Afsluitende gedachten

Geef me alstublieft een momentje een grapje terwijl ik mijn gedachten op dit moment uitdruk.

Ik heb 2 sportevenementen waar ik voor leef. Het WK en de Olympische Spelen. Ik hou van het WK vanwege de concurrentiekracht en grootsheid ervan. Het is ook mijn favoriete sport.

Maar ik houd nog zoveel meer van de Olympische Spelen. Het is veruit mijn favoriete sportevenement. De concurrenten, de winnaars, de verliezers en nog belangrijker... het samengaan van een wereld.

Twee weken lang zetten atleten van over de hele wereld hun meningsverschillen opzij om deel te nemen aan het grootste spektakel dat we ooit zullen kennen. ze laten de rest van ons zien dat we samen kunnen leven, dat we allemaal vrienden kunnen zijn en dat alles wat we nodig hebben één ding gemeen is om dat licht in ons allemaal aan te wakkeren.

Wanneer een Olympische atleet zich op het ijs bevindt, in de sneeuw, waar hij zich ook bevindt, denken ze niet na over de religie van hun tegenstander, welk ras ze hebben, of zelfs waar ze vandaan komen. Ze willen gewoon winnen! Ze tonen echte concurrentiekracht en de wens om de beste te zijn. En als ze verliezen, doen ze dat gracieus (behalve de diva-kunstschaatsers)

Voor ons is het een leuk programma op tv waar we misschien aandacht aan besteden, of misschien niet. Sommigen van ons weten misschien niet eens dat het aan de hand is. Maar voor hen is het een levenslange reis die elke vier jaar zijn hoogtepunt bereikt. Sommigen hebben het geluk dit meer dan eens te ervaren. Terwijl de meerderheid maar 1 kans krijgt.

Voor hen gaat het er niet om een specifiek land te verslaan vanwege hun overtuigingen of cultuur, maar om te laten zien waar ze hun hele leven voor hebben getraind. Het gaat om de geest van de games en trots zijn op wat je doet.

Te lang hebben regeringen gekibbeld, gestreden en zinloze wrok gekoesterd. Als een wereld slechts twee weken nodig heeft om samen te komen, waarom kan het dan niet altijd zo zijn?

de slotceremonieën zijn altijd een bitterzoete tijd. Het is een geweldige show waar ik van geniet, maar het maakt ook een einde aan alles wat ik leuk vind aan wat de Olympische Spelen vertegenwoordigen.

Ik weet dat we in korte tijd allemaal de tijden vergeten die we hebben doorgebracht met het aanmoedigen van de atleten van ons land en het delen van de herinneringen met degenen om wie we geven.

We zullen ook vergeten hoe atleten die hun leven aan een sport wijden, ons hebben laten zien dat we allemaal vreedzaam kunnen leven, samen zonder haat en zonder oordeel. Dit is wat mij het meest verdrietig maakt.

Ja, ik huilde als een kleine baby en zal huilen na de volgende sluitingsceremonie. Ik zal herhalingen van de Olympische Spelen bekijken in een poging dat gevoel van vreugde, medeleven en opwinding terug te krijgen. Het zal echter nooit zijn werk doen. het enige wat het doet is het onvermijdelijke verlies van een magisch moment verlengen waar ik nog eens vier jaar op zal moeten wachten.

Erg ontroerend.

Ik vond het leuk om naar de Olympische Spelen te kijken, en je hebt ook een aantal zeer goede punten in wat je zei, ik ben het met je eens

Ik zie zelden alleen het Engelse team spelen op het WK, maar ik volg het voetbal niet

Prachtig gezegd ohmesohrny! Ik heb ongeveer hetzelfde gevoel: ik volg altijd het WK en de Olympische Spelen, ook het Europees kampioenschap voetbal.

Prachtig geschreven en je hebt zeker dezelfde gevoelens bij mij aangewakkerd.

Heel goed gezegd ohmesohrny! Er is zoveel opwinding rond de Olympische zomer- en winterspelen; zulke geweldige evenementen.

Zo waar en je gaf ons zojuist een stukje van je hart waarin je je passie uitdrukt. Bedankt dat je ons een kijkje hebt gegeven en ons hebt herinnerd aan de diepe betekenis van waar de Olympische Spelen om draaien.

Zeer goed gezegd.

Al vind ik dat er bij sommige van deze wedstrijden niet genoeg wordt gedaan om iedereen een kans te geven.

Neem bijvoorbeeld het WK. Veel teams uit het land krijgen niet eens een kans. Voordat het WK begint is het de kwalificatie. Het lijken altijd dezelfde teams te zijn die zich kwalificeren. Rijkere landen komen in aanmerking. Armere landen die niet over de faciliteiten beschikken, hebben dat eenvoudigweg niet.

Je kunt garanderen dat teams als Frankrijk, Italië, Engeland, Duitsland, Spanje enzovoort altijd in aanmerking komen. Er zijn echter teams als Syrië, Hong Kong, Kenia, Finland en Letland die al zestig jaar proberen zich te kwalificeren, zonder succes. Eigenlijk hebben 150 teams zich nooit gekwalificeerd.

Het mag nauwelijks het 'wereldkampioenschap' worden genoemd als het grootste deel van de wereld geen kans krijgt. Het zou leuker zijn om twee extra competities in de groepsfase te openen en een aantal teams die zich nog nooit hebben gekwalificeerd een kans te geven om te spelen, zodat ook andere landen mee kunnen doen.


Over het geheel genomen zouden er meer faciliteiten in de landen moeten worden gebouwd, zodat meer mensen en landen kunnen deelnemen aan de Olympische zomer- en winterspelen.

Zoals bij deze Olympische Winterspelen kwamen de warmere landen niet eens binnen omdat ze geen faciliteiten hebben om concurrenten te trainen (geen sneeuw, enz.). Deze landen zouden moeten investeren in faciliteiten (droge skihellingen, ijsbanen, enzovoort) zodat mensen mee kunnen doen, in plaats van achterover te leunen en niet naar binnen te gaan.

Hetzelfde geldt voor de Olympische Zomerspelen. Koudere landen komen niet binnen of doen het niet goed. Er moeten faciliteiten worden aangeboden om warmer weer na te bootsen en mensen in staat te stellen deze sporten te beoefenen.

:'( Mee eens, heel goed gezegd.

Heel goed verwoord Ohmesohrny, Marcus. Ik had gehoopt dat het dit jaar iets anders zou zijn, maar
kijk naar al het drama dat zich zo dicht bij Sotsji afspeelde/ontvouwt. Het zou leuk zijn om een politiek-vrije Olympische Spelen te hebben, maar ik ben bang dat dit nog ver weg is.
Ik geniet ook van het WK en zou willen dat we het vaker hadden. Ik hou vooral van een goede overstuur.
Ik zou graag zien dat de VS het een keer winnen.

Je kunt goed met woorden omgaan, bro, dat is niet iets dat mij gemakkelijk afgaat. Ik heb herinneringen aan mijn vader en mij die naar de wedstrijden keken. Het is altijd triest om de Olympische Spelen te zien verdwijnen. Nogmaals mooi gezegd vriend.