Geloof je in spoken?

Mijn grootmoeder is onlangs overleden. Twee dagen voor haar overlijden kwam mijn grootvader langs voor een kort bezoek (het punt is dat opa al jaren dood is). Ik zat in mijn kamer, op mijn computer, aan mijn bureau dat naar de muur met de deur kijkt, toen ik hem voorbij zag lopen. WTF?! Ik moest een dubbele take doen! Ik stond op en liep naar de deur... en daar stond hij in de gang, hij stond daar maar en zei niets. Hij was het! Hij leek niet op een geest, ik kon niet door zijn lichaam kijken of iets dergelijks. En na een paar seconden liep hij de trap af, en dat was het. Ik heb niets gezegd. Ik zou willen dat hij iets zei. Hij bracht hetzelfde stiekeme bezoek toen ik twintig was (toen hij nog leefde). Die keer had ik seks met een vriendin. We keken op en mijn opa stond daar in de deuropening. lol Wat vervelend! Ik vraag me af hoe lang hij daar al stond. lol

Gisterochtend dacht ik dat ik de geest van mijn grootvader weer zag... maar deze keer was het uit mijn ooghoeken... te kort... het is gewoon mijn verbeelding, dat zeg ik tegen mezelf. En dus had ik gisteren de hele nacht de hele dag gehoopt dat hij weer langs zou komen, zodat ik hem kon betrappen op 'bezoek'. lol, ik wil gewoon zeggen: 'Hoe gaat het?' lol

Voordat ik mijn grootvader die avond zag, voorafgaand aan de dood van mijn oma, geloofde ik niet echt in geesten. Maar nu ben ik ervan overtuigd dat ze bestaan.

Geloof je in spoken?

Hallo Ishin Ik geloof absoluut in geesten/geesten. Ik had een soortgelijke ervaring met mijn grootvader nadat hij overleed. Ik was de week daarop bij mijn oma gebleven en sliep in de kamer van mijn opa. Ik werd wakker en zag een wazig beeld, alsof mijn ogen niet scherp waren en ik voelde een geruststellend gevoel. Ik wist gewoon dat dit de "aanraking" van mijn opa was! Ik had er zoveel vrede mee nadat dit gebeurde, omdat we heel dichtbij waren. Ik wist gewoon dat hij zei dat het goed was en dat het goed met hem ging

Ishin, Ishin, Ishin...
Ik geloof niet noodzakelijkerwijs in geesten, zoals Casper...lol...maar verdomd, er zijn zoveel manieren waarop ik berichten heb gekregen waarvan niemand anders dan de overleden persoon zou hebben geweten dat ze die aan mij hadden kunnen 'zeggen' of overbrengen . Eén ding zijn hartvormige rotsen. Ik zal ergens zijn, krijg dit gevoel, en binnen ongeveer een minuut is er een hartvormige rots. De laatste was een schelp, een paar weken geleden. Het is niet zo dat ze allemaal zo gewoon zijn.
Ik ben nog steeds verliefd op deze man die al sinds 1988 dood is: mijn verloofde, Rick, die me een week eerder vertelde dat hij er niet altijd zou zijn om me te helpen (en er vervolgens aan toevoegde: nou ja, ik *zal* er zijn daar, maar...). Ik krijg regelmatig vibes van hem, en zijn zoon zegt dat hij meerdere keren in hun oude huis is geweest ("oh, het is gewoon weer mijn vader..."). Ik luisterde bijvoorbeeld naar de radio en ze lieten mensen bellen en de 'koenaamnamen' opgeven die hun vriendin/vriend voor hen had. Ik dacht aan Rick en hoe hij me deze keer raar aankeek en me "poopybutt" noemde. Hij deed het maar één keer en dat was destijds vreemd. Voor ik het weet, komt er een meisje op de radio en zegt: "Mijn vriend noemde me altijd poepybutt". Dat zijn de enige twee keer dat ik ooit iemand het woord heb horen gebruiken.
Nou, er zijn honderden van deze vreemde toevalligheden geweest. Zoveel, ik weet zeker dat sommige mensen denken dat ik gek ben, zelfs als ik ze ter sprake breng. Ik heb nog nooit een overleden persoon fysiek gezien, maar ik heb ze gevoeld, erdoor beïnvloed, en soms in dromen... nou ja... de geest is een lastig ding.

Ik heb ooit een houtskooltekening gemaakt van het gezicht van een man, maar het neus-/mondgebied was een beetje ingedeukt, en vlak voor zijn ogen tekende ik dit kleine ding dat op een hoelameisje leek. De man leek een beetje op Henry, mijn vriend die al een hele tijd weg was (niet dood). Ik vroeg me af waarom dat rare gezicht en waarom dat kleine hoelameisje. Als iets op een dashboard. Henry stierf aan een overdosis op een HEB-parkeerplaats, in mijn auto. Ik was al dagen naar hem (en mijn auto!) op zoek. Hij was al drie dagen dood toen ze hem eindelijk op hun parkeerplaats zagen. ze moesten een begrafenis met gesloten kist houden omdat zijn gezicht een deuk had opgelopen doordat hij de hele tijd op het stuur had gezeten. Hula-meisje op dashboard? Gedeukt gezicht? Ongeveer een jaar later maakte ik de verbinding. Het was nogal een besef dat ik die foto minstens een jaar voor zijn dood had getekend.

Sommige mensen zeiden dat ik in die tekening net iets zag dat ik wilde zien. Geloof me, het is niet iets dat ik wilde zien - het was ronduit griezelig.

Ik ga er voorlopig mee stoppen, behalve om te onthullen dat 'chillymellow' een woord is dat Rick op een avond bedacht ('ze hebben zoiets nodig als een chillymellow-hier, heb een chillymellow') om iets te beschrijven dat je zou kunnen nemen of moet chillen en/of (haha) je kalmeren als je gestrest was. Ik hoop dat je nog een keer op bezoek komt bij je opa - misschien zwaait hij naar je om hallo te zeggen.

Een mooie groene kom met Weedies zal je verkoelen en verzachten. :)

Een mooie groene kom met Weedies zal je verkoelen en verzachten. :)

ja en schiet daar eens mee op, alsjeblieft!!!!

lmfao

Ishin.. ik weet niet hoe ik ermee om zou gaan als ik iemand voor me zou zien die is overleden, ik heb het gevoel dat ik niet zo bang zou zijn als ik weet dat ze mijn moeder of broer zeggen,.. maar als ik iemand zie weet het niet..ander verhaal..

Nou, ik had wel een ervaring dat we er geen specifiek persoon op konden plaatsen, het gebeurde wel en er was iets of iemand daar.. deze link vertelt het verhaal als je het wilt lezen..

https://lcb.org/onlinecasinobonusforum/general-discussion/how-many-of-you-beleive/

voor zover individuele personen, niet ik maar mijn dochter, er een paar hebben gehad met haar vader, hij was een chef-kok in zijn beroep, maar ook thuis was hij erg beschermend tegen zijn fornuis en oven, als ze de hare zou schoonmaken, zou ze de branders omhoog tillen maak ze eronder schoon en plaats ze daarna terug.. alles klaar, ze liep een paar minuten later de keuken uit en keerde terug naar de keuken en vond de branders opgestapeld.. nu gebeurde dit niet slechts één keer, nog een paar keer op verschillende Soms werden de branders anders gerangschikt of op elkaar gestapeld, ze zegt dat ze weet dat het haar vader is en dat het haar niet bang maakt, maar godverdomme, het zou mij doodsbang maken...

hoi! triiiiipy! Ik denk dat ik daar dagenlang de eeeebie jeeebies van zou krijgen.

Ja, ik probeer te zeggen: als het iemand is die we kennen, hoe kan die ons dan bang maken? Mijn dochter zegt dat ze zich gewoon kalm voelt omdat ze gelooft dat het haar vader is, dat hij haar geen kwaad zou doen.

Maar in het andere verhaal met de ballonnen.. zoiets als een onbekende zijn is beangstigend, later hoorde ik in het apt-complex wel roddels over andere vreemde dingen die andere mensen overkwamen, maar niets meer met ons. Ik zal nooit vergeten dat het zo koud en kil werd in de kamer, niet alleen ik, maar ook de kinderen en haar vader.

Ja Ish, ik geloof in geesten. Integendeel, geesten, wij zijn uit onze lichaamsvorm. Ik geloof dat je grootvader op bezoek was, je bezocht en ik denk dat het ontroerend is dat je je bewust was van zijn aanwezigheid :)

Het menselijk brein kan allerlei dingen ‘projecteren’. Het is 2010 mensen, geesten bestaan niet.

Nadat mijn moeder stierf, vonden we een briefje dat ze had geschreven en in een la had verstopt met de tekst: OPEN DIT NIET OF IK ZAL JE VOOR ALTIJD ACHTERVOLGEN!

Wij hebben het geopend. Ik denk niet dat we achtervolgd zijn. Het was voor mij een interessant inzicht in de geheime gekke menselijke gedachten van mijn moeder.

Drpsyche38-uw mening telt altijd, nietwaar? Wat heeft het huidige jaar op onze door mensen geprojecteerde kalender ermee te maken? Ik bedoel, het zou 5000 v.Chr. of n.Chr. kunnen zijn (als je ervoor kiest om in de hele BC/AC-theorie te geloven) en je bewering zou altijd waar moeten zijn. Of fout. Bedankt voor het delen van uw mening. De mijne is dat als de percepties van het menselijk brein zodanig zijn dat als een patroon of fenomeen wordt waargenomen of bestaat, we het een naam zullen geven. Geesten bestaan in de perceptie van veel mensen. Toevalligheden doen dat ook. Het feit dat we het woord 'geest' hebben, zegt vrijwel alles dat een 'geest' kan bestaan, ook al is het slechts een projectie van een gevoel. Ach, ik durf te wedden dat er in al mijn woordenboeken een 'geest' voorkomt. Dat betekent niet dat je er ooit één zult ontmoeten.

Chilly, dat is een leuk verhaal, mijn moeder had hetzelfde gevoel voor humor. Ik ben het hier meestal eens met de goede Drpsyche, maar ben het hier niet mee eens. Het is een van die dingen waar je het moet ervaren en/of geloven, zoals religie. En daar willen we niet over beginnen lol.

wat als de naam "geest" een andere naam had, zoals "hoeden", zou er dan niet zoiets bestaan? Ik denk dat het is wat de maatschappij in onze hersenen heeft gestopt dat er niet zoiets bestaat, dus we zien ze niet, de enige mensen die dat wel doen Kijk, het zijn degenen die op geen enkel moment in hun leven geloven dat zoiets niet bestaat; op een gegeven moment hebben ze in gedachten gehad dat ze wel bestaan. Als je absoluut niet zoiets hebt, bestaat niet, dan is er een ander soort geest dan dat het een geest was.. dan bestaan ze niet.. AAN JOU

Nou, ik lag met een aantal anderen in bed (slaapzaalstijl). Ik zag een "figuur" door de gang naar ons toe lopen. Ik kon niet zien wie het was, dus toen zag ik 'It' zich omdraaien en tegen een stevige stalen deur lopen. De man naast mij zei: "Heb je dat gezien?" We gingen kijken naar de drie mogelijke gebieden waar 'het' in terecht zou kunnen zijn gekomen.

Niets in de 2 en de derde was die stalen deur (naar de oven), dus dat is een van mijn ervaringen.

Ik heb er nog een paar gehad die ik persoonlijk erg waardeer. Soms 'voel' ik iets dat op mijn bed loopt en dan kan het voelen alsof het op mijn benen loopt. Dit was mijn kat die vele jaren geleden overleed.

De andere keren is het alsof er iets zwaars op het bed sprong en vervolgens naar beneden viel. Dat zou mijn hond Tick zijn, dat deed hij altijd.

Dan mis ik ze het meest. :'( :'( :'( :'(

Chilly...in antwoord op je vraag hieronder:

Goed punt....Ik bedoel dat we als mens tot op zekere hoogte vooruitgang hebben geboekt. We weten niet alles, maar we weten zeker meer dan in 1700. Er bestaat niet zoiets als een geest, en wat we hebben geleerd over het menselijk brein vertelt ons dat mensen hun verlangens, onopgeloste problemen, wensdenken ‘projecteren’. enz., op meerdere manieren. We hebben de afgelopen tien jaar meer geleerd over het menselijk brein dan in de afgelopen duizend jaar.

Door de geschiedenis heen hebben mensen in allerlei dwaze dingen geloofd waarvan later bleek dat ze niet waar waren.


Drpsyche38-uw mening telt altijd, nietwaar? Wat heeft het huidige jaar op onze door mensen geprojecteerde kalender ermee te maken? Ik bedoel, het zou 5000 v.Chr. of n.Chr. kunnen zijn (als je ervoor kiest om in de hele BC/AC-theorie te geloven) en je bewering zou altijd waar moeten zijn. Of fout. Bedankt voor het delen van uw mening. De mijne is dat als de percepties van het menselijk brein zodanig zijn dat als een patroon of fenomeen wordt waargenomen of bestaat, we het een naam zullen geven. Geesten bestaan in de perceptie van veel mensen. Toevalligheden doen dat ook. Het feit dat we het woord 'geest' hebben, zegt vrijwel alles dat een 'geest' kan bestaan, ook al is het slechts een projectie van een gevoel. Ach, ik durf te wedden dat er in al mijn woordenboeken een 'geest' voorkomt. Dat betekent niet dat je er ooit één zult ontmoeten.

Precies. Mooi gezegd.

...uiteindelijk is mijn perceptie mijn realiteit.

Ik vraag me af wat een holbewoner zou denken als hij een geest zag, bestonden er dan geesten... ik vraag me af hoe een holbewoner aan zijn vrouw of kinderen zou hebben beschreven dat hij een geest zag... ik vraag me af of hij überhaupt een geest zou hebben gezien... geest als hij er een zag... hmmm..

Ik moet zeggen dat ik een beetje verrast ben om deze opmerkingen van u te horen...

In verschillende berichten op deze site beweert u een diep religieus persoon te zijn. Religie, de Bijbel, zijn verhalen, zijn hele geloofsconstructie, geloof en religieuze instellingen als geheel... is de belichaming van het geloof in het ongrijpbare.

Hoe ga je met jezelf om en hoe kom je in het reine met deze tegenstrijdigheid?

Mijn enige zoon is afgelopen november overleden, sindsdien zijn er vreemde dingen in huis gebeurd. Mijn broer uit Texas was in mei van dit jaar op pad, hij nam een foto van mijn zoon die we aan de muur hadden hangen. Er was een witte de gloed bedekte alleen zijn gezicht, de rest van de foto verscheen. Heel vreemd, ik denk dat hij een hoek is

Ik wilde hetzelfde vragen over de post van Drpsyche toen ik een ander onderwerp zag waarin hij zei dat hij voor iemand bad. Wilde iets zeggen over de Heilige Geest, maar deed dat niet omdat hij misschien geen christendom beoefende, maar een andere religie.

Het bericht van Diarylab2 herinnerde me eraan. Ik had een foto van mijn auto gemaakt, voordat Henry erin stierf. Ik heb het niet laten ontwikkelen voordat hij stierf. Was het vergeten. Toen ik de film eindelijk kreeg ontwikkeld, zat er een enorme rode streep over de hele auto, als bloed. Ik heb een herdruk laten maken, maar die was er natuurlijk niet. Oh, ook... de avond voordat Henry in mijn auto vertrok en stierf, was hij net terug uit Oklahoma. Ik had hem al maanden niet meer gezien en ik was ook herstellende van de moord op mijn beste vriend een paar weken eerder, dus ik was een beetje emotioneel. Ik vertelde hem dat ik wilde dat hij wist hoeveel ik om hem gaf en hoeveel ik van hem hield, en zei: "Omdat je het nooit weet, kun je morgen sterven". Hij keek me geschokt aan en zei: "Zeg dat niet!". Hij was Spaans, en ik denk dat het niet juist was dat ik dat zei. Hij stierf de volgende dag.

En Rick had mijn moeder ongeveer een dag voordat hij werd vermoord verteld dat hij ergens heen ging en waarschijnlijk zou worden neergeschoten. Op een avond had ik hem verteld dat ik wilde dat hij gelukkig was. Hij zei dat dit nooit zou gebeuren. Hij stierf de volgende dag aan een holle punt .22 die rechtstreeks in zijn borst werd geschoten, dus eigenlijk kreeg hij nooit de kans.

Een oude vriend, ik was 16, hij was 18 en een vriend van ons, hij zei altijd dat elke man van de derde generatie stierf toen hij 18 was. Hij zei dat hij niet wist of hij geloofde dat zijn familie zei (ze waren Spaans), maar het maakte hem nerveus toen hij 18 werd. Tijdens de zomer stopte hij met rondrennen en bleef hij de hele tijd thuis, elke dag meer bij ons, gewoon chillen. Geen problemen bij het maken, eerlijk gezegd lijkt het iedereen om hem heen vreugde of iets dergelijks te bieden. Op een dag, een paar weken na de zomer, ging hij naar de winkel met drie jongens die we kenden van de middelbare school, maar waar onze groep niet vaak mee omging. Hij zei dat hij niet wilde gaan, maar ze overtuigden hem en daarom ging hij. We kwamen er die avond achter dat de bestuurder in een bocht de controle verloor en tegen een elektriciteitspaal botste. Hij raakte de bestuurderszijde en de achterbankdeur en stortte in, precies waar David zat. Hij was de enige die stierf. Alle anderen overleefden het niet alleen, maar hadden nauwelijks een schrammetje. Mijn moeder, waarvan ik niet eens wist dat ze het kind kende, en met wie ik niet sprak, vertelde me dat ze hem die avond onze oprit naar het huis van een van zijn vrienden zag lopen, en ik vertelde haar... umm nee , hij kwam toen voorbij. Werd zijn familie vervloekt zoals ze geloofden? Ik betwijfel het. Maar hij had zeker een voorgevoel over wat hem te wachten stond. Persoonlijk geloof ik dat zijn engelen en God hem dat inzicht hebben gegeven, zodat hij die weken thuis met zijn gezin zou doorbrengen in plaats van rond te rennen enz. Je weet het gewoon nooit, en ik twijfel er niet aan dat onze geest alles kan projecteren wat we maar willen, maar onze geest is geen partij voor God en ik geloof dat onze geest in deze lichamen groter is dan deze lichamen. Ik denk ook dat wat ons ook troost geeft als we rouwen, NOOIT een 'projectie van dwaasheid' is, het is altijd genezend en goed.

ish.....Ja, ik ben een praktiserend christen, maar ik geloof absoluut niet in de mythologie van de Bijbel. Ik denk dat die verhalen ons iets leren over God en onszelf, maar ik benader religie niet door mythische, oude verhalen te geloven.

Ik heb vier jaar als paranormaal onderzoeker en onderzoeker gewerkt toen ik in Texas woonde. Ik was lid van een heel kleine maar bekende groep in de omgeving van Dallas.
We hebben onderzoeken uitgevoerd voor cliënten die beweren dat er sprake was van paranormale activiteit in hun huizen/bedrijven. We benaderden elk geval vanuit een wetenschappelijk perspectief, in een poging de oorzaak van de activiteit te achterhalen (elektriciteitstekorten, losse deurscharnieren, enz.). Kanaal WB33 heeft daadwerkelijk een interview met ons gedaan, waarvan ik een kopie heb en de link zal uploaden en plaatsen in de volgende dag of 2 zodat jullie kunnen uitchecken.

Ik heb ook talloze cd's met onze bevindingen, waaronder EVP en Photoshots. Ik zou ze graag op de een of andere manier met jullie willen delen.

Mijn antwoord, als professionele onderzoeker, is JA, absoluut. Er is solide bewijs dat sprits om ons heen aanwezig zijn en op vele manieren met ons communiceren. De meesten die niet geloven, doen dat niet, omdat ze het nog nooit zelf hebben ervaren. Ik heb het persoonlijk met eigen ogen gezien, ben bekrast, heb foto's, opnames en genoeg ervaringen om op mijn bewering terug te vallen.


Mijn enige advies: blijf uit de buurt van Ouija-borden. En als je toevallig een paranormale ontmoeting hebt, wees dan niet bang: geesten voeden zich met onze energie. Projecteer liever een positieve energie tijdens een ontmoeting. ;)

JEP! En dat advies zou ook moeten gelden voor Ouijaborden in speelautomaten!
Ik speelde vaak de Future Fortunes- slot van Rival (3 Ouija-borden starten de freespins) bij Pantasia Casino... totdat het al mijn geld opzoog! lol

Oké... dus... laat me dit duidelijk maken... Je bent een 'praktiserende christen', maar je 'gelooft zeker niet in de mythologie van de Bijbel', en je gelooft ook niet in de 'oude verhalen' ervan. ..?.?. Ik begrijp niet hoe dit kan. Je spreekt als een politicus. lol

De Bijbel is één groot, oud mythisch verhaal. Als u niet gelooft in de inhoud en de verhalen waaruit de Bijbel bestaat, dan gelooft u niet in het christendom... en daarom bent u geen 'praktiserende christen'. En om te horen dat je jezelf omschrijft als een ‘diep religieus persoon’ die voor dit en dat ‘bidt’ in verschillende berichten op deze website, draagt alleen maar bij aan deze tegenstrijdige dualiteit... en mijn hernieuwde scepsis in je woorden. Zeggen dat je het christendom beoefent, maar niet in de Bijbel gelooft, is hetzelfde als zeggen dat je in Jezus Christus gelooft, maar niet gelooft in die man aan het kruis en zijn verhaal... Het is een beetje hetzelfde als zeggen: 'Ik geloof in wetenschap, maar ik geloof niet in de wetenschappelijke methode' of 'Ik hou van wiskunde, maar ik haat cijfers' of 'Ik hou van vrouwen, maar ik haat vagina's en tieten.'

Wat ‘beoefenen’ u en uw voorganger in uw kerk als u geen geloof of geloof hebt in de Bijbel en de verhalen waaruit u preekt en ‘oefent’? Verzint u gaandeweg, op uw gemak, uw eigen interpretaties van de verhalen uit de Bijbel?... stukjes en beetjes uitkiezen van wat u denkt dat relevant is en het christendom noemen? Bent u van plan af te breken om een nieuwe denominatie te vormen, om toe te voegen aan de reeds meer dan 200 afzonderlijke christelijke denominaties die momenteel bestaan? 'Een verdeelde kerk is helemaal geen kerk.'

Als je het je afvraagt: ik ben geen religieus persoon. Voor mij zijn alle religies en hun doctrines, of het nu de Bijbel, de Thora, de Koran, wat dan ook is... wartaal jargon, geschreven door onzekere mannen om de massa onder controle te houden. Ik geloof in wetenschap en de wetenschappelijke methode... evolutie, niet creatie. Mijn land is de aarde. Mijn broeders zijn alle bewoners van de aarde. Mijn religie is om goed te doen.

Wat dat betreft zou ik mezelf willen tegenhouden, aangezien dit 'evolueert' naar een religieuze discussie. En daar willen we niet heen, toch? lol

Goh, het enige dat ik met dit draadje wilde doen toen ik ermee begon, was mijn ervaring delen met het zien van de geest van mijn grootvader (of 'mentale projectie' zoals sommigen het misschien noemen) en vragen of anderen hier soortgelijke ervaringen hebben gehad. Het was niet de bedoeling dat het bij sommige mensen religieuze en/of vreselijke herinneringen aan de dood zou oproepen. Sorry als dat zo was. :)

Ik denk niet dat je vreselijke beelden van de dood hebt opgeroepen, niet voor mij. Ik verwees naar een spiritueel perspectief, omdat het geloven in het hiernamaals meestal nauw verwant is aan de meeste religies.

AC- ik kan niet wachten om die video te zien.

Dit is duidelijk een denkproces van iemand die het nog nooit heeft meegemaakt. Als het jou niet is overkomen, ben je geneigd te geloven dat het onmogelijk is.

Ik hoor je vertellen dat het springlevend is in 2010, doc!! Het leven is niet alles wat de wetenschap kan bewijzen. We kunnen niet alleen geloven in wat de wetenschap ons vertelt, omdat er zoveel is dat niet kan worden bewezen, maar het is echt.

Is het in strijd met het hier en nu en het rijk waarin we ons bevinden? Ja, dat doet het. Niet alleen zijn verschijningen reëel, dat geldt ook voor voorgevoelens en dromen over toekomstige dingen die gaan gebeuren. Ik weet dat dit waar is, omdat ik ernaar leef en dat ook doe!

Helaas praten mensen er niet veel over, omdat mensen denken dat we liegen of er een excuus voor vinden.

Bedankt voor deze draad ishin en ik hoor je.....luid en duidelijk! Wat religie betreft...mijn oh, dat is een delicaat onderwerp!

Lippen

ishin,

Ik vond het erg informatief om dit bericht te lezen. Ik hou van Doc en iedereen is "vrij om jij en ik te zijn", heb je dat ooit gehoord? Ik weet bijvoorbeeld dat je je grootvader hebt gezien, ik weet ook dat het veel ENERGIE (LIEFDE) van je grootvader kostte, zelfs om je toe te staan HEM te ZIEN. Het is VEEL LIEFDE voor geesten om dit te doen. Gedachten zijn dingen; als je aan welke geest dan ook denkt, is het voor hen als een telefoontje. Het is niet nodig om iemand ergens van te overtuigen, JE WEET, WAT JE WEET!!!!

Zactly! Net als alles en nog wat is de wetenschap voortdurend in beweging, verandert en evolueert... en brengt ze beperkingen met zich mee. Dat de wetenschap iets niet kan bewijzen of weerleggen, betekent niet dat het niet bestaat. Vóór de 17e eeuw, vóór Galileo Galilei, geloofden wetenschappers bijvoorbeeld allemaal dat onze aarde plat was. De wetenschap kon destijds niet bewijzen dat de aarde rond was.

Ik hou ook van dokter! Hij is het mentale afrodisiacum! Hij stimuleert de geest en zet ons graag op gang!

Lippen

Bedankt gelukkig! Ik probeerde niemand van iets te overtuigen. lol
Ik deelde alleen maar mijn ervaring. Mijn vraag of anderen hier in geesten geloven, was niet bedoeld om mij te helpen mijn eigen geloof te valideren. Zoals je zei, ik weet wat ik weet. :)

Het is een vreemde zaak, om eerlijk te zijn. Net als veel mensen geef ik vaak niet toe dat ik in iets geloof dat ik niet kan verklaren. Ik voel echter ook de behoefte om de aanwezigheid van geesten/energieën die ik soms dichtbij voel, te rechtvaardigen. Soms voelen we ons gewoon beschermd, maar weten we niet door wie, en soms zien we (zoals ishin) een dierbare die overleden is. En het is iets dat we niet kunnen verklaren en daarom vaak onderdrukken. Maar ik denk zeker dat er energieën om ons heen zijn, soms van mensen met wie we verwant waren, die voor ons willen zorgen en ons op onze weg willen begeleiden.

Bedankt Lips voor het typen, dat is een bevestiging van mijn kant, ik heb aan beide kanten gestaan van het grenzen van niet geloven en geloven, hoewel ik het altijd in gedachten heb gehad om het te geloven, zou ik sceptisch worden over sommige verhalen, nu doe ik dat niet. Ik twijfel nergens aan.

Ishin.. dat was HEEL krachtig wat je zei, ik ben het grotendeels met je eens.

Ik geloof echt dat als ik mijn vraag over holbewoners en hoe zij ze zien, ze ons vandaag zouden vertellen over verschijningen, geesten, geesten, verschijnselen... wat het ook mag zijn, als we ze vandaag de dag konden horen en verstaan. Ze zijn hier en zijn er al zo lang als wij bestaan.

Ik geloof in geesten, slechte geesten en kharma (doe anderen aan zoals je wilt dat ze jou aandoen)

ishin.....Hmmmm, waarom heb ik een Southern Baptist-visie op de Bijbel nodig om een Christen te zijn?

Bijvoorbeeld. Ik geloof niet dat het verhaal van Jonah en de Grote Vis een letterlijke historische gebeurtenis is. Het idee dat iemand drie dagen lang door een vis wordt opgeslokt, is onzin. MAAR, het verhaal doet meer dan saaie feiten! Het leert ons veel over God... en...onszelf.

De Bijbel openbaart gedeeltelijk God. Het vertelt ons geen feiten.

Spoken! Aan jullie allemaal: "IK WEET dat er zoiets bestaat als geesten!" mensen:

Op een bepaald moment in de geschiedenis geloofden mensen (met evenveel passie):
1. De wereld was plat.
2. De zon draaide rond de aarde.
3. Bloedprikken zou de verkoudheid genezen.
4. Monster van Loch Ness.
5. Soortgelijke onzin.

Doc, waarom slaan jullie alle zuiderlingen en baptisten hier binnen? Hoe kun je zulke zakelijke uitspraken doen alsof jouw interpretatie de enige ware interpretatie zou zijn? Boe! Boe! op jou!

Dat doe je niet. Waarom vraag je mij dat? Nergens heb ik iets gezegd over Southern Baptists.

Ik ben op geen enkele manier een religieus persoon. Maar dat betekent niet dat ik de overtuigingen en religies van anderen niet respecteer.
Als er iets is dat ik in deze draad heb gezegd dat iemand en zijn of haar religie heeft beledigd... accepteer dan alstublieft mijn verontschuldiging. Het spijt me.

ishin.....mijn vriend, je hebt niets aanstootgevends gezegd! Je bent een geweldige gesprekspartner. Een beetje geklets is goed!

Koud......nou, houd er rekening mee dat ik een zuiderling ben

De Souther Baptist Church gelooft officieel dat de Bijbel foutloos is en dat de verhalen daarin feitelijk waar zijn. Ik wijs er alleen maar op dat er christenen zijn, inclusief ikzelf, die deze manier van denken over geloof of de Schrift niet delen. Hoewel onze goede Southern Baptist-vrienden zeker vrij zijn om te geloven wat ze willen en te zeggen dat mijn overtuigingen onzin zijn.

En wat zijn dan jouw overtuigingen? Tot nu toe heb je alleen maar verschillende aspecten van het christendom aangeroerd waar je niet in gelooft. Je gelooft niet in de mythologie van de Bijbel (die feitelijk de kern van de Bijbel is), je gelooft niet in de ‘oude verhalen’ geloof je niet in de dingen in de Bijbel die geen bewezen ‘feiten’ zijn (dat is bijna alles in het boek), je gelooft niet in geesten (ik neem aan dat de Heilige Geest dat ook is), ..etc etc met je ongeloof/gebrek aan geloof...na dit alles...
Ik vraag me af... Hoe komt het dat u zichzelf als een 'diep religieus christen' beschouwt? Als je bidt, doe je dat dan alleen maar voor de gek? Want als iemand het zou moeten weten, ben jij het, dat er geen bewezen 'feiten' zijn dat de Heilige 'Geest' luistert.

ummmm......pardon......Voor het geval ik het jullie niet verteld heb..JA, ik geloof in geesten. Ik hoop dat dit het juiste topic is om mijn antwoord te posten

ish....Laat ik eerst zeggen: ik waardeer ons vriendelijke heen en weer contact.

Ik denk niet dat ik mezelf een ‘diep religieus christen’ noemde.

Voor mij gaat Christen zijn vooral over leven zoals Jezus... meelevend, vriendelijk, vrijgevig zijn, gerechtigheid voor de armen, enz. Het heeft echt niets te maken met een conflict met een of andere Duivel of naar de "hemel" gaan als we sterven. .

‘Heilige Geest’ is een King James-isme. Het Griekse woord dat de King James Bijbel vertaalt als geest is "paracletus", wat het beste vertaald kan worden als ADVOCAAT. Er is niets ‘spookachtigs’ aan het woord. Het jaar 1611 was eerder een semi-primatieve tijd waarin (je raadt het al) mensen in groten getale in geesten geloofden; daarom werd paracletus zo vertaald. Omdat veel kerkmensen nog steeds denken dat de King James op de een of andere manier de eerste, beste vertaling van de Schrift is, blijft de aanduiding "Heilige Geest" hangen. Jij bent daar een voorbeeld van.

acgofer... Schat, je kunt in alles geloven wat je wilt... Ik wil met JOU feesten in AC! Wauw!

Geloof ik in God, ik weet het gewoon niet. Geloof ik in geesten, ja. Bid ik als de dingen zo slecht zijn en zeg ik alsjeblieft God help mij, oh ja.

Maar wat heb ik gezien.

Oké, mijn opa stierf aan kanker en mijn oma, moeder en tante gingen terug naar Engeland en Ierland om afscheid te nemen van zijn familie. Twee dagen voordat ze vertrokken vroeg mijn moeder me om haar met iets te helpen, maar ik vertelde haar dat ik ziek was. Nou, ze ging een tijdje tekeer, maar omdat ik normaal nooit ziek was, liet ze het los.

Ik woonde in een flat met mijn baby van 11 maanden, en zou de zes weken bij mama en papa logeren terwijl mama weg was, dus ik zou daar zijn om voor papa te zorgen.
Maar ik werd steeds zieker en zieker, de pijn in mijn maag was zo hevig dat ik op een avond tegen mijn vriend zei: ik moet naar het ziekenhuis, let wel, ik ben nooit veel naar de dokter geweest en ben nog nooit in het ziekenhuis geweest. Ik was daar, met een nieuwe hevige pijn, ik lag daar gewoon te bidden dat de pijn zou verdwijnen, omdat ik niet huilde, zeiden ze: ga naar huis, neem wat pijnstillers, het is maar een VIRUS. Alles is nu slechts een ==== VIRUS.

Oké, twee dagen later hielp ik een vriend met verhuizen toen ik een gorgelend gevoel in mijn maag kreeg. Net zoals je doet als je hopen water drinkt. Die nacht was de pijn terug, jongen, het was zelfs erger dan tijdens de bevalling. Ik was alleen thuis met mijn kleine meisje en belde een ambulance. Jongen, ik wist net dat er iets heel erg mis was, maar hetzelfde vanuit het ziekenhuis, een VIRUS, ik haat dat woord lol.

De volgende avond was ik bij mijn vader aan het koken, we praatten een tijdje en de pijn was terug, nou wat weet je, ging naar het ziekenhuis en opnieuw was het een ==== VIRUS. De volgende dag ik en mijn baby ging naar huis, ik gaf haar te eten en was de flat aan het schoonmaken en de pijn begon, godzijdank lag mijn baby in haar bedje toen ik flauwviel. Toen ik wakker werd, kon ik niet staan, dus kroop ik naar de deur terwijl ik onderweg vier keer in en uit bewustzijn ging. Wat was ik blij dat het een mooie dag was en ik liet de deur openstaan.

Ik belde mijn buurvrouw en zij belde de dokter die haar vertelde mij daarheen te brengen. Ik zei nee, ik heb nu een ambulance nodig. Ik stierf drie keer op weg naar het ziekenhuis en twee keer op de operatietafel. Met zes zakken bloed in mijn maag. De dokter zei dat ik dood had moeten zijn, en dat het twaalf dagen, zo niet langer, zou duren voordat ik het ziekenhuis zou verlaten. O jaar! Vier dagen later ging het beter met mij en hij stuurde me zelfs naar een ander meisje dat hetzelfde probleem met haar had. Maar ze vonden het vroeg en ze had een kleine snee, slechts acht hechtingen, maar de mijne was 53 hechtingen. Haar operatie was 10 dagen eerder en ze was niet uit bed.

Maar ik kan je nooit in woorden vertellen wat ik zag toen ik stierf, omdat er gewoon geen woorden zijn om het uit te leggen. Maar ik weet dat jullie het ooit allemaal zullen zien. Was het God, ik weet het niet, het enige wat ik kan zeggen is: het was zoiets geweldigs, zoveel liefde, zo veilig en zo vriendelijk.

Hoe leg ik uit dat mij werd gevraagd of ik op deze prachtige plek wilde blijven, EN OH JA, dat deed ik, maar mijn prachtige baby was thuis. Wie zou er voor haar zorgen, ze had mij nodig, dus ik wist dat ik voor haar terug moest komen.
Toen ik terugkwam, was het verbazingwekkend wat er gebeurde, en hoe anders ik me voelde over alles wat veranderde. Mijn leven was veranderd, omdat ik voor het eerst een mooi gevoel over de dood had.

Oké, dus mijn moeders in Engeland en slapen in een kamer met mijn tante, en we kwamen er later achter, toen ze thuiskwam, dat ongeveer dezelfde tijd dat mijn hart het langst van de vijf keer stopte met kloppen, mijn moeder rechtop in bed ging zitten en werd vastgegrepen haar hart en zei: 'oh mijn god Debbie'. Dat ben ik, mijn moeder heeft vier kinderen en is heel dichtbij ons allemaal. Dus waarom schreeuwde ze om mij, zei mama daarna, ze had het ergste gevoel dat er iets heel erg mis was met mij.


Als ik een schrijver was en goed was in mijn woorden, zou ik het jullie allemaal zoveel beter kunnen uitleggen. Mama wist dat er iets mis was, maar papa vertelde het haar pas toen ik met haar kon praten, omdat we allemaal wisten dat ze weer in het eerste vliegtuig naar huis zou zitten.

Dus hoe zit het met opa met de kanker, hij kwam zo ziek thuis en ik hielp de meeste dagen om voor hem te zorgen. Ik was de enige van wie hij toestond dat hij hem zijn morfine gaf, omdat hij zei dat hij mij alleen vertrouwde. lol WAAROM? Ik wist op welke dag hij zou sterven, dus ging ik er die ochtend heel vroeg heen en belde de familie zijn vijf dochters en drie zonen. Maar toen ik daar aankwam, was mijn oma kleren aan de lijn aan het hangen en ging ik heel rustig in de woonkamer zitten.
Voor het eerst in dagen sprak hij vanuit zijn slaapkamer en zijn woord was: 'Debbie, kun je alsjeblieft hier komen'. Oh jongen, ik was geschokt en zelfs bang. Hoe wist hij dat ik daar was.

Nou, ik heb de hele familie gebeld om langs te komen, omdat ik wist dat het niet lang zou duren. Ik zag hem niet vaak weggaan, dus zat ik in de lounge en keek uit het raam en ik zag veel mensen lachen, dansen en blij, niet zoals ik mensen kan zien (goed levende mensen) maar alsof ze dichtbij maar ver weg waren tegelijk weg. Twee ervan vielen zoveel meer op dan de rest.
Het was een dame, een beetje groot, met een schort over een mooie jurk. Ik dacht waar zou ze een schort voor hebben, het was ook een magere man met een grijs pak aan. Jaren later zag ik een foto van mijn overgrootouders en zij waren het, mijn oma vertelde me dat mijn overgrootmoeder altijd een schort droeg .

Terwijl ik naar ze keek, en ik wist dat ze er waren voor mijn opa, wilde ik eerst niet dat ze hem meenamen, en het was alsof ze zich inhielden totdat ik klaar was om hem te laten gaan. Mama vertelde me dat mijn opa tegen haar zei: 'Waar is je moeder?' (zijn vrouw, de moeder van mijn moeder) en mijn moeder antwoordden: 'naast je zitten'. Hij belde en keek naar haar en glimlachte, keek toen naar de lucht en zei 'mijn mama'. Hij glimlachte opnieuw en blies zijn laatste adem uit.

Nu, na dit alles, alles wat ik heb meegemaakt en gezien, en 23 jaar later ga ik naar het ziekenhuis om te moeten stoppen met een grote operatie. TOCH BEN IK BANG DAT MINDER IS. Maar WAAROM?



Skyestar40

sky... Ik twijfel er niet aan dat je ervaring echt voor je was.

Ik zal voor je bidden terwijl je je operatie ondergaat. Het klinkt alsof je het geloof hebt om er doorheen te komen, ook al is het moeilijk en eng.

Geen spijt, dit is een goed debat! En zoals altijd zijn we uiteindelijk allemaal goede vrienden. Ik hou van discussies die tot enige controverse leiden.

Lippen