Is er een dunne grens tussen nep en aardig zijn?

Ja...we hebben allemaal moeten "grijnzen en het verdragen".

debra...Ik vind je punt leuk. Sommige sociale commentatoren zouden zeggen dat we te aardig zijn geworden. Soms moeten we genoeg van mensen houden om ze de waarheid te vertellen... en dat is moeilijk om te doen.

Het is grappig dat je deze vraag stelt. Gisteren was de openingsdag voor de jacht, voor degenen die iets van mij weten (ruggenmergstimulatie). Ik voelde me eigenlijk goed en was er misschien wel klaar voor... dus ging ik weten dat er een van de jagershuizen was waar we naartoe konden gaan om warm te blijven enz. het was onze "ontmoetingsplaats" en andere vrouwen waren daar om te koken, niet om te jagen. Ik was de enige vrouw die op jacht ging, en nog vijf andere mannen. We hebben een paar ritjes gemaakt en besloten dat we terug naar huis zouden gaan en toen we dat deden, besloten ze tegen die tijd voor "ONE MORE" te gaan. Ik had pijn en wist dat ik van geen enkel nut zou zijn en bleef achter. Er was daar een stel dat ik nog nooit eerder heb ontmoet en de "man" begon tegen me te praten terwijl ik mijn glas wijn aan het leegdrinken was, hij vroeg me of ik er nog een wilde, bedankt met een knikje met mijn hoofd en zijn vrouw gaf hem een blik, en jongen, als blikken konden doden! Hier was ik gekleed in mijn camouflage, mijn haar in een paardenstaart en mijn camouflagepet op, het was 15.00 uur en was al op sinds 04.00 uur. Ik ben er vrij zeker van dat er niets om naar te kijken was! Haar gehijg en trekjes konden niet onopgemerkt blijven! Ik weet dat hij zich schaamde en zich verontschuldigde en een dutje ging doen... Ik weet dat het allemaal niet prettig was, om het ijs te breken, denk ik, sprong ze op en zei: laten we scrabble spelen ! Oké bende, geloof het of niet, ik heb nog nooit OOIT scrabble gespeeld! Ik weet zeker dat ze binnensmonds gniffelde. Nou, natuurlijk ga ik spelen, maar ik heb nog nooit eerder gespeeld, dus het spel begint en ze was onderweg! Ze won de wedstrijd, maar ik werd tweede en slechts 35 punten verwijderd. Ze had alles wat ze kon doen, behalve op en neer springen en doorgaan. Ik kon echt niet geloven hoe "blij" ze was om te winnen... --goed voor haar dacht ik. Haar man kwam toen binnen direct nadat ons spel voorbij was en ze riep: "Schat, ik heb gewonnen, ik heb gewonnen ...." Zijn commentaar GA FIGUUR. Ik grinnikte toen... Godzijdank kwamen de jongens binnen en jongen, ik kon nauwelijks mijn laarzen aan krijgen om te vertrekken! Ik denk dat zij degene was die nep en nep was, en ik weet zeker dat het meer werk voor haar was dan voor mij! (met haar hersens en al!) lol ps Zij was degene die het spel bracht.......GA FIGUUR!

Ik ben te nuchter en echt om nep te zijn! Ik zal niet onbeleefd zijn, maar ik zal ook niet nep zijn :-\

Ik kan het gewoon niet!

Lippen, ja, ik denk dat je gelijk hebt, ik hoopte dat er een "S" of een "ING" aan haar woorden zou worden toegevoegd! gniffelen, gniffelen, gniffelen.....

Ik zou nooit "nep" tegen iemand zijn. Het ligt gewoon niet in mijn aard. Ik ben een beetje een WYSIWYG: wat je ziet is wat je krijgt. Als iemand het niet leuk vindt, vind ik dat prima. Ik probeer open en eerlijk te zijn in mijn leven en ik heb mijn zoon geleerd open en eerlijk te zijn.

Als ik iemand echter niet leuk zou vinden, zou ik niet "nep" tegen hem of haar zijn; ik zou gewoon niet met hem of haar praten. Ik ben van mening dat de gevoelens van mensen niet alleen belangrijk zijn voor hen, maar ook voor mij, en ik zou nooit willens en wetens iemand pijn willen doen, ook al mocht ik diegene niet.

Een voorbeeld was dat ik dit meisje ontmoette toen ik tijdens de schoolvakanties werkte... vele jaren geleden. Om de een of andere reden kreeg ik een hekel aan haar en kon ik er de vinger niet op leggen. Hoe dan ook, we werden samengebracht om een klus te klaren en we begonnen te praten over de klus die we moesten doen en je had me met een veer neer kunnen slaan - ze was een heel aardig persoon.

Vanaf die dag tot nu toe probeer ik niet te oordelen, ik probeer eerlijk te zijn en open te zijn, maar ik zou nooit tegen iemand zeggen dat ik hem niet mocht. Dat zou verkeerd en kwetsend zijn.

In feite is er maar één persoon op deze planeet die ik echt niet mag en zij woont onder mij en zij heeft mijn leven een beetje zuur gemaakt en ik doe mijn uiterste best om niet met haar te praten, dat wil zeggen de weg oversteken, spring in mijn auto enz. Als ik langs haar liep, zou ik niet praten of hallo zeggen.

Dus ik denk niet dat het om nep gaat, ik ben gewoon niet geïnteresseerd om met haar te praten.

Ik heb het gevoel dat ik mijn gevoelens misschien niet heb overgebracht.

blauw

Bedankt Lippen.

Er zijn maar weinig mensen aan wie ik ‘meteen een hekel heb’ na die ‘oogopenende’ ervaring. Ik denk dat ik 15/16 was.

Ze moeten in alle opzichten gemeen zijn (zoals de vrouw die onder mij leeft). Ze heeft helemaal geen verlossende eigenschappen over haar. Ze is gemeen, gemeen, onbeleefd en gemeen. Godzijdank lijk ik in niets op haar. Maar dit meisje - ja, ik denk dat we in sommige opzichten behoorlijk op elkaar leken.

Er was een vrouw aan het werk - elke keer als ik hallo tegen haar zei, snuffelde ze en stak haar neus in de lucht. Maandenlang heeft ze mij dit keer op keer aangedaan. Uiteindelijk dacht ik: ga maar door. Hoe dan ook, ik heb deze vrouw een paar jaar niet gesproken en toen gebeurde het ergste. Ze plaatsten mij in hetzelfde kantoor als zij. Het was alleen zij en ik.

De eerste ochtend liep ik naar binnen en zei "morgen" - ze stak haar neus in de lucht en snoof luid.

De tweede ochtend liep ik naar binnen en zei opnieuw 'morgen'. Zij deed precies hetzelfde.

De derde ochtend besloot ik dat ik niets ging zeggen... en zij zei "goedemorgen" tegen mij. Sods-wet.

Hoe dan ook, we konden zo goed mogelijk met elkaar overweg - ze had een heel goed hart. Maar ze deed nog steeds de neus in de lucht en het snuivende ding tegen mij. De tijd verstreek en we gingen naar verschillende secties omdat er een enorme verschuiving op het werk plaatsvond.

Ik ben nooit gemeen geweest tegen deze vrouw..nooit. Maar ik was ook nooit 'nep' tegen haar. Ik heb gewoon niet met haar gepraat.

Uiteindelijk werkten we weer samen en ik was haar baas als mijn baas weg was. Ze was in veel opzichten een behoorlijk 'vooruit'-persoon. Op een dag raakten we aan de praat en ik vroeg haar ronduit of ze zich herinnerde hoe ze vroeger was.

Haar reactie was er een van totale afgrijzen. Ze kon niet geloven dat ze zo was en mijn vriendin steunde me en vertelde haar precies hoe ze al die jaren geleden al zo lang tegen mij was geweest.

Ze ging met pensioen voordat ik werd ontslagen en ik moet zeggen: ik heb haar gemist. Dus ik denk dat het punt van dit alles is: het heeft geen zin om nep te zijn, want het zal je nooit goed van pas komen.

blauw

Nou, ik denk dat ik geluk heb gehad. Als er iemand was die ik niet mocht of waar ik niet voor zorgde, werkte ik meestal ver weg, omdat ik bij veel van mijn banen van de ene plaats naar de andere moest.

Als we elkaar kruisten, zei ik af en toe niets tegen hen, en hetzelfde gebeurde ook.