Slechte dag overal....grrrrr

Een ontluchtingsmoment nodig.

Werd wakker met griep en koorts van 101,7 (voel me vreselijk)

Gisteren regende het met natte sneeuw en het sneeuwde 's nachts 15 cm. Ja, ijs onder de sneeuw

Dochter kwam vast te zitten.. moet haar met mijn koorts helpen in de ijskoude wind. :-&

Ik moest zoon nr. 2 van school halen om naar een toernooi te gaan. Een idioot stopte voor me
en ik zwenkte over de rit en mijn vrachtwagen ging over de middenberm...vast! >:( Ik stapte uit in de ijskoude wind (shh. had mijn pyjama onder mijn jas) om de vrachtwagen uit te graven.

Heb gisteravond $ 200 gewonnen tijdens een toernooi en heb elke cent verloren. >:(

Zoon nr. 1 van 14 jaar heeft ALTIJD reizend honkbal gespeeld. Vorige week uitgeprobeerd en vanavond de uitslag. Hij heeft het niet gehaald. :'( Hij was in tranen!
2 uur huilen en grensoverschrijdende hysterie.

Zoon #2 mag spelen in het basketbal All Star-spel MAAR hij heeft ook geen reizend honkbal gemaakt en ik moet het hem morgenochtend vertellen. :'( :'(


Even uitblazen.... tot morgen.

Ik moet er alleen aan toevoegen... wat gaan we in vredesnaam doen met onze zomer?

Zoon speelt 40 wedstrijden en oefent 4 keer per week. Al zijn vrienden gaan spelen. Ik vind het vreselijk voor hem.

Idem voor zoon #2

Wat een slechte dag had je. Ik hoop dat de ontluchting heeft geholpen en dat je je snel beter voelt.

Sorry dat uw zoons zo teleurgesteld zijn. Het is moeilijk om dat te zien als je moeder bent.

blauw

Voel je beter Gabby Morgen zal het beter zijn!

gl mijn lieve Gabby, ik denk dat we ons allemaal kunnen identificeren en dat we er voor je zijn als je ons nodig hebt

Sorry Gabby voor je ellendige dag, klinkt als de dag uit h__l!! En zoals Kattboots zei, hopelijk kunnen ze ergens anders spelen. Er is niets erger dan je kind pijn te zien lijden... of het nu fysiek, mentaal of hartzaken is!! Hopelijk gaat het vandaag beter voor jullie allemaal.

Gabby...een zware dag! Ontlucht weg! Maar... wees dankbaar dat je momenteel niet in Japan bent. Uw kinderen hebben misschien een moeilijke periode achter de rug, maar het zijn geen verarmde kinderen in Dar Fur. Jullie zijn, net als iedereen op LCB, zeer gezegende mensen. ZEER gezegend.

Bedankt iedereen!! Jullie zijn allemaal zo aardig.
Veel tranen en woede deze ochtend, maar we komen er wel doorheen. De arme groep 8 wilde thuis blijven en niet al zijn vrienden hoeven te vertellen dat hij het niet had gehaald.

Mind Doc... terwijl ik gisteravond aan het typen was, dacht ik aan Japan en hoe triviaal onze beproevingen zijn vergeleken met die van hen, wat natuurlijk heel waar is. Dat gezegd hebbende, maakt het de omgang met het ongeluk van onze eigen kinderen er niet gemakkelijker op.



En ja... ze kunnen in de American League spelen... niet hetzelfde, maar toch iets.

Lieve Gabby... je bent niet de enige.
Ik weet precies wat je doormaakt...soms heb ik zin om in de drama's van de chaos te leven en ook in de situatie(s) te zijn waarin je je nu bevindt.
Maar het is aanzienlijk moeilijker als het om onze kinderen gaat. De dingen raken je op een hartverscheurende manier en zorgen ervoor dat we ons zo hulpeloos voelen.
Het is moeilijk om te zien hoe onze kleintjes hun eerste mislukking diep proeven... ook al weten we dat ze zullen overgaan en uiteindelijk verder zullen gaan en wij als volwassenen, wetende dat deze ervaringen zo noodzakelijk zijn voor onze kinderen om deze les te leren als een les van groeipijnen, maar het doet nog steeds pijn om hun frustraties en teleurstellingen te zien... want als zij pijn hebben, doen wij zelfs nog dieper van binnen pijn.
Ik geloof eerlijk gezegd dat ze deze bitterheid moeten proeven om de zoetheid te kennen en te waarderen, maar het is nog steeds moeilijk.

Ik hoop dat je je veel beter voelt, vooral dat de koorts eindelijk is afgenomen en dat je dochter veilig thuis is zonder een insect op te lopen in de kou.
Ik wens u en uw kleintjes de beste wensen!

Gabby....O ja...het doet pijn als het onze kinderen zijn. Ik ben een alleenstaande vader met veel kinderen in huis, dus ik kan me echt met je identificeren.

Maar één ding probeer ik in perspectief te houden... onze kinderen hebben behoefte aan slechte/teleurstellende dingen die hen overkomen om hen voor te bereiden op het leven. Het is dus een gemengde zegen. Als een van mijn kinderen pijn heeft, treurt een deel van mij, maar een ander deel van mij is blij omdat hij/zij wordt voorbereid op het leven... wat nummer 1 is in onze taakomschrijving als ouder. (Van hen houden moet worden aangenomen!)