Naar mijn mening mag echte liefde nooit gebaseerd zijn op het niet zeker zijn van wat je wilt of wat goed is.
Echte liefde mag, ongeacht de omstandigheden, nooit in twijfel worden getrokken.
Als je van iemand houdt, houd je van hem om wie hij is en nooit om WAT hij is of wordt.
Liefde is grenzeloos..

In deze situatie zouden, als ze echt van elkaar houden, vragen nooit nodig zijn of ze hun leven wel of niet samen zouden voortzetten. Als ze verloofd waren, zouden ze nooit enige twijfel over zoiets mogen hebben...
En als ze dat wel deden, dan was het in de eerste plaats niet de bedoeling...

Laten we wat realiteit in deze discussie gooien.

Ja, velen zouden worden ingehaald met "JA! Weet je, ik zou nog steeds met je trouwen!!! Onze liefde is groter dan die rolstoel!!!" Ik bedoel, hoe lief! Het spul van een Halmark-film gemaakt voor tv!

Maar... naarmate de tijd verstreek... en de jaren verstreken...

De statistieken vertellen ons dat dit soort huwelijken vrijwel ZEKER niet lang stand zullen houden. En je kunt je de redenen voorstellen. Welke jongeman blijft bijvoorbeeld in een seksloos huwelijk met een kreupele?

Als het ongeluk echter zou gebeuren na jaren van gezond huwelijk, is de kans groot dat het zal blijven duren. Mensen zijn echt tegen het huwelijk. Maar de realiteit is dat een gezond huwelijk een zeer krachtige bindende kracht van stabiliteit is en in staat is om ontberingen te weerstaan.

En... het is bewezen dat 'samenleven' niet dezelfde stabiliteit biedt als een huwelijk. Sorry "shack-bovenwerk!" Jij bent misschien de uitzondering, maar de gegevens zijn binnen: het huwelijk is nog steeds koning/koningin.

Waarom zou iemand een kans op geluk weggooien, alleen maar omdat hij 'denkt' dat de ander niet gelukkig zal zijn? Het leven is vol kansen, grijp het. Als de ander besluit dat ze later weg willen, nou ja. Je grijpt die kans wanneer je je ook engageert.

Ik weet niet wat ik zou doen. Eerlijk gezegd... geen idee.

Wat het bedrog betreft. Nee. Dat zou voor mij de enige huwelijksdealbreker zijn en dat is het altijd geweest. Ik weet dat sommigen zeggen dat als je er doorheen werkt, het huwelijken sterker kan maken..yadda yadda.

Als mijn man na 24 jaar en drie kinderen zou afdwalen... zou ik lopen.

Er was een man die auditie deed voor American Idol. Zijn verloofde had een zwaar auto-ongeluk en werd naar de auditie gereden. Ze zag er zielig uit (sorry), niet erg samenhangend, beefde, enz. Hij hield van haar en zei dat hij voor altijd bij haar zou blijven.

Ik heb hier een andere gedachte over... natuurlijk is het gemakkelijk om te "denken" over wat we zouden doen in een situatie als deze, maar niemand weet het echt zeker totdat het gebeurt. Hoe dan ook, wat ik wilde zeggen is: als je erover nadenkt, wat is dan de echte reden dat je een relatie met iemand hebt? Voor mij geldt dat als ik van iemand houd, het gezelschap, het gesprek en het terugkrijgen van die gevoelens het meest van mij zijn, dus waarom zou ik de persoon bij wie ik graag thuis wil laten? Ik heb vrienden om mee uit te gaan, speelgoed als dat nodig is, maar de persoon die mijn dag goed maakt door gewoon thuis te zijn en met mij tv te kijken, te eten en alles onder de zon te bespreken, is er nog steeds, rolstoel of niet.... ...

Leuke post satan.

Hmmm.....Daar ben ik het niet met je eens. Al mijn vriendjes zijn 'aanhankelijker' geweest dan ik en grote huisgenoten/bankaardappelen. Soms rijdt mijn vriend nu met zijn noten rond met al zijn "schatje, kom hier...Ik heb één knuffel nodig"...lol, hoewel ik het niet kan laten om elke keer te lachen als hij het zegt!!! Maar het is te hopen dat niemand hier ooit zo'n beslissing zal moeten nemen!!


Oh...maar ik ben het eens met het zakdoekgedeelte...Ik denk niet dat het uitmaakt hoe oud ze zijn, geen enkele seks is iets waar geen enkele man aan zou willen wennen.

lippenstift....bingo! Je hebt een ENORM probleem met deze idealistische benadering van langdurige huwelijken en relaties als het onderwerp een rol speelt.

De harten en hersenen van onze Halmark Card willen EERST zeggen: "Ik zal voor altijd van je houden, ook al zit je in een rolstoel!" Ja... juist! Nogmaals, als dit slechte voorval zich midden in een gezond huwelijk voordoet, is de kans groot dat het zal overleven. Anders is iedereen beter af met een dosis eerlijkheid en het beëindigen van de relatie, zodat beide partijen verder kunnen.

Lippen... akkoord! We moeten die dakspaan nog samen ophangen!

SOMMIG zouden offers brengen, maar het overweldigende bewijsmateriaal is dat de meesten dat niet zouden doen. Of erger nog: doe alsof je iets opoffert, en dan vallen de zaken later uit elkaar.

Ahhh...de verlamde bruid krijgt haar droomhuwelijk. Ik hoorde over dit meisje en nu is ze op Headline News. Rachelle Friedman, nu Chapman, was op haar vrijgezellenfeest en werd in het zwembad geduwd en raakte uiteindelijk verlamd. Haar verloofde heeft haar de afgelopen vijf jaar gesteund en vorige maand zijn ze eindelijk getrouwd. Rachelle heeft nooit de identiteit onthuld van de vriendin die haar in het zwembad heeft geduwd en haar heeft vergeven. Proficiat aan het gelukkige koppel!