Twee harten die zelfs bij de dood als één kloppen...

Net als een scène uit de film Notebook is dit een liefdesverhaal dat ons hart heeft geboeid en ons eraan herinnert dat liefde alles overwint, zelfs in de dood……..



Gordon Yeager (94) en zijn vrouw Norma (90) waren 72 jaar getrouwd en deelden een waargebeurd liefdesverhaal in Iowa. Ze voedden voor kinderen Donna, Roger, Gordon en hun jongste zoon Dennis op. Ze overleefden de ergste nachtmerrie van hun ouders toen hun beide middelste zonen, Roger en Gordon, op tragische wijze omkwamen bij auto-ongelukken.

'Ze geloofden in het huwelijk', merkte Dennis Yeager, de jongste zoon, op. 'Ze kozen voor elkaar en toen ze zich eenmaal hadden vastgelegd, was het zover.'

Gordons familie verhuisde naar een boerderij in Minnesota en toen de depressie toesloeg, kwam Gordon terug naar Iowa en werkte bij Chevrolet Garage in State Center, Iowa. Toen ontmoette hij Norma nog op de middelbare school en werd hij verliefd op haar. Hij trouwde met haar op dezelfde dag van haar afstuderen in 1939.



Dennis herinnert zich hen als een zeer actief stel en zei: 'We gingen met het hele gezin kamperen in Iowa en Canada, maar brachten de meeste tijd door in Clear Lake, Minnesota. We huurden een hut en gingen varen.

'Ik herinner me dat mijn vader, zelfs op bijna 60-jarige leeftijd, aan het waterskiën was bij Clear Lake. Op een keer, toen ik met de boot aan het varen was, verdween hij zo lang onder water, dat mijn moeder zich zorgen maakte.

'Toen hij uiteindelijk bovenkwam, schreeuwde ze tegen hem: 'Wat was je daar beneden aan het doen?', waarop hij terugschreeuwde: 'Nou, ik kwam niet terug zonder mijn koffers!'

Het echtpaar genoot van hun gouden jaren en bracht zes maanden van het jaar door in Tucson, Arizona.

Er valt iets te zeggen over ‘tegenpolen trekken elkaar aan’, aangezien Dennis ze totaal anders beschrijft.

'Mijn vader was erg sociaal; hij hield ervan om alles te doen wat met mensen te maken had. Mijn moeder was stiller, maar ze steunde mijn vader bij alles wat hij deed. Zij zorgde ervoor dat iedereen iets te eten had en iets te drinken in de hand had.

'Ze was zo perfectionistisch. Toen ze de garage hadden, won ze alle prijzen van Chevrolet voor haar boekhouding. Ik herinner me dat ze tot 02.00 uur samen in die boeken zaten te turen als er ook maar een cent mis was.'

‘Het waren niet de typische negentigjarigen’, voegde hij eraan toe.

Dennis zei dat zijn vader voortdurend zei: 'Ik moet blijven. Ik kan pas gaan als zij dat doet, want ik moet hier voor haar blijven en zij zou hetzelfde zeggen.'

Het leven nam een verkeerde wending voor het stel toen Gordon tijdens een ritje naar de stad per ongeluk voor een andere auto stopte. Ze werden met spoed naar het ziekenhuis gebracht op de IC-afdeling, terwijl ze de hele tijd samen elkaars hand vasthielden, maar niet reageerden.

Gordon stierf om 15.38 uur met zijn handen nog steeds gebald, er klopte iets niet helemaal. Hoewel Gordon niet ademde, bleef zijn hartmonitor piepen. Dennis begreep niet hoe dat kon en vroeg het aan de verpleegster. Ze wees naar de handen van het echtpaar en zei dat haar hartslag door hem heen klopte. Precies een uur later om 16.48 uur stierf ook Norma.

'Geen van beiden zou zonder elkaar willen zijn. Ik kon er niet achter komen hoe het zou werken', zei dochter Donna Sheets over hoe het leven voor de ander zou zijn geweest als er maar één het had overleefd.

Eerlijk gezegd waren we erg gezegend dat ze deze kant op gingen.'

Dennis zei: ‘Ik geloof niet dat er een groot geheim achter hun huwelijk zat. Soms werd de een of de ander boos, maar ze kwamen er allemaal uit.

'Uiteindelijk kozen ze elkaar en dat was het. Ze waren toegewijd.'

Lippen, wat een mooi verhaal. De ontzagwekkende en prachtige kracht van ware liefde.

Dat is een verbazingwekkend verhaal. Bijna een verhulde zegen.

blauw

ik werd er stil van.. vooral het laatste deel over het hart dat nog steeds door haar heen klopt, hoewel tragisch, het einde is erg gezegend

Ik ben een man, maar heb nog steeds wat romantiek onder mijn riem. Ik moest even aan de slag, maar mijn moeder leerde me altijd dat jongens niet moeten huilen.

Prachtig verhaal, het is geweldig om zulke geweldige mensen te leren kennen.