Een sentimentele reis….

Hallo jongens en poppen,

We herinneren ons allemaal bepaalde belangrijke gebeurtenissen in ons leven. Vraag een familielid waar ze waren toen de Twin Towers werden getroffen, de Space Shuttle Challenger ontplofte, toen Elvis stierf, toen Kennedy werd neergeschoten of het bombardement op Pearl Harbor, en zij zullen het weten. Mensen herinneren zich het precieze moment zo nauwkeurig dat we weten waar we waren, met wie we waren en zelfs wat we die dag droegen.

Maar dit is een sentimentele reis van een ander soort. Het is onze eigen persoonlijke levensherinnering. De afgelopen dagen ben ik op een emotionele reis geweest. Het kleinste ding zal mijn geheugen opschrikken en ik ga ver terug. Het is grappig hoe we ons bepaalde momenten in ons leven herinneren. Op dat moment lijkt het zo zinloos. Maar ergens in de krochten van onze geest houden we eraan vast.

Ik hoorde gisteravond het fluiten van een trein op het spoor en het riep de herinnering op dat ik niet ouder was dan 4 jaar. Vroeger woonden we op een steenworp afstand van het spoor en ik herinnerde me een avondje buiten spelen tot diep in het donker, iets dat voor mij een zeldzaamheid was. Mijn vader en moeder zaten op de stoep terwijl ik speelde. Ik moest toen naar binnen, een bad nemen en naar bed gaan. Ik was zo boos!! Terwijl ik in bed lag met het raam open, hoorde ik de oudere kinderen nog steeds buiten spelen. Ik hoorde ook dat fluitje van de trein.

Laatst hoorde ik een bel. Meteen gingen mijn gedachten terug naar het feit dat ik voor de ijscowagen stond en om mijn favoriete ijsje vroeg, maar toen kreeg ik te horen…’uitverkocht’!

Ik heb veel treinen en veel klokken gehoord, maar waarom het mij nu naar jeugdherinneringen bracht, is een raadsel.

Soms hebben we geen trigger nodig voor herinneringen aan dingen die helemaal geen doel lijken te hebben. Ze zijn als kiekjes in onze gedachten van vervaagde foto's.

Herinner je je dingen die op dat moment zo triviaal leken, vraag je jezelf af: waarom herinner ik me dit allemaal?

Lippen

Hallo allemaal...Hmm? Sentimentele reis? Wauw, het zijn er veel geweest!

Een paar jaar. geleden verhuisde ik naar een heel klein gemeenschapsstadje om even weg te zijn van de drukte van het leven in de grote stad. Ik wilde rust en stilte. Ik herinner me hoe vredig en stil het voor mij was geworden naarmate de dagen en maanden verstreken. Eigenlijk was er voor mij te veel rust.

Op een avond besloot ik vroeg naar bed te gaan, omdat ik natuurlijk eigenlijk mijn ziel had verkocht voor niets anders dan mezelf redden van mijn gezond verstand en het drama dat gepaard ging met het leven in New York. Later die avond werd ik gewekt door mijn buren aan de overkant van de straat. Ik probeerde echt het geschreeuw dat ik hoorde te negeren, maar het duurde een hele tijd. "Hij zei... zij schreeuwde... hij schreeuwde terug" en het ging non-stop door!

Oh mijn god, het gevloek dat ik hoorde en het geschreeuw was oncontroleerbaar en luider geworden! Al snel hoorde ik de politiesirene, niet één maar drie politieauto's kwamen met hoge snelheid naar het huis van mijn buren. Natuurlijk moest de 'man' zijn vrouw laten zien dat hij het niet zou tolereren dat de politie hem zou vertellen wat hij moest doen, dus besloot hij natuurlijk te laten zien dat hij 'hij-man' was en zwaaide naar één. van de officieren! Bliksemsnel grepen de agenten hem vast, gooiden hem tegen de auto en boeiden mijn buurman.

Ahhh, ja! Sentimentele reis! Ik begon aan NYC te denken en glimlachte. "Ja!" Ik dacht..."En hier dacht ik: ik heb mijn thuisstaat gemist!" Ik geeuwde, schudde mijn hoofd en glimlachte terwijl ik weer naar bed ging.:-*

Ik hou van dat verhaalslot!!! Sommige herinneringen, hoe slecht ze op dat moment ook lijken, kunnen ons later troost bieden.

Ik herinner me dat ik als kind naar het platteland ging en dat ik er een hekel aan had. Kilometers lang kon je geen huis vinden. Het enige waarmee gespeeld kon worden was een band die aan een boom hing. Vandaag denk ik er met veel plezier aan terug en zou niets liever willen dan daar te wonen.

Lippen

alles doet me aan seks denken. haha
Nee, misschien 10 jaar geleden

ish

jongen o jongen, je had me op de grond, lmao. Nou, ik dacht dat je ongeveer 60 of 70 jaar oud moest zijn, dus ik heb snel naar je profiel gekeken en wat je een baby bent. Dus toen ze bellen zeiden, dacht je aan het meisje je nam de achterkant van de kerk mee, en dan het land, nou, wat kan ik zeggen (rollen in het hooi) nog steeds lol.

Er is altijd wel iemand die mijn dag hier goed maakt.

Bedankt iedereen

hemelster40

hahaha...Het was zo'n moment waarop ik schreef dat...ik ook niet kon stoppen met lachen.

Ik ben blij dat je het samen met mij leuk vond!

Klokken doen dat voor mij, ze doen me altijd denken aan mijn kindertijd, vooral de herinnering aan toen ik klein was en naar die film keek: 'It's a Wonderful Life'.

Het moet een van de grootste klassiekers aller tijden zijn. Wat zou het leven een wonder zijn als elke keer dat we een bel hoorden, een engel vleugels zou krijgen!

Lippen

Ik heb dit de hele tijd gebeuren. Gisteren werd ik belaagd met verschillende kiekjes van toen ik jonger was. Ik denk dat ik, vanwege mijn recente ziekte en de komende veranderingen die ik van plan ben, op een langdurige sentimentele reis zit. Ik zeg niet dat er een einde aan zal komen, maar ik denk dat het minder zal zijn als ik kom waar ik heen wil. Het is een beetje alsof je, wanneer je de deur opent om de tijd te nemen om op te letten, die zintuigen en herinneringen uitnodigt.

Bedankt voor het delen van Lippen :)

Dat was mooi en goed gezegd Toodle..

Er is nog iets dat ik me herinner: elke keer dat ik popcorn ruik, doet het me aan Sears denken. Toen we klein waren, was er een Sears-winkel waar mijn ouders winkelden, ze hadden een popcorncarasolkar en verkochten popcorn, ik herinner me nog dat ik kleine stukjes popcorn zag in de winkel en hier en daar verfrommelde gestreepte tassen, het is niet zomaar een popcorngeur.. ze hadden gewoon een bijzondere soort of geur..

Oké, in de zin van fysieke dingen die herinneringen oproepen. Als ik 's ochtends vroeg een lepel tegen de zijkanten van een koffiekop hoor kletteren, doet dat me denken aan het wakker worden in het huis van mijn grootouders toen ik nog heel klein was. Het moet de juiste soort beker zijn om het juiste geluid te krijgen, maar als het gebeurt, word ik onmiddellijk teruggevoerd naar de leeftijd van 3 of 4 jaar oud en word ik wakker in de slaapzak en de eerste geluiden die ik hoor zijn mijn oma en opa aan tafel, terwijl ze in stilte in hun ochtendkoffie roerden.

Toodle, dat is een heel lieve herinnering.. en het is ironisch omdat ik weet dat het geluid voor mij dezelfde herinnering heeft.. de kletterende beweging en geur van de koffie, het gerommel van de krant.. de geur van pannenkoeken op zondagochtend! GRAMMAAAAAAA

Precies. Stel je eens voor: is het niet grappig hoe sommige heel fundamentele, gewone dingen onze dierbare herinneringen worden?

Het grappige aan deze triggers is dat ze op dat moment zo zinloos lijken. Maar als je er later aan terugdenkt, is het een heel warme herinnering.

Een minder leuke herinnering gebeurde een paar weken geleden. Ging lunchen in een Italiaans restaurant. Toen we daar voor het eerst aankwamen, vond ik het een schattig, schilderachtig plaatsje. Ik heb zelfs commentaar geleverd op hoe huiselijk het voelde.

Toen ik daar begon te zitten, begon ik me ongemakkelijk te voelen. Ik begon visioenen te krijgen van een uitvaartcentrum. Ik kon het gevoel niet van me afschudden. Ik kon niet begrijpen waarom. Ik begon in paniek te raken omdat ik dacht dat ik een voorgevoel had. Ik besef ineens dat het de geur hier was. Het deed me denken aan een uitvaartcentrum!

Ik heb me tot die dag nooit gerealiseerd dat een uitvaartcentrum een andere geur had dan bloemen. Ik draaide me om naar mijn zus en vroeg haar........ ruik je een vreemde geur? Ze dacht even na en zei dat het naar formaldehyde rook. Ik had zoiets van ....omg balsemvloeistof!

Onnodig te zeggen dat we daar snel weg waren! Ook houd ik niet van de geur van bepaalde bloemen, vooral lelies. Elke keer als ik ze ruik, denk ik aan een uitvaartcentrum.

Lippen