Vrienden....

Hey bende,

Ik weet dat het een tijdje geleden is sinds ik voor het laatst een bericht heb geplaatst, sorry dat ik te maken kreeg met een gebroken hart.
Ik wilde je gewoon iets vertellen wat mij de afgelopen dagen is overkomen.
Op 28-2-10 overleed mijn vader. Mijn hart brak in een oogwenk en ik huil er nog elke dag om. Ik had een hele hechte band met mijn vader en mijn dochter die net 9 is geworden, breekt mijn hart nog meer, omdat ze het nog steeds moeilijk heeft. We hadden de diensten en ik bladerde door het gastenboek, of gastenboeken. Er kwamen ruim zeshonderd mensen opdagen voor zijn dienst, en ik weet dat ze stuk voor stuk op een bijzondere manier door mijn vader werden geraakt.
Wat ik tot vandaag niet wist, was hoeveel van mijn vrienden uren hadden gereden om naar de dienst te komen. Mijn enige vriend uit Californië kwam, en een andere uit Hawaï vloog weg. Met sommige mensen heb ik niet eens kunnen praten omdat het altijd zo druk was.
Vandaag ga ik de post halen, er was een kaart van Tyler Texas. Ik had geen idee van wie het zou kunnen zijn. Ik opende de kaart en mijn mond viel open. Het was van een vriend van wie ik al meer dan twintig jaar niets meer had gehoord of gesproken. Op de kaart stond een foto van haar, ikzelf en mijn vader, paardrijdend door de velden bij haar huis. Op de kaart schrijft ze dit aan mij:

Mijn liefste Lori,

Het spijt me zo te horen over je vader. Het is meer dan twintig jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen, en toen ik dit nieuws hoorde, brak mijn hart voor jou. Je weet dit misschien niet, maar ik heb jou en je familie de afgelopen 15 jaar (bij gebrek aan een beter woord) bespioneerd. Je weet niet hoeveel ik jou en je familie heb gemist. Toen we verhuisden, was het zwaar en dat weet je, maar ik herinner me dat je vader me vertelde dat hij slechts een telefoontje verwijderd was als ik ooit iets nodig had. Nou, ik heb nooit op dat aanbod ingegaan, maar nu wou ik dat ik dat wel deed. Mijn dierbaarste herinnering aan jou en je vader was deze foto, en hoe mijn ouders de politie erop uit stuurden om ons te zoeken omdat we elf uur weg waren. Wat een dag hadden we. Je vader nam ons mee over het hele platteland op die paarden, en we deden niets anders dan lachen en je vader gek maken door die appels naar hem te gooien. Man, toen ik hem in zijn nek sloeg en hij er als een vleermuis uit de hel vandoor ging op het paard achter mij aan. Ik dacht echt dat hij het aan mij zou geven toen hij me betrapte, maar hij haalde zijn lunchzak tevoorschijn en gaf mijn paard een apple en vertelde me dat ik er geen mocht hebben omdat ik de mijne naar hem gooide. Toen we bij de rivier kwamen, gooide hij me erin en zei: "Nu denk ik dat we gelijk staan". God, die dag was zo leuk.

I

Ik weet niet zeker of je dit weet of niet, maar de afgelopen tien jaar stuurde je vader me in het geheim geld. Ik wist tot gisteren niet dat het van hem was. Elke vrijdag werd er 150 dollar op mijn betaalrekening gestort, en ik dacht altijd dat het van mijn ouders was. (Gek, ik weet het, want ik heb mijn ouders niet meer gesproken sinds voordat we afstudeerden). Hiervoor zal ik altijd dankbaar zijn. Ik kwam er pas achter, want toen ik afgelopen vrijdag naar de bank ging en er geen storting was gedaan, was ik benieuwd wat er was gebeurd. Ik vroeg de griffier van de bank of we de stortingen konden traceren en toen ze me vertelde waar ze vandaan kwamen, zakte mijn hart in mijn maag, ik was in shock. Ik heb hem nooit persoonlijk kunnen bedanken. Dus belde ik je moeder en ze begon gewoon te huilen aan de telefoon. Zo kwam ik aan uw adres en telefoonnummer. Ik zal eerlijk zijn Lori, ik kan de moed niet opbrengen om je te bellen. Ik weet dat jij en ik vrienden zijn geweest, maar wat zeg je tegen je beste vriend in een tijd als deze. Weet gewoon dat ik altijd van je zal houden als een zus, en dat ik je snel zal bellen, maar ik weet hoe moeilijk dit voor je moet zijn, en ik weet hoe het met je gaat. Ik geef je op een moment als deze de ruimte die je nodig hebt. Ik denk nu altijd aan je en ik zou willen dat ik je pijn kon wegnemen. Maak alsjeblieft deze foto en denk aan de goede oude tijd. Omdat het de gelukkigste herinneringen zijn die ik heb aan mijn kindertijd.

Liefde,

Christina

Dus veegde ik wat tranen weg en maakte me klaar om mijn moeder te bellen. Mijn deurbel ging en ik ging het halen. Het was Christina, ze kwam naar mij toe vanuit Texas. We brachten de volgende 3 uur door met praten, huilen, lachen en nog eens huilen.

Het punt van mijn verhaal is dat, hoeveel tijd er ook verstrijkt, je altijd zult weten wie je vrienden zijn en dat ze er zullen zijn in tijden van nood.

Aan alle LCB'ers: koester de echte vrienden die je hebt, want je weet nooit wanneer je ze het meest nodig zult hebben. Ik wist nooit hoeveel ik haar miste en nodig had op dit moment in mijn leven, totdat ze bij mij aan de deur verscheen. Dat is nu een echte vriend.

LH

Ik wil huilen, dat is zo lief

Lori,

Het spijt me voor je verlies, Hun. Ik zal jou en je gezin in mijn parayers-hun houden. Je vader is misschien naar de hemel gegaan, maar het lijkt erop dat je een 'zus' terug hebt.

Shelli

Beste Lori. Laat me eerst zeggen dat het me heel erg spijt dat je de enige persoon hebt verloren die speciaal voor jou en je dochter was en altijd zal blijven. Mijn gedachten zijn bij je. .
Ik huilde eigenlijk (ik voelde je pijn!) Terwijl ik je berichten las...het raakte me echt
Wat een geweldige man was hij... Ik kan me alleen maar voorstellen hoeveel hij voor jou en je familie en vrienden betekende.
Hij is misschien voor altijd verdwenen, maar hij zal voor altijd in jullie harten leven, dat weet ik. Je zult al het goede dat hij in zijn leven heeft gedaan nooit vergeten en de brief van je oude vriend is daar een goed voorbeeld van.
Blijf sterk, Lori...sorry maar dat is de enige troost die ik je kan geven...maar ik wil je gewoon laten weten dat je niet alleen bent...
Ik zag dit gedicht en wilde het met jullie delen...

Omringd door vrienden
toch helemaal alleen
degene van wie ik hield
God heeft naar huis geroepen

de knuffels van vrienden
helpt de pijn te verzachten
en ik ken mijn verlies
is de winst van mijn geliefde

maar de tranen stromen nu
over mijn gezicht
zoals ik verlang naar gewoon
nog een omhelzing

dan komt troost
en ik zie het gezicht van Christus
Hij omhelst mijn geliefde
en ik voel Gods genade.

Ik hoop dat je je beter voelt... knuffels, Nan

Lori,

Je hebt mij echt ontroerd. Het spijt me zo voor je verlies. Je vader klonk als een geweldige man die door zoveel mensen gemist zal worden. Ik hoop dat de pijn die je doormaakt snel afneemt en dat je kunt glimlachen als je denkt aan alle geweldige tijden die je met hem hebt doorgebracht.

blauw

Bedankt dat je je verhaal met ons deelt... Ik kreeg vanochtend een traantje in mijn ogen.

Het spijt me zo voor je verlies en ik zal je in mijn gebeden houden.

PMM

Wauw...je vader was een heel goede en genereuze man. God zegene hem in de eeuwigheid.

Het spijt me zo erg voor je verlies. Hij was een zeer gevende en attente man. Ik ben er zeker van dat hij nog steeds op u en uw gezin let. Ik ben zo blij dat je vriend weer in je leven is. God zegene.

Ik dank u allen voor uw gebeden, vriendelijke woorden en steun. Het betekent echt alles voor mij. Mijn vader was een heel goede man, ik weet dat hij met God wandelt, en daar put ik troost uit. Hij was misschien zo koppig als een muilezel, maar hij dacht altijd eerder aan anderen dan aan zichzelf.

Nu wandelde hij met God, ik en kon niets anders vragen. Hij heeft er vrede mee en hij heeft een geweldig leven geleid. Ik heb hem misschien gek gemaakt en hem soms boos gemaakt, maar ik zei altijd tegen hem: "Als wij kinderen je niet kwelden, wat zou je dan anders moeten doen en erover praten!" Hij antwoordde altijd: "Speel in alle rust op mijn Nintendo en laat je moeder niet steeds winnen."

LH

Ik zeg je, dat bracht tranen in mijn ogen. Iedereen die kwam opdagen, iedereen die schreef.

"Het is niet een kwestie van hoeveel je liefhebt, maar hoeveel je van je houdt"

U, Vader, hield van velen en dat blijkt uit alles wat er is gebeurd. Mogen deze herinneringen u bijblijven naarmate de dagen verstrijken.

Gen,

Het zijn die herinneringen die mij op de been houden. Vandaag spraken Christina en ik de hele dag over toen we nog kinderen waren en over alle gekke dingen die we mijn vader hebben aangedaan. Onnodig te zeggen dat we allebei huilen als baby's die een luierwissel nodig hebben.

LH