De verdachte is NIET schuldig...

Iemand beschuldigde mij ervan iets te doen wat ik niet heb gedaan... het doet me zo veel pijn... en ik kan er moeilijk mee omgaan... heeft iemand enig advies over hoe ik ermee om moet gaan?

Om de een of andere reden ben ik bij deze persoon schuldig en wil ik niet naar de feiten luisteren, en feitelijk heb ik besloten dat ik schuldig ben... deze beschuldiging is gebaseerd op hoe de hele situatie "eruitzag" en niet op het afwegen van de feiten zoals hoe het is allemaal echt gebeurd. Er wordt niet nagedacht over hoe ik omga met ethiek en respect voor mezelf, ik luister niet naar mij en geloof gewoon anderen. De ‘anderen’ veranderden de gebeurtenissen gewoon in bedrieglijke leugens van mij voor hun eigen ego. Deze ‘persoon’ gelooft de ‘ander’ omdat de ‘ander’ in het verleden aardige dingen voor ‘persoon’ heeft gedaan. Ik ben geen perfecte mensen en heb een aantal dingen verkeerd gedaan.. maar waarvan ik beschuldigd werd, zou ik nooit doen.

Het is moeilijk om het hele scenario uit te leggen... maar ben je ooit beschuldigd van iets dat je niet hebt gedaan... en ben je niet sterk genoeg in de verdediging om te bewijzen dat je het niet hebt gedaan?

Het doet veel pijn, ook al ken ik de waarheid. Heeft iemand advies? Help alstublieft!

Dat is echt lastig om met Imagine om te gaan.

Als ik het was (en ik heb echt moeite om hier een scenario te vinden), denk ik dat ik er waarschijnlijk een grens onder zou willen trekken en weg zou lopen. Schrijf deze persoon misschien een brief waarin u hem de "ins en outs" vertelt, zodat u het uit uw systeem kunt halen en zij het op hun gemak kunnen lezen en eventueel in zich op kunnen nemen en erover kunnen nadenken en u weet maar nooit, beseft dat u waren/zijn de waarheid aan het vertellen.

Woede (ervan uitgaande dat er misschien wat bij de andere persoon is) verblindt je en wat je ook zegt, ze zullen niet luisteren. Bespaar je adem, schrijf een brief en loop weg.

Zolang je de waarheid kent en de waarheid hebt verteld – ongeacht of ze luisteren of niet (dat is hun keuze) – kun je niet veel anders doen.

Dat is het beste wat ik kan bedenken zonder de details te kennen (en geef ze alsjeblieft niet door - het is duidelijk persoonlijk).

blauw

OMG, er is niets frustrerender dan beschuldigd te worden van iets dat je niet hebt gedaan, vooral als de andere partij jouw kant van de zaak niet wil horen. Dit is mij een paar keer overkomen en het doet echt pijn aan je gevoelens. Toen ik jonger was, stal mijn zus bijvoorbeeld geld van mijn oma, en mijn oma gelooft tot op de dag van vandaag dat ik het was... hoewel ze er inmiddels overheen is, ben ik dat nog steeds niet, en er is geen manier om te bewijzen dat dat niet zo was. Hoe dan ook, de moraal van mijn verhaal is: weet dat je hierin niet de enige bent, en dat je niet schuldig bent, en zolang je weet dat dat het enige is dat telt, ben je een goed mens, en dat kan ik gewoon vertellen door je online te kennen. , Ik kan me alleen maar voorstellen wat een goed persoon je bent in het leven. Je vertelde de waarheid, ze kozen ervoor om anders te geloven, en dat is alles wat je kunt doen. Ik hou van je Imag. Wees sterk en probeer je er niet door te laten misleiden. Je kent de echte waarheid in je hart!

:-*

Omdat ik de situatie niet ken, beschouw ik het als een persoonlijke situatie. Laten we zeggen dat mijn moeder heeft gezworen dat ik iets deed wat ik niet deed, maar weigerde me te geloven. Het zou heel erg pijn doen, maar als ik echt onschuldig was en niet deed wat ze had gezworen, zou ik het in feite samenvatten als een gevoel van zelfvertrouwen om te weten dat ik niet schuldig was aan het probleem, en totdat ze dat zag of besefte, was het zo. HAAR probleem om mee om te gaan. De waarheid komt bijna altijd op de een of andere manier aan het licht en het enige dat varieert is de hoeveelheid tijd die het kost voordat de waarheid naar buiten komt.

Hoezeer het ook pijn doet dat de persoon je niet gelooft en het niet goed voor je voelt, ze zijn waarschijnlijk veel meer gekwetst/boos/verdrietig dan jij, omdat ze te maken hebben met hun eigen gevoelens van onrecht en onrecht. in hun gedachten voelen ze dat je schuldig bent.

Als deze persoon boos of haatdragend is, kost het veel meer moeite om zo te blijven dan om te vergeven of eroverheen te komen.

Het komt erop neer dat je je niet door de pijn laat verteren. Je gevoelens worden veroorzaakt door iemand die boos is over een kwestie die niet eens waar is als het erop aankomt dat jij het doet.

Met andere woorden: als je niet schuldig bent, zijn ze zonder enige reden boos op je, en als je blijft steken in je gekwetst voelen, ben je op je beurt boos zonder enige reden, omdat de oorzaak van het probleem om te beginnen niet eens bestaat.

Goed gezegd Allgood2010, ik ben het er volledig mee eens.

:-*

Jullie zijn allemaal zo geweldig... jullie hebben me veel antwoorden gegeven, ik denk dat ik me hierdoor alleen voelde... het is moeilijk om niet te weten tot wie ik me moet wenden of antwoorden te krijgen.. ik ken de waarheid en dat is waar het op de lange termijn om gaat loop.

Het is pijnlijk en kwetsend.. hoe meer ik vocht om de waarheid boven tafel te krijgen en mij van deze beschuldigingen te zuiveren, hoe erger het werd... ik ben zelf boos en volledig beledigd.. het is gewoon iets dat ik nooit zou doen..

Ik had gewoon naar jullie allemaal moeten komen!!

Kanttekening: het ging niet om materiële zaken zoals geld of eigendommen. Het gaat om de morele/waardigheid/etnische/trots van het persoonlijke zelf.

Stel je voor.. Ik ben beschuldigd van iets dat ik niet heb gedaan. In veel opzichten... lijk ik die persoon te zijn - of dat was ik voordat ik wat ouder werd - waar mensen van hielden of die ze haatten. Er was geen middenweg. Mensen gingen er altijd van uit wat ze wilden van mijn karakter vanwege wie mijn ouders waren (drugsgebruik), enz. Eigenlijk had ik afgelopen zomer een soortgelijke situatie toen mijn domme jonge neef bij mij kwam logeren omdat ze dakloos was. Ook al hielp ik haar, omdat ze niet blij was met mijn huisregels, vertelde ze mijn tante een heleboel leugens en nu praat ik niet meer met die tante of haar. Het doet pijn, maar ik heb nu een behoorlijk dikke huid. We kunnen niet veranderen hoe mensen ons willen zien, het enige wat we kunnen doen is onze waarheid vertellen. De tante heeft zich nu verontschuldigd en geprobeerd contact te maken nadat ze haar stomme dochter na mij hetzelfde had zien doen met een ander familielid, en ik zal hele korte e-mails sturen, maar ik heb geen zin om te doen alsof er niets is gebeurd. Ik denk dat wat de bovenstaande poster over tijd zei, een goed advies is. Soms, in het heetst van de strijd, zijn invloeden buiten onze controle hun realiteit, maar als de zaken weer tot rust komen, kunnen ze duidelijk zien. Ik hoop dat je je snel beter zult voelen, ongeacht wat die persoon wel of niet gelooft. Het verandert niet wie je bent.

Kijk, dat is iets anders, zoals Toodleedoo zei. Je probeert het goede te doen, een onbaatzuchtige en vriendelijke zaak voor iemand om hem of haar veilig en gezond te houden, en dan wordt je helemaal tegen je gekeerd alleen al door iemand die woorden spreekt. Je wilde haar helpen en omdat ze niet gelukkig was.. verspreidde ze leugens.. en dat kan echt pijn doen.
Het spijt me zo dat je dit is overkomen, ik heb dit bij veel anderen horen gebeuren..
God zegene je Toodle in alles wat je voor haar deed en je hield je hoofd omhoog tijdens de situatie.
Ik denk dat de waarheid op de een of andere manier wel doordringt.

Goed leven zal de beste wraak zijn!