een kerstverhaal

De oude man zat op een koude kerstavond in zijn benzinestation. Dat was hij niet geweest
ergens in de jaren sinds zijn vrouw was overleden. Het was gewoon weer een dag
hem. Hij had geen hekel aan Kerstmis, maar kon geen reden vinden om het te vieren. Hij
zat daar te kijken naar de sneeuw die voor het laatst was gevallen
uur en vroeg me af waar het allemaal over ging toen de deur openging en een dakloze
man stapte er doorheen.

In plaats van de man eruit te gooien, Old George zoals hij bekend stond onder de zijne
klanten, zeiden tegen de man dat hij bij de kachel moest komen zitten en zich moest opwarmen. "Dank
jij, maar het is niet mijn bedoeling om je op te dringen," zei de vreemdeling. "Ik zie dat je het druk hebt,
Ik ga gewoon.' 'Niet zonder iets warms in je buik.' zei George.

Hij draaide zich om, opende een thermoskan met wijde opening en overhandigde die aan de vreemdeling. "Het
Het is niet veel, maar het is warm en lekker... Stoofpot... Zelf gemaakt. Als je
klaar, er is koffie en het is vers."

Precies op dat moment hoorde hij het "geding" van de opritbel. ‘Sorry, wees
Zo terug,' zei George. Op de oprit stond een oude Chevy uit '53. Steam
rolde uit de voorkant. De bestuurder raakte in paniek. ‘Meneer, kunt u helpen?
mij!" zei de chauffeur, met een diep Spaans accent. "Mijn vrouw is zwanger en
mijn auto is kapot."

George opende de motorkap. Het was slecht. Het blok zag er gebarsten uit door de kou,
de auto was dood. 'Je gaat hier niet in,' zei George terwijl hij zich omdraaide
weg.

"Maar meneer, help alstublieft..." De deur van het kantoor ging achter George dicht
hij ging naar binnen. Hij ging naar de kantoormuur en pakte de sleutels van zijn oude
vrachtwagen en ging weer naar buiten. Hij liep om het gebouw heen en opende de deur
garage, startte de vrachtwagen en reed ermee rond naar de plek waar het echtpaar was
aan het wachten. 'Hier, neem mijn vrachtwagen,' zei hij. ‘Ze is niet de beste die je ooit hebt gehad
gekeken, maar ze loopt heel goed."

George hielp de vrouw in de vrachtwagen te zetten en keek toe hoe deze de vrachtwagen in reed
nacht. Hij draaide zich om en liep het kantoor weer binnen. ‘Blij dat ik ze de
vrachtwagen, hun banden waren ook kapotgeschoten. Die oude vrachtwagen is gloednieuw." George
dacht dat hij met de vreemdeling sprak, maar de man was verdwenen. De thermoskan
stond leeg op het bureau, met een gebruikt koffiekopje ernaast. ‘Nou, hij tenminste
Er zit iets in zijn buik,' dacht George.

George ging weer naar buiten om te kijken of de oude Chevy zou starten. Het draaide
langzaam, maar het begon. Hij trok hem naar de garage waar de vrachtwagen stond
geweest. Hij dacht dat hij eraan zou sleutelen om er iets aan te doen. kerstavond
betekende geen klanten. Hij ontdekte dat het blok niet was gebarsten, het was gewoon de
onderste slang op de radiateur. 'Nou, schiet, ik kan dit oplossen,' zei hij tegen
zichzelf.. Dus zette hij een nieuwe op.

'Met die banden komen ze de winter ook niet door.' Hij nam de
Er loopt sneeuw van de oude Lincoln van zijn vrouw. Zij waren als nieuw en hij niet
ga toch maar met de auto rijden.

Terwijl hij aan het werk was, hoorde hij schoten worden afgevuurd. Hij rende naar buiten en naast een
politieauto een agent lag op de koude grond. Bloeding van links
schouder kreunde de officier: 'Help me alstublieft.'

George hielp de officier naar binnen terwijl hij zich de training herinnerde die hij had gehad
als medicus in het leger ontvangen. Hij wist dat de wond aandacht nodig had.
'Druk om het bloeden te stoppen,' dacht hij. Het uniformbedrijf was geweest
daar die ochtend en had schone winkelhanddoeken achtergelaten. Hij gebruikte die en duct
tape om de wond te binden. "Hé, ze zeggen dat ducttape alles kan repareren", zei hij.
proberen de politieman op zijn gemak te stellen.

'Iets tegen de pijn,' dacht George. Het enige wat hij had waren de pillen waarvoor hij gebruikte
zijn rug. "Deze zouden moeten werken." Hij deed wat water in een kopje en gaf het
politieagent de pillen. 'Blijf volhouden, ik ga een ambulance voor je halen.'

De telefoon was dood. ‘Misschien kan ik een van je vrienden bij dat gesprek betrekken
doos in je auto." Hij ging alleen naar buiten en ontdekte dat er een kogel in was gegaan
het dashboard vernietigt de portofoon.

Hij ging weer naar binnen en zag de politieagent rechtop zitten. ‘Bedankt,’ zei de
officier. ‘Je had me daar kunnen achterlaten. De man die me neerschoot zit nog steeds in de gevangenis
gebied."

George ging naast hem zitten: ‘Ik zou nooit een gewonde man in het leger achterlaten
en ik ga je niet verlaten." George trok het verband terug om te controleren of...
bloeden. ‘Het ziet er erger uit dan het is. De kogel is dwars door je heen gegaan. Goed
Maar het miste wel de belangrijke dingen. Ik denk dat je dat met de tijd wel zult doen
wees gelijk als regen."

George stond op en schonk een kop koffie in. "Hoe vat je het op?" hij vroeg.
‘Niets voor mij,’ zei de officier. "Oh, je gaat dit drinken. Het beste van de hele wereld."
stad. Jammer dat ik geen donuts heb." De officier lachte en huiverde bij de
dezelfde tijd

De voordeur van het kantoor vloog open. Er stormde een jongeman met een pistool binnen.
"Geef me al je geld! Doe het nu!" schreeuwde de jongeman. Zijn hand was
beefde en George kon zien dat hij nog nooit zoiets had gedaan
voor.

"Dat is de man die mij neerschoot!" riep de officier uit.

"Zoon, waarom doe je dit?" vroeg George: "Je moet het kanon plaatsen
weg. Er kan iemand anders gewond raken."

De jongeman was in de war. 'Hou je mond, oude man, anders schiet ik jou ook neer. Nu
geef mij het geld!"

De agent greep naar zijn pistool. 'Leg dat ding weg,' zei George tegen de politie
agent, "we hebben er hier nu één te veel."

Hij richtte zijn aandacht op de jongeman. 'Zoon, het is kerstavond. Als jij
heb geld nodig, nou dan, hier. Het is niet veel, maar het is alles wat ik heb. Zet dat nu eens
plasschieter weg."

George haalde $150 uit zijn zak en overhandigde het aan de jongeman.
tegelijkertijd naar de loop van het geweer reikend. De jongeman werd vrijgelaten
zijn greep op het pistool, viel op zijn knieën en begon te huilen. "Ik ben niet heel goed
hier ben ik? Het enige wat ik wilde, was iets kopen voor mijn vrouw en zoon”, zegt hij
ging door. "Ik ben mijn baan kwijtgeraakt, mijn huur moet betaald worden, mijn auto is vorige week in beslag genomen"

George overhandigde het pistool aan de agent. Jongen, we zitten nu allemaal een beetje in de problemen
en dan. De weg is soms lastig, maar we komen er het beste doorheen
kan."

Hij kreeg de jongeman overeind en zette hem op een stoel tegenover hem
de agent. "Soms doen we domme dingen." George overhandigde de jongeman een kopje
van koffie. "Dom zijn is een van de dingen die ons menselijk maakt. Kom binnen
hier met een pistool is niet het antwoord. Ga daar zitten en warm je op, dan gaan we uitzoeken
dit ding eruit."

De jongeman was gestopt met huilen. Hij keek naar de agent. ‘Het spijt me dat ik heb geschoten
Jij. Het ging gewoon af. Het spijt me agent."

"Zwijg en drink je koffie." zei de agent.

George kon buiten het geluid van sirenes horen. Een politieauto en een
ambulance kwam slippend tot stilstand. Er kwamen twee agenten door de deur, met getrokken wapens.
"Chuck! Gaat het?" vroeg een van de agenten aan de gewonde officier.

'Niet slecht voor iemand die een kogel heeft opgevangen. Hoe heb je mij gevonden?'

'GPS-locator in de auto. Het beste sinds gesneden brood. Wie heeft dit gedaan?' de
vroeg een andere agent terwijl hij op de jongeman afkwam.

Chuck antwoordde hem: 'Ik weet het niet. De man rende het donker in. Gewoon.'
liet zijn pistool vallen en rende weg."

George en de jongeman keken elkaar allebei verbaasd aan.

'Werkt die kerel hier?' vervolgde de gewonde agent. ‘Ja,’ zei George, ‘gewoon
heeft hem vanochtend aangenomen. Jongen verloor zijn baan."

Het ambulancepersoneel kwam binnen en laadde Chuck op de brancard. De jongeman
boog zich over de gewonde agent heen en fluisterde: 'Waarom?'

Chuck zei net: "Vrolijk kerstfeest, jongen... en jij ook, George, en bedankt
voor alles."

'Nou, het lijkt erop dat je daar een beetje een pauze hebt gehad. Dat zou de oplossing moeten zijn
een aantal van uw problemen."

George ging de achterkamer in en kwam naar buiten met een doos. Hij haalde een ring tevoorschijn
doos. ‘Alsjeblieft, iets voor de kleine vrouw, ik denk niet dat Martha dat zou doen
verstand. Ze zei dat het ooit van pas zou komen."

De jongeman keek naar binnen en zag de grootste diamanten ring die hij ooit had gezien. "I
Ik kan dit niet aan," zei de jongeman. "Het betekent iets voor je."

'En nu betekent het iets voor je,' antwoordde George. ‘Ik heb mijn herinneringen.
Dat is alles dat ik nodig heb."

George reikte opnieuw in de doos. Er verschenen een vliegtuig, een auto en een vrachtwagen
volgende. Het waren speelgoed dat de oliemaatschappij voor hem had achtergelaten om te verkopen. "Hier is
iets voor die kleine man van je."

De jongeman begon weer te huilen toen hij de $150 teruggaf die de oude man had gekregen
hem eerder had overhandigd.

'En waar moet je het kerstdiner mee kopen? Dat bewaar je ook,'
George zei: 'Ga nu naar huis, naar je familie.'

De jongeman draaide zich om terwijl de tranen over zijn gezicht stroomden. "Ik kom hier binnen
's ochtends naar het werk, als het baanaanbod nog goed is."

'Nee. Ik ben op eerste kerstdag gesloten,' zei George. "Tot overmorgen."

George draaide zich om en ontdekte dat de vreemdeling was teruggekeerd. "Waar ben je
Komt van? Ik dacht dat je vertrokken was?"

'Ik ben hier geweest. Ik ben hier altijd geweest', zei de vreemdeling. "Je zegt jij
vier geen Kerstmis. Waarom?"

"Nou, nadat mijn vrouw was overleden, kon ik gewoon niet zien wat er allemaal aan de hand was
was. Ik zette een boom op en het leek allemaal een verspilling van een goede dennenboom. Bakken
Koekjes zoals ik dat met Martha gewend was, waren alleen niet hetzelfde en...
bovendien werd ik een beetje mollig."

De vreemdeling legde zijn hand op George's schouder. ‘Maar je viert wel de
vakantie, Joris. Je gaf me eten en drinken en verwarmde me als ik het koud had
en hongerig. De vrouw met een kind zal een zoon baren en hij zal een grote worden
arts. De politieagent die je hebt geholpen, zal 19 mensen redden van de dood
gedood door terroristen. De jongeman die je probeerde te beroven, zal je een
rijke man en niets voor zichzelf nemen. Dat is de geest van het seizoen en
je houdt het net zo goed als ieder ander."

George was verrast door alles wat deze vreemdeling had gezegd. ‘En hoe weet je dat
dit allemaal?" vroeg de oude man.

'Geloof me, George. Ik weet alles over dit soort dingen. En wanneer
je dagen zijn voorbij, je zult weer bij Martha zijn.

De vreemdeling liep naar de deur. 'Als je me wilt excuseren, George, ik moet wel
ga nu. Ik moet naar huis, waar een groot feest gepland staat."

George keek naar het oude leren jasje en de gescheurde broek die de...
vreemdeling droeg veranderd in een wit gewaad. Een gouden licht begon zich te vullen
de Kamer.

'Zie je, George... het is mijn verjaardag. Vrolijk kerstfeest.'

George viel op zijn knieën en antwoordde: 'Gefeliciteerd met uw verjaardag, Heer.'

~ auteur onbekend