Meest gênante moment

MommyMachine... het allereerste bericht hier was iets grappigs dat ik met mijn dochter had meegemaakt... laten we hopen dat je dit soort dingen niet 5 keer per jaar hoeft mee te maken LMAO!

Hoewel dit een dierbare herinnering is, blijf ik nog steeds... oef..

Oké EEN van mijn meest gênante momenten was toen mijn toenmalige vriend de kasten in de keuken van mijn ouders aan het vernieuwen was en het vereiste VEEL schuren, dus er kwam veel zaagsel/stof door, nou ik kwam langs om hallo te zeggen en om mijn vriendje tegelijkertijd te zien, droeg ik helaas een ZWARTE gebreide trui, een STRAKKE zwarte gebreide trui, waardoor mijn borsten er blijkbaar erg knijpbaar uitzagen... dus iedereen die onder het stof zat, besloot er 2 te pakken handenvol en liet gigantische handafdrukken achter en ik ging onbewust hallo zeggen tegen mijn vader, die het opmerkte en onnodig te zeggen dat ik me de grootste slet ter wereld voelde!!

Ik denk dat het rond de 21 of 22 was. Ik ging naar een motorrally, omdat het zoooo vol was met mensen op de campings. Ik besloot te gaan wandelen, "dacht dat ik er goed uitzag"

Omdat het toevallig mijn tijd van de maand was, rende iemands poedel naar me toe, wikkelde zich om mijn been en ging naar de stad... Ik kon de moederhond niet laten stoppen. Het is overbodig om te zeggen dat iedereen lachte en dat ik bietenrood was

Ik was na het werk in een kleine taverne met een paar vrienden, niet echt mijn soort plek, maar ik en een paar vrienden van het werk hadden elkaar daar ontmoet om naar het casino te gaan. De muziek was tenminste goed en er waren ook een paar knappe jongens. Hoe dan ook..Ik had iets in mijn oog dat me stoorde en moest een openbare toiletspiegel gebruiken, de verlichting was er slecht in, dit toilet was een beetje verwaarloosd. Hoe dan ook, terwijl ik daar was, heb ik ook mijn handen gewassen. papieren handdoeken, dus liep ik een kraam binnen om een beetje toiletpapier te gebruiken, gewoon om de druppels uit mijn handen te deppen... terwijl ik naar buiten liep en zonder dat ik het wist, sleepte ik een stuk toiletpapier van een meter lang mee dat aan mijn schoen zat. .een vriend wees naar beneden om mijn aandacht erop te vestigen.. ik zie het en probeer er onmiddellijk vanaf te komen..ik stapte op het andere uiteinde om het uit mijn schoen te halen toen ik op dat uiteinde stapte, het brak nu ik heb een anderhalve voet lange TP plakte aan mijn beide schoenen.. nu ben ik aan het dansen.. stepdown.. pullup, terwijl ik dat deed klapte het papier omhoog en bleef aan de achterkant van mijn been plakken, ik haal dat eraf en terwijl ik dit doe, kleine stukjes ervan begonnen zich op te stapelen rond de plek waar ik stond.. alsof ik aan het verharen ben.. waarom ik vraag ik mezelf af.. ik heb me nooit gerealiseerd hoe moeilijk het is om toiletpapier uit je schoen te halen.. perfecte timing gaat gepaard met een prachtige glimlach die mij vraagt.. "hoe gaat het vanavond?" ik zeg.. alles gaat goed, dank je.. te beschaamd om terug te gaan naar "mijn verlies" ik ga gewoon opzij.. en dan stapt hij erin.. en de volgende dans begint... lol, ik ben gewoon blij dat dit gênante moment plaatsvond in het zwakste licht, wat de regel overtreedt wat in het donker wordt gedaan.. blijft daar soms..

LMAO... de "oh nee, laat me het alsjeblieft maken" aflevering van clubtoiletten, dat is grappig... als ik besluit wat ik ga dragen, zorg ik ervoor dat het gemakkelijk toegankelijk is voor die gelegenheden, ik denk dat iemand dat zou doen een fortuin aan het ontwikkelen van een draagbare "squathouder", ook als je aangeschoten bent, is het niet eenvoudig om die positie vast te houden. Voor mij had ik geluk dat hij op mijn schoen zat en niet op een papieren spoor dat in de wind vloeide. als ik het bij anderen zie gebeuren, is dat nogal zeldzaam, maar ik zeg altijd: "Hoe komt het dat ze dat niet merken?"

Een van mijn gênante momenten was, ik denk dat het twee jaar geleden was, toen ik op sollicitatiegesprek ging...

Ik droeg zeer representatieve kleding, een blouse met rok en mooie schoenen met heuvels. Op weg naar mijn sollicitatiegesprek, terwijl ik de straat overstak, stapte ik plotseling vreselijk in een rots, de heuvels van mijn schoenen braken midden op straat!!! Omdat ik geen keus heb, ga ik nog steeds naar mijn sollicitatiegesprek met schoenen met één hak. Zo gênant dat ik op TIP TOE moet lopen alleen maar om dat sollicitatiegesprek te hebben. Gelukkig heb ik de baan gekregen... dankzij mijn schoenen..