Mijn baby wordt groot!! Ik kan het niet aan.

Hey bende,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier een verhaal heb geplaatst, dus hier gaat hij...
Vandaag moest ik met mijn 9-jarige dochter naar de dokters voor haar jaarlijkse medische controle. Nu laat ik mijn man met ons meegaan, omdat ik nooit weet of ze haar ergens voor gaan prikken. (Ik kan niet tegen naalden, ik val flauw.) Dus de dokter komt binnen en vraagt hoe het gaat. en als we ons klaarmaken voor school en een gesprek voeren.
Ze begint aan het examen en KABOOM!!!! Laat een bom op mij vallen en zegt dat mijn baby borsten krijgt!!! Ik was als borsten? Ze is 9!!! Het was niet mijn bedoeling om tegen de dokter te schreeuwen, maar ik was in shock. Ik kijk naar mijn man en hij lacht zo erg dat zijn gezicht rood wordt. Ik begin te huilen omdat mijn baby borsten heeft. Maakt niet uit, ik kan nog geen borsten zien, maar de dokter zegt dat ze daar massa voelt. Ik kon het niet helpen, ik huilde.
Dus we vertrekken en komen thuis. Mijn dochter vraagt of het goed met me gaat en ik zei: "Ja, ik haat het gewoon dat je opgroeit!" Ongeveer een uur later komt ze de trap af voor het avondeten en ze heeft een van mijn beha's aangetrokken en gevuld met sokken. Ik dacht: "Wat is dat in vredesnaam?" Mijn man lacht hysterisch. Ze zegt: de dokter zei dat ik borsten heb, dus ik wilde zien hoe het was om borsten als de jouwe te hebben, en laat me je vertellen dat als ze zo groot worden, ik ze afsnijd!" Dus daar was ik weer aan het huilen als een schat, zie mijn baby met borsten. Ik kan er niet tegen. Ik wil niet dat ze volwassen wordt, en nu heeft ze borsten!


LH

Bedankt voor het delen! Je hebt me aan het lachen gemaakt. Je hebt tenminste een waarschuwing gekregen dat de borsten eraan komen.

LMAOO.. oh dat was fantastisch om te lezen, ik kreeg tranen in mijn ogen!!!

Heel erg bedankt dat je dit deelt!!!!!!

Ja, de tijd verstrijkt is ontnuchterend....hmmm...wacht maar tot je haar naar de universiteit stuurt!

Laten we daar niet heen gaan, dokter!

OMG dat verhaal maakte mijn dag!! Bedankt voor de lach en de herinneringen aan het praten met mijn nichtje zoveel jaren geleden over "Men"...;D

Ah ik voel met je mee! Mijn dh had onlangs een soortgelijk moment met zijn 15-jarige zoon, toen het plotseling tot hem doordrong dat hij en zijn vriendin mogelijk meer konden doen dan 'rondhangen'. . Ik heb hem al een eeuwigheid niet meer zo bang gezien.

Mag ik je vertellen dat ik de hele nacht aan het woelen en draaien was? En dat is precies hoe ik Slots voel, het volgende dat ze gaat verhuizen. Het maakt mij kapot. Als klap op de vuurpijl vroeg ik mijn man hoe het komt dat hij niet boos is over het feit dat ze als een bliksem opgroeit voor onze eigen ogen? Hij heeft het lef om tegen mij te zeggen: "Ik vind het geweldig, ze groeit op tot haar eigen persoon en we hebben het goed gedaan!" Nou, dat maakte me kwaad, dus ik zei: "Ja, we zullen zien wat rechter Judy daarop te zeggen heeft, als ik je trotse blije a$$ voor de rechter daag voor de rechtbank! Je weet dat ze mannen haat!" Hij lacht nog steeds. Ik huil nog steeds.

LH

PS. Ik hou van je tot Beautiful! Bel me een keer, ik wil je graag spreken!

Ik kon hier niet op ingaan. Ik loop nog steeds soms verdwaasd en verward rond over waar de jaren met mijn dochter zijn gebleven. Ze is nu 27 en ik heb haar een paar keer gevraagd om me alsjeblieft te vertellen wat er is gebeurd met dat mollige kleine meisje dat ik in 82 had. Op een dag was ze gewoon weg en het is triest. De eerste keer dat ik haar dat vroeg, zei mijn dochter: 'Dat is niet grappig mam' en keek me aan alsof ik net uit een ruimteschip van een andere planeet kwam. Dus probeerde ik haar iets uit te leggen waarvan ik wist dat ze het waarschijnlijk pas helemaal zou begrijpen als ze haar eigen kind kreeg, en toen ik haar vertelde over de geweldige relatie die ik had met dat mollige kleine meisje, welden de tranen in haar ogen en zij zei 'stop ermee mam, dat is zo verdrietig.' En toen raakte het mij. Ze is niet weg. ze zit nog steeds in deze mooie jonge vrouw die zo groot naar me lacht. Ze is gewoon niet mollig meer. Ik zal het haar waarschijnlijk niet meer vragen en ze is blij.
Geniet gewoon van elke minuut, zelfs van de slechte, en doe nooit iets om haar weg te jagen.

Awwww, het is zo'n mooi verhaal! En het is goed om te onthouden dat niets eeuwig duurt, vooral die zorgeloze kinderjaren. Dus het bericht dat jij en Felicie ons hierheen hebben gestuurd, is echt iets om voor te bedanken.

Ja, ik ben het ermee eens, beide verhalen zijn zo ontroerend, geweldig.. ze geven me mooie en dierbare herinneringen als ik ze alleen maar lees, mijn eigen moeder en ik als moeder, dingen die ik heb meegemaakt.. je wilt ze gewoon nooit meer loslaten

Nu dringt dit tot mij door. Mijn jongste wordt bijna 20. Mijn oudste is 32. Jaren die destijds een eeuwigheid leken te duren, zijn ...voorbij...
Mijn kleinkinderen, hoe zijn ze in vredesnaam zo snel volwassen geworden? De oudste is nu 7. Ik wist niet wat ik tegen ze moest zeggen, ik had ze al zo lang niet meer gezien. Mama en papa zeggen: hier is je oma. De 7-jarige herinnerde zich mij. Ik zei: "Oh, je bent zoooo groot!" (godzijdank heb ik iets bedacht en het was eigenlijk gepast!)
Hij omhelsde me en herinnerde me eraan dat ik hem cadeautjes kon sturen met Kerstmis, of op zijn verjaardag, want dat is vlak na Kerstmis. Hij liet me een gamingmagazine zien met alle nieuwe games en welke hij wilde hebben. Dus nu probeer ik allemaal gratis of heel goedkope PlayStation 2-games te vinden die ik naar hem en zijn broers (5, autistisch en 3-liefdes motorfietsen) kan sturen.

Het voelt alsof ik morgen wakker word met de achterkleinkinderen en dan de volgende dag....

Ik moest mijn moeder bellen om haar boodschappen voor bh's te komen brengen, ik was hysterisch in de winkel. Mijn dochter zegt tegen mij: "Mam, het maakt niet uit, het zijn maar borsten, je hebt ze, weet je." Ik verloor het, we kwamen thuis, ze vertelde haar vader wat er was gebeurd, hij lacht nog steeds! Ik ben niet!

LH