Debate #16
One Person To Rule Us All: Who'd You Pick?
Imagine the following hypothetical scenario for a moment as nothing more than a mental exercise.
In the near future, we, as humanity, will have reached the point where we realize democracy is not the best way to govern our world.
Reasons for such a conclusion are irrelevant. It's not like we don't face significant challenges in democracies around the globe. Besides, from Aristotle to Churchill, people challenged this form of government and its flaws.
[To be clear, I'm all for freedom, inclusiveness, equality, right to vote and live, free speech, and all cornerstones of each progressive democracy.]
Nevertheless, let's say we get to that point, if for no other reason than for the sake of this debate.
As a unique replacement option…
All citizens of the world agree to democratically select one person to rule us all, a King or a Queen of the Earth Monarchy. Sure, the national heads — say, sub-monarchs — remain to govern their respective countries, but this person on the top gets to create all the global policies that others follow.
[Please don't ask me how we may use elections to select a monarch, for I don't know the answer; after all, this is a fictional narrative, at least in the setting-the-stage phase.]
Now, we're not talking about constitutional monarchies — like the United Kingdom, the Netherlands, Spain, Japan, or Liechtenstein, Monaco, Jordan, Kuwait — but about good old fashioned kingdoms.
So, when he or she decides something, all of us reply 'long live the King' or 'long live the Queen,' and we go on to execute his or her will. Naturally, we may moan and all, but still, we obey our monarch in a way things worked in the old times.
Of course…
To make such a transition from mostly prevailing worldwide democracies into the Earth Monarchy as a progressive one — as the governing mode that is actually to improve our world and the way we live — we, as humanity, decide to select our ruler by the criteria of meritocracy.
That is, we agree to vest our political powers, economic goods, and the entire future of the world to a person based on his or her values, talents, efforts, character, abilities, individual characteristics worth of appraisal. (As opposed to ideology, political party, achievements, wealth, popularity, social class, eloquence, or physical appearance.)
[Again, I have absolutely no idea how we could pull this off nor whether such a governing mode would actually improve our world, so please don't ask about that too. The name of the game here is fun.]
Who would be your pick, LCB'ers?
There are only two limitations to your potential choice.
One: Such a person has to be alive, so you can't pick people from the past. Two: It has to be a public figure, so we can all see why you'd select it for this role. (In other words, it cannot be your best friend we know nothing about.)
Let me put down not only my ante but raise the pre-flop right off the bat.
[I'll try to be as short as I can, which is a real challenge, as all of you already know, but it's not my fault: It because you people and this beautiful LCB community are so inspiring! There, I said it.]
My vote would go to Mrs. Jacinda Ardern, the prime minister of New Zealand: Without a shred of doubt, I would give her not only this world but the universe itself.
Her values, worldview, deeds, how she handles people, how honest, modest, humble, and straightforward she is, is beyond anything I've seen on the global stage.
The way she managed Christchurch mosque shootings transcends conventions beyond the human empathy and responsibilities of a leader. The way she hugged the relatives of victims, how compassionate she was, how she declined ever to speak the name of the attacker, and how she swiftly implemented ensuing national firearms regulations changes are, to me, wow, and yes, bring tears to my eyes.
(Only 25 days after the attack, New Zealand banned military-style and semiautomatic weapons, high-capacity magazines, and all parts that may convert low-power rifles to high-power versions. To prevent Kiwis from stockpiling guns before the law went into effect, she imposed temporary restrictions six days after the massacre. Now, that's a textbook case of a sheer statesman's determination — in this case, stateswoman's one — to solve a problem. And, whenever someone tells me 'there's no political will,' I point out this particular yet tragic instance.)
What she did with the Covid pandemic over there is another dimension, too. How she openly addressed lockdowns and ensuing struggles, then imposed strict travel restrictions and stuck to them, then publicly realized harsh times on the horizon, and owned a couple of Government's gaffes — I haven't seen that from any public official, anywhere in the world.
(If you watch America's Cup taking place in Auckland as you read these lines, you can see people sitting right next to each other, smiling, enjoying life in a virus-free country.)
The way she speaks to ordinary people on the street, how she talks about her husband and their relationship, and how approachable and polite she is, is truly a breath of fresh air in my book.
(She got pregnant just after her first term begun, but before the couple got married, which is in this era of etiquettes a captivating sight to see. Naturally, people loved that.)
She's also an exceptionally fast thinker and so kind. Stephen Colbert, the host of The Late Show at CBS, visited her in New Zealand: Those twelve minutes are worth watching and quite telling.
Her political views on climate change, child poverty, parental leave, healthcare, education, or personal choices are equally progressive. Her ethics, accuracy, fairness, balance, the pursuit of change for better, understanding of all sides of each topic she approaches — it's something special, at least to me. No wonder she won the second term in a landslide victory.
Last but not least, she had a cat, which is for me — a voluntary human slave to one adorable calico cat named Hannah — a huge thing. And, when Paddles got hit by a car, she openly addressed sadness about her pet's demise, pointing out how humanely vulnerable she indeed is.
I believe she summed up all of my respect and admiration for her in a single statement: "The true measure of leadership is the ability to confront the anxiety of the people of their time."
Therefore…
Yes, I would give Jacinda Ardern this world — and I know that our beautiful planet, and all of the amazing people on it, would most certainly be incredibly better off with her as the Queen of the Earth Monarchy.
So…
Who would you trust that much to give it the power to rule us all and our posterity until he or she is alive? Who could be the person to fit your bill of meritocracy?
Why don't you show us your King or Queen, his or her suits, diamonds and hearts, and all of their spades to build better clubs?
Feel free to raise the flop here whenever you feel like it!
Stay safe, keep your distance, wear masks, be responsible and prudent, smile, love, give, embrace, and have fun whenever you can, LCB'ers!
--Dejan
Debat #16
Eén persoon die ons allemaal regeert: wie heb je gekozen?
Stel je het volgende hypothetische scenario even voor als niets meer dan een mentale oefening.
In de nabije toekomst zullen wij als mensheid het punt hebben bereikt waarop we beseffen dat democratie niet de beste manier is om onze wereld te regeren.
Redenen voor een dergelijke conclusie zijn niet relevant. Het is niet zo dat we in democratieën over de hele wereld niet voor grote uitdagingen staan. Bovendien hebben mensen, van Aristoteles tot Churchill, deze regeringsvorm en haar tekortkomingen betwist.
[Voor alle duidelijkheid: ik ben helemaal voor vrijheid, inclusiviteit, gelijkheid, recht om te stemmen en te leven, vrijheid van meningsuiting en alle hoekstenen van elke progressieve democratie.]
Laten we desalniettemin zeggen dat we op dat punt zijn aangekomen, alleen al vanwege dit debat.
Als unieke vervangingsoptie…
Alle burgers van de wereld komen overeen om op democratische wijze één persoon te kiezen om over ons allemaal te regeren: een Koning of een Koningin van de Aardemonarchie. Zeker, de nationale leiders – bijvoorbeeld sub-vorsten – blijven hun respectieve landen regeren, maar deze persoon aan de top mag al het mondiale beleid creëren dat anderen volgen.
[Vraag me alsjeblieft niet hoe we verkiezingen kunnen gebruiken om een monarch te kiezen, want ik weet het antwoord niet; dit is tenslotte een fictief verhaal, tenminste in de fase van het in scène zetten.]
Nu hebben we het niet over constitutionele monarchieën – zoals het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje, Japan of Liechtenstein, Monaco, Jordanië, Koeweit – maar over ouderwetse koninkrijken.
Dus als hij of zij iets besluit, antwoorden we allemaal 'lang leve de koning' of 'lang leve de koningin', en gaan we door met het uitvoeren van zijn of haar testament. Natuurlijk kunnen we kreunen en zo, maar toch gehoorzamen we onze vorst op de manier waarop dingen vroeger werkten.
Natuurlijk…
Om zo’n overgang te maken van de overwegend heersende mondiale democratieën naar de Aardse Monarchie als een progressieve monarchie – als de bestuurswijze die feitelijk onze wereld en de manier waarop we leven moet verbeteren – besluiten wij, als mensheid, onze heerser te selecteren op basis van de criteria van meritocratie.
Dat wil zeggen, we komen overeen om onze politieke macht, economische goederen en de hele toekomst van de wereld toe te vertrouwen aan een persoon op basis van zijn of haar waarden, talenten, inspanningen, karakter, capaciteiten en individuele kenmerken die de moeite waard zijn om te beoordelen. (In tegenstelling tot ideologie, politieke partij, prestaties, rijkdom, populariteit, sociale klasse, welsprekendheid of fysieke verschijning.)
[Nogmaals, ik heb absoluut geen idee hoe we dit voor elkaar zouden kunnen krijgen, en ook niet of een dergelijke manier van regeren onze wereld daadwerkelijk zou verbeteren, dus vraag daar alsjeblieft ook niet naar. De naam van het spel hier is leuk.]
Wie zou jouw keuze zijn, LCB'ers?
Er zijn slechts twee beperkingen aan uw mogelijke keuze.
Eén: zo iemand moet nog leven, dus je kunt geen mensen uit het verleden kiezen. Twee: het moet een publiek figuur zijn, zodat we allemaal kunnen begrijpen waarom je hem voor deze rol zou selecteren. (Met andere woorden: het kan niet je beste vriend zijn waar we niets van weten.)
Laat ik niet alleen mijn ante neerleggen, maar ook meteen preflop verhogen.
[Ik zal proberen zo kort mogelijk te zijn, wat een echte uitdaging is, zoals jullie allemaal al weten, maar het is niet mijn schuld: het is omdat jullie en deze prachtige LCB-gemeenschap zo inspirerend zijn! Daar zei ik het.]
Mijn stem zou gaan naar mevrouw Jacinda Ardern , de premier van Nieuw-Zeeland: zonder enige twijfel zou ik haar niet alleen deze wereld geven, maar ook het universum zelf.
Haar waarden, wereldbeeld, daden, hoe ze met mensen omgaat, hoe eerlijk, bescheiden, nederig en rechtlijnig ze is, overtreft alles wat ik op het wereldtoneel heb gezien.
De manier waarop zij de schietpartijen op de moskeeën in Christchurch beheerde, overstijgt conventies die verder gaan dan de menselijke empathie en verantwoordelijkheden van een leider. De manier waarop ze de familieleden van de slachtoffers omhelsde, hoe meelevend ze was, hoe ze weigerde ooit de naam van de aanvaller uit te spreken, en hoe ze snel de daaruit voortvloeiende wijzigingen in de nationale vuurwapenregelgeving doorvoerde, is voor mij wauw, en ja, ik krijg tranen in mijn ogen. ogen.
(Slechts 25 dagen na de aanval verbood Nieuw-Zeeland militaire en halfautomatische wapens, magazijnen met een hoge capaciteit en alle onderdelen die geweren met een laag vermogen omzetten in versies met een hoog vermogen. Om te voorkomen dat Kiwi’s wapens zouden opslaan voordat de wet van kracht werd Met als gevolg dat ze zes dagen na het bloedbad tijdelijke beperkingen oplegde. Dat is een schoolvoorbeeld van de vastberadenheid van een staatsman – in dit geval die van een staatsvrouw – om een probleem op te lossen. En telkens als iemand tegen mij zegt dat er ‘geen politieke wil is’, wijs op dit specifieke maar tragische voorbeeld.)
Wat ze daar met de Covid-pandemie heeft gedaan, heeft ook een andere dimensie. Hoe ze openlijk de lockdowns en de daaruit voortvloeiende strijd aan de orde stelde, vervolgens strikte reisbeperkingen oplegde en zich daaraan hield, vervolgens publiekelijk besefte dat er zware tijden aan de horizon lagen, en zich schuldig maakte aan enkele blunders van de regering – dat heb ik van geen enkele overheidsfunctionaris gezien, waar dan ook in de wereld. wereld.
(Als je de America's Cup in Auckland ziet terwijl je deze regels leest, zie je mensen naast elkaar zitten, glimlachend, genietend van het leven in een virusvrij land.)
De manier waarop ze met gewone mensen op straat praat, hoe ze over haar man en hun relatie praat, en hoe benaderbaar en beleefd ze is, is voor mij echt een verademing.
(Ze werd zwanger net nadat haar eerste termijn was begonnen, maar voordat het paar trouwde, wat in dit tijdperk van etiquettes een boeiend gezicht is om te zien. Natuurlijk vonden de mensen dat geweldig.)
Ze is ook een uitzonderlijk snelle denker en zo vriendelijk. Stephen Colbert, de presentator van The Late Show bij CBS, bezocht haar in Nieuw-Zeeland : die twaalf minuten zijn het bekijken waard en veelzeggend.
Haar politieke opvattingen over klimaatverandering, kinderarmoede, ouderschapsverlof, gezondheidszorg, onderwijs of persoonlijke keuzes zijn even vooruitstrevend. Haar ethiek, nauwkeurigheid, eerlijkheid, evenwicht, het streven naar verandering ten goede, begrip van alle kanten van elk onderwerp dat ze benadert – het is iets speciaals, althans voor mij. Geen wonder dat ze de tweede termijn met een verpletterende overwinning won.
Last but not least had ze een kat, wat voor mij – een vrijwillige menselijke slaaf van een schattige lapjeskat genaamd Hannah – iets enorms is. En toen Paddles werd aangereden door een auto, sprak ze openlijk over het verdriet over de dood van haar huisdier, waarbij ze erop wees hoe menselijk kwetsbaar ze inderdaad is.
Ik geloof dat ze al mijn respect en bewondering voor haar in één enkele verklaring heeft samengevat: 'De ware maatstaf voor leiderschap is het vermogen om de angst van de mensen van hun tijd het hoofd te bieden.'
Daarom…
Ja, ik zou Jacinda Ardern deze wereld geven – en ik weet dat onze prachtige planeet, en alle geweldige mensen daarop, zeker ongelooflijk beter af zouden zijn met haar als de Koningin van de Aardemonarchie.
Dus…
Wie zou je zoveel vertrouwen om het de macht te geven om ons allemaal en ons nageslacht te regeren totdat hij of zij nog leeft? Wie zou de persoon kunnen zijn die past bij uw meritocratie?
Waarom laat je ons je koning of koningin niet zien, zijn of haar kleuren, ruiten en harten, en al hun schoppen om betere klaveren te bouwen?
Voel je vrij om de flop hier te verhogen wanneer je maar wilt!
Blijf veilig, houd afstand, draag maskers, wees verantwoordelijk en voorzichtig, glimlach, heb lief, geef, omhels en heb plezier wanneer je maar kunt, LCB'ers!
--Dejan
Vertaling 
