Je slechte hartenbreker... Je bent een leugenaar en een bedrieger

Voor zover ik weet ben ik nog nooit bedrogen, MAAR ik heb wel eens drie tot vier jaar durende relaties voor veel minder opgezegd...Elke keer dat er een kind bij betrokken was en dat mij in een ongewenste financiële situatie bracht, maar als ik Ben niet blij met een persoon en wil daar niet zijn dan NIETS zorgt ervoor dat ik blijf hangen... Voor degenen die dat wel doen, ik weet niet echt wat ik moet zeggen zonder hard te klinken...... ...Ik denk dat het gewoon wanhoop is, een laag zelfbeeld, angst om opnieuw te beginnen en in sommige gevallen vergeven ze misschien omdat ze zelf niet trouw zijn geweest.. Sorry dat ik zo gemeen klink, maar wat andere reden waarom moet je tolereren dat je als stront wordt behandeld?? En dat hele samenblijven voor de kinderen is HET SLECHTSTE wat iemand volgens mij kan doen. Je kinderen zitten dan vast in een ongelukkig huishouden waar mama en papa altijd ruzie maken, geen familie-uitjes, gewoon een trieste ervaring voor een kind...afgezien van wat voor soort boodschap stuurt dat naar een kind, dat het oké is om ongelukkig te zijn en dat wanneer ze opgroeien en zelf een slechte relatie hebben, er geen andere manier voor hen is om het zonder die persoon te redden, of dat het om welke reden dan ook getolereerd moet worden... Sorry, maar ik wil dat mijn dochter het WEET , dat als er iets niet klopt, het mij niet uitmaakt wie erbij betrokken is of wat ze moet achterlaten, er altijd een manier is om het te redden zonder jezelf ellendig te maken!!

Oh, dat moet wel de ergste klap zijn voor iemands gevoel van eigenwaarde: bedrogen worden. Vooral als het uit het niets komt en je geen idee had dat het gebeurde.

Mijn zus vond liefdesbrieven in de gereedschapskist van haar (ex-)man, omdat hij al een tijdje een affaire had met een vrouw op het werk. Het was ontwrichtend. Twee kleine kinderen thuis nog in luiers. Ze bleef bij hem, maar het duurde even voordat de rest van het huwelijk uiteenviel. Kijk, hij had er echt geen spijt van. Hij ging door op zijn eigenwijze manier van doen en gaf mijn zus zelfs het gevoel dat het haar schuld was.
Ik geloof dat een relatie kan overleven met ontrouw, maar er is een serieuze inzet van BEIDE partijen voor nodig om erachter te komen wat er mis is gegaan en mogelijk waarom het is gebeurd. Ik denk dat therapie een must is. Er zullen echter altijd situaties zijn waarin geen enkele hulp het kan redden, en het beter is om het los te laten, dan te proberen een zinkend schip te redden. Slechts één persoon kan beslissen wanneer hij of zij zich in die situatie bevindt, na veel zoeken naar de ziel.
PMM

Toen ik gezinstherapie deed, werkte ik met veel echtparen waar de pijn van vreemdgaan bestond. De meeste paren gingen uiteindelijk uit elkaar, maar een groot aantal kwam er wel uit, en bij velen van hen was hun huwelijk daadwerkelijk verbeterd.

Nu moet ik het met Satans eens zijn. Bij elkaar blijven ‘voor de kinderen, wat er ook gebeurt’ is niet altijd aan te raden. Ja, ik denk dat kinderen twee GOEDE ouders in hetzelfde huis moeten hebben. Maar.....het leven loopt niet altijd zo. Als de situatie zeer giftig is, is dat overdreven gezegde niet van toepassing.