I have also found the transcript of that speech, here goes:
“Heads up high. Heads up high. I’ve gotta see your eyes, guys. There’s no disappointment in your effort – in the whole tournament, the whole season. It’s been an incredible journey.
We fought. Look at the score – 8-7, 12-10 in hits. We came to the last out. We didn’t quit. That’s us! Boys, that’s us!
The only reason why I’ll probably end up shedding a tear is that this is the last time I’m going to coach you guys. But I’m going to bring back with me, the coaching staff is going to bring back, you guys are going to bring back that no one other team can provide – that’s pride. Pride.
You’re going to take that for the rest of your lives, what you provided for the town of Cumberland. You had the whole place jumping, right? You had the whole state jumping. You had New England jumping. You had ESPN jumping. OK? You want to know why? They like fighters. They like sportsmen. They like guys who don’t quit. They like guys who play the game the right way. If everyone would play baseball like the Cumberland Americans, this would be the greatest game.
The lessons you guys have learned along the journey, you’re never going to forget. We’re going to have some more fun. We have two more days of fun. When you walk around this ballpark in the next couple of days, they’re going to look at you and say: “Hey, you guys were awesome!’
Everybody has said: You guys are awesome. Awesome. Awesome. Absolutely awesome.
It’s OK to cry, because we’re not going to play baseball together any more. But we’re going to be friends forever. Friends forever. Our Little League careers have ended on the most positive note that could ever be. OK? Ever be.
There’s only going to be one team that’s going to walk out of here as World Series champions. Only one. We got down to the nitty-gritty. We’re one of the best teams in the world. Think about that for a second. In the world! Right?
So, we need to go see our parents, because they’re so proud of you. One more thing. I want a big hug. I want everyone to come in here for one big hug. One big hug, then we’re going to go celebrate. Then we’re going to go back home to a big parade.
I love you guys. I’m gonna love you forever. You’ve given me the most precious moment in my athletic and coaching career, and I’ve been coaching a long time – a looooong time. I’m getting to be an old man. I need memories like this, I need kids like this. You’re all my boys. You’re the boys of summer.
So, for the last time, we’re going to yell ‘Americans’: One, two three – Americans!
OK. Good job. Let’s go. Time to go."
Ik heb ook het transcript van die toespraak gevonden, hier gaat het:
“Hoofd omhoog. Hoofd omhoog. Ik moet jullie ogen zien, jongens. Er is geen teleurstelling in je inspanningen – in het hele toernooi, het hele seizoen. Het is een ongelooflijke reis geweest.
Wij vochten. Kijk naar de score – 8-7, 12-10 in treffers. We kwamen bij de laatste uitgang. Wij zijn niet gestopt. Dat zijn wij! Jongens, dat zijn wij!
De enige reden waarom ik waarschijnlijk een traantje zal laten, is dat dit de laatste keer is dat ik jullie ga coachen. Maar ik ga iets terugbrengen, de technische staf gaat iets terugbrengen, jullie gaan iets terugbrengen wat geen enkel ander team kan bieden – dat is trots. Trots.
Je zult dat de rest van je leven meenemen, wat je voor de stad Cumberland hebt gezorgd. Je liet de hele boel springen, toch? Je liet de hele staat springen. Je liet New England springen. Je liet ESPN springen. OK? Wil je weten waarom? Ze houden van vechters. Ze houden van sporters. Ze houden van jongens die niet opgeven. Ze houden van jongens die het spel op de juiste manier spelen. Als iedereen honkbal zou spelen zoals de Cumberland Americans, zou dit de beste wedstrijd zijn.
De lessen die jullie tijdens de reis hebben geleerd, zullen jullie nooit vergeten. We gaan nog wat plezier beleven. We hebben nog twee dagen plezier. Als je de komende dagen door dit stadion loopt, zullen ze naar je kijken en zeggen: 'Hé, jullie waren geweldig!'
Iedereen heeft gezegd: jullie zijn geweldig. Geweldig. Geweldig. Absoluut geweldig.
Het is oké om te huilen, want we gaan niet meer samen honkballen. Maar we blijven voor altijd vrienden. Voor altijd vrienden. Onze Little League-carrières zijn geëindigd met de meest positieve noot die ooit zou kunnen zijn. OK? Ooit zal zijn.
Er zal maar één team zijn dat hier weggaat als World Series-kampioen. Maar een. We zijn tot de kern van de zaak gekomen. We zijn een van de beste teams ter wereld. Denk daar even over na. In de wereld! Rechts?
We moeten dus naar onze ouders, omdat ze zo trots op je zijn. Nog een ding. Ik wil een dikke knuffel. Ik wil dat iedereen hier binnenkomt voor een dikke knuffel. Eén dikke knuffel, dan gaan we het vieren. Daarna gaan we terug naar huis voor een grote parade.
Ik hou van jullie. Ik zal voor altijd van je houden. Je hebt me het kostbaarste moment in mijn atletiek- en coachingcarrière gegeven, en ik coach al heel lang – een hele lange tijd. Ik word een oude man. Ik heb zulke herinneringen nodig, ik heb zulke kinderen nodig. Jullie zijn allemaal mijn jongens. Jullie zijn de jongens van de zomer.
Dus voor de laatste keer gaan we 'Amerikanen' roepen: één, twee drie – Amerikanen!
OK. Goed gedaan. Laten we gaan. Tijd om te gaan."