HERINNERING VAN 911

Ik was thuis tv aan het kijken toen het laatste nieuws het programma waar ik naar keek onderbrak. The News Anchor kondigt aan dat een vliegtuig zojuist een van de Twin Towers heeft geraakt. Mijn ogen waren vastgekleefd aan dit gruwelijke tafereel dat zich afspeelde. Het enige waar ik aan dacht was: "Wat is er gebeurd en ik wou dat ik er was om te proberen hoe dan ook te helpen". Het volgende dat ik wist was dat een ander vliegtuig door de lucht vloog en vervolgens tegen de andere toren botste. Mijn mond viel open en ik bracht mijn handen naar mijn gezicht en begon te huilen. De tranen stroomden over mijn wangen en ik merkte dat ik mijn adem inhield. Ik was sprakeloos. Ik voelde me hulpeloos. Ik zei hardop "NEE". Het enige waar ik aan kon denken waren al die mensen die in beide torens zaten. Wat er daarna gebeurde, bracht mij in de war... Beide torens stortten in. .........
Ik herinner me 911

Een dag die we nooit zullen vergeten. Ik was die dag thuis en kon net als jij Diane niet geloven wat zich voor mij ontvouwde. Een vreselijke verschrikkelijke dag die mij nog steeds achtervolgt. Ik kan die persoon nog steeds zo duidelijk zien, terwijl hij uit het gebouw valt. Gewoon verschrikkelijk.

Wat ik niet begrijp, is hoe die twee enorme torens erin slaagden om als een gecontroleerde sloop in elkaar te storten.

blauw

Wauw Blueday, precies onze gedachten. Dat was vreemd.....

De infrastructuur werd vernietigd door alle vliegtuigbrandstof en ze stortten in. Ik was aan het werk op de Trinity University toen het nieuws binnenkwam. Ze hielden snel een kapeldienst voor studenten en medewerkers en de rest van de dag, of ooit daarna, was het niet meer hetzelfde.

Dat is een dag waarvan ik denk dat niemand van ons deze ooit zal vergeten. Ik weet waar ik was en wat ik deed. Wat het nog erger maakt, is de nasleep. Het is alweer 11 jaar geleden en mensen maken zich nog steeds zorgen over aanslagen rond de verjaardag van 911. Die gebeurtenis heeft nog jaren grote schade aangericht. We moeten alleen de verloren levens en de betoonde vriendelijkheid eren en niet bang zijn.

Ik was op weg naar mijn dokter omdat ik de afgelopen maanden vreemde angstaanvallen had gehad die uit het niets kwamen op een moment in mijn leven waar de dingen niet beter hadden kunnen zijn. De eerste toren stortte in toen ik zat in de wachtkamer en ik was bij mijn dokter toen iemand binnenkwam en zei dat de tweede toren was geraakt. Mijn dokter keek me aan terwijl ze me een recept voor valium overhandigde en zei: "Ik heb het gevoel dat ik een recept ga uitdelen nog veel meer hiervan"..Ik heb er nooit een genomen en nooit meer een angstaanval gehad..raar hoe de geest werkt en dingen in perspectief plaatst, zelfs als dat niet lukt

Ze noemen ons niet voor niets de “Verenigde” Staten en ondanks alle verwoestingen op die donkere dag boven New York, die als zure regen viel, was er goedheid. Met zo'n diverse cultuur maakte het niet uit of je blank, zwart, Chinees of Latino was. Wat er wel toe deed, was onze eenheid als natie.

We zijn gebrandmerkt als de natie ‘die het nooit zal vergeten’ en de herinnering aan de tientallen Amerikanen die hun vlaggen voor hun huizen en aan auto’s hingen, versterkte het geloof van een land dat ons eraan herinnert dat we verenigd staan en verdeeld vallen.

We zullen de Amerikanen die stierven niet vergeten, noch zullen we de brandweerlieden, politie en burgers vergeten die tot de dapperen behoorden. Door elke vreselijke gebeurtenis gedurende ons hele leven heen is er altijd een zilveren randje achter de donkere wolk die opdoemt. En voor mij was het een tijd die mijn vertrouwen in de goede oude VS van A. herstelde.

Ja, dat herinner ik me zeker. En het eerste dat in je opkomt is vlucht 93 van United Airlines en Shanksville, Pennsylvania. Ook al ben ik geen Amerikaan en woon ik ook niet in de VS, dit is iets dat ik nooit zal vergeten.

Woon ook niet in de VS, maar onthoud het nog steeds en vergeet het waarschijnlijk nooit. Er zijn zoveel documenten die ik erover heb bekeken. Verschrikkelijk