The Haunted Strip Club
I got a job working as a cocktail server at a strip club, which was a good choice for me at the time as the club was very fun, kind of metal punk vibe, and also very popular with lesbians, and since I was going through the process of coming out as bisexual, and was in a very radical, "fuck corporate society fuck men lets take their money" phase. I'm not one of those people who thinks stripping is super empowering but it was a good fit at the time. Also while I was there after about 6 weeks I would often have terrible, suffocating feelings, almost about to have panic attacks, and terrible migraines while working in the club. I would often feel panicked and scarred but I chalked it up to a stressful job in a strange environment. I never had these feelings anywhere else around this time.
So the club was really kind of messy, not dirty but just filled with THINGS, lots of tables in the bar, lots of speakers and extra crap in the back storage room behind the stage, and a tiny crowded dressing room for the dancers. Behind the stage there was kind of a storage room area that had several dressers and mirrors put in, as well as an old comfy couch in case the dancers wanted to use it as an extra dressing room, or a place to nap, but no one ever actually used it. This room gave me the worst, suffocating, panic inducing vibes of all, and I had no explanation for it.
So I would often be at work until 4 am or later, since I didn't have a car, public transportation wasn't running, and it was in kind of a sketchy neighborhood I would wait until one of the dancers was done for the night and she would drop me off at home, this was often after my own shift ended. When I first started working I would spend that extra time trying to do side work, clean and straighten up like a good employee, but after awhile I would often just hang out in the back room studying, since I was also in grad school at the time. Until when I started completely freaking out in the back room, and when I would leave to go sit up at the bar or in the dancer's dressing room, the feeling would mostly go away.
So also when this stuff started to get worse, I have to add that some of it was around Halloween so I was watching a lot of scary movies, and I was also smoking a ton of weed so both of these things might have had some affect on my psyche, but also these feelings NEVER happened anywhere else around this time. I started to kind of bring it up to the dancer that drove me home, she said the back room also "creeped her out" but didn't go into any detail.
So one night after closing I was carrying a box of extra glasses into the back room, and I heard the most terrifying sound of my life. It was like from a horror film, like a long screech almost like electronic music but just one tone, almost like a chain saw that reverberated around the entire floor and walls. I dropped the box, screamed and ran out to the floor. The bartender said he had heard a noise as well, but not as loud as me and without the vibrating floor walls, and started checking the sound system telling me some of the music equipment had probably just started fucking up. This happened at least 5 more times while I worked there, sometimes other people heard it, sometimes just me, always when I was walking into the back room.
Twice when I walked into the back room the light would flicker off, and would be replaced with a red glow, like someone had put in a red light bulb. Both times that happened I ran out, got the bartender, they would check and the light would be totally dead, not working. After awhile I was constantly shaken, and didn't want to tell him every time something happened since I was afraid they would think I was crazy.
After the noise and red light, I would never go to the back room, even when I should have been cleaning it. One time I was standing in the hall between the dancers room and the back room, half halfheartedly sweeping the floor and staring into the back room. I was starting to feel the panic in my chest, and I kept telling myself to look away and look into the dressing room, but I couldn't stop staring, like I was transfixed...and in the corner of my eye I saw a reflection in the mirror set up leaning against a dresser in the back room, I forced my head to look and I saw, in the mirror, two legs in black ripped tights, floating about a foot from the floor swaying back and forth. I threw the broom, screamed as loud as I could, and ran to the bar. I was convinced one of the dancers had hung herself in that room, I could see it so clearly in my mind. Of course when we went back nothing was there. One of the dancers was convinced that the room was haunted and I was seeing a ghost, she thought maybe someone had killed herself back there. She wanted to get me and some of her friends to do a Ouija board about the bar and the ghost but I was too terrified.
Around all this happening I felt I was losing my mind. I was having panic attacks, migraines, sleeping with my lights on, was terrified of my shadow and carried pepper spray everywhere I went. It may have just been a combination of everything in my life, sleeping weird hours, grad school, dealing with my own personal shit, but I've always been a high stress person who's worked a lot more stressful jobs since then and I have NEVER experienced anything like that ever in my life.
About a week after I saw the legs in the mirror, I was working one more shift before taking a week off to do some research for a grad class and go on a long weekend trip with my girlfriend. This was near Halloween so the club had kind of gone all out and had goofy decorations and costumes. I usually dressed in all black anyway, and I tried not to wear anything too "sexy" or "distracting" so costumers would mostly leave me alone and concentrate on the dancers, so this day I just wore a black skirt and tee shirt but had my face painted like a Dia de los Muertes sugar skull. It was mostly white, with jewels, and it was fucking rad. Since I was so freaked out all the time at the club I started asking if I could leave around midnight, and would catch the last bus, but this night my friends were meeting me to drink at the club after my shift. I was near the end of my shift, and was taking off my apron in the dressing room and leaned over the dancer's mirror to check my makeup, and that is the last thing I remember. Until I was being shaken awake by one of the bouncers with a friend and my girlfriend by my side, I was in the haunted back room laying on the couch, and my face paint was completely smeared all over my face, they said I had disappeared for about 45 minutes until they went looking for me, and found me asleep, and had been trying to shake me awake for almost 2 minutes. I was completely hysterical, had no idea what had happened. My clothes weren't disturbed, my tip money was still in my apron, and there's almost no way anyone had been back there all night. I was almost afraid I had been drugged, but right after this event I went to the doctor, (no health insurance so this was a BIG deal to me), and got checked out and had them give me an MRI since I was afraid I was had a brain tumor or something that made me lose my mind. They suggested I speak to a psychologist. After that night I had to quit the job and never went back. Besides those horrible events I loved working there and made a lot of friends, but I absolutely lost my mind. And once I left I never felt any of those feelings or saw anything like that ever again.
De spookachtige stripclub
Ik kreeg een baan als cocktailserver bij een stripclub, wat destijds een goede keuze voor mij was, omdat de club erg leuk was, een soort metalpunk-sfeer had, en ook erg populair bij lesbiennes, en aangezien ik er doorheen ging het proces om uit de kast te komen als biseksueel, en bevond zich in een zeer radicale fase van "fuck corporate society fuck mannen, laten we hun geld afpakken". Ik ben niet een van die mensen die denkt dat strippen super empowerend is, maar destijds paste het goed. Ook toen ik daar na ongeveer zes weken was, had ik vaak vreselijke, verstikkende gevoelens, bijna paniekaanvallen, en vreselijke migraine terwijl ik in de club werkte. Ik voelde me vaak in paniek en had littekens, maar ik schreef het toe aan een stressvolle baan in een vreemde omgeving. Deze gevoelens heb ik rond deze tijd nergens anders gehad.
De club was dus nogal rommelig, niet vies maar gewoon gevuld met DINGEN, veel tafels in de bar, veel luidsprekers en extra rommel in de opslagruimte achter het podium, en een kleine, overvolle kleedkamer voor de dansers. Achter het podium was er een soort opslagruimte met verschillende dressoirs en spiegels, evenals een oude comfortabele bank voor het geval de dansers deze wilden gebruiken als extra kleedkamer, of als plek om te dutten, maar niemand heb het ooit daadwerkelijk gebruikt. Deze kamer gaf me de ergste, verstikkende, paniekopwekkende sfeer van allemaal, en ik had er geen verklaring voor.
Dus ik was vaak tot vier uur 's ochtends of later op mijn werk, omdat ik geen auto had, het openbaar vervoer niet reed en het in een soort vage buurt lag waar ik wachtte tot een van de dansers klaar was voor de 's avonds en ze zette me thuis af, dit was vaak nadat mijn eigen dienst was afgelopen. Toen ik net begon te werken, besteedde ik die extra tijd aan het doen van bijwerk, schoonmaken en op orde komen als een goede werknemer, maar na een tijdje bleef ik vaak in de achterkamer hangen om te studeren, aangezien ik ook op de middelbare school zat aan de universiteit. tijd. Totdat ik helemaal in paniek raakte in de achterkamer, en toen ik wegging om aan de bar of in de kleedkamer van de danseres te gaan zitten, het gevoel verdween grotendeels.
Dus ook toen dit spul erger begon te worden, moet ik hieraan toevoegen dat een deel ervan rond Halloween speelde, dus ik keek veel enge films, en ik rookte ook heel veel wiet, dus beide dingen hadden misschien enig effect gehad. op mijn psyche, maar ook deze gevoelens zijn NOOIT ergens anders rond deze tijd gebeurd. Ik begon het een beetje ter sprake te brengen tegen de danseres die me naar huis reed. Ze zei dat de achterkamer haar ook "eruit griezelde", maar ging niet in detail.
Dus op een avond na sluitingstijd droeg ik een doos met extra brillen naar de achterkamer, en ik hoorde het meest angstaanjagende geluid van mijn leven. Het leek op een horrorfilm, als een lang gekrijs dat bijna op elektronische muziek leek, maar slechts één toon, bijna als een kettingzaag die over de hele vloer en muren galmde. Ik liet de doos vallen, schreeuwde en rende naar de grond. De barman zei dat hij ook een geluid had gehoord, maar niet zo luid als ik en zonder de trillende vloermuren, en begon het geluidssysteem te controleren en vertelde me dat een deel van de muziekapparatuur waarschijnlijk net kapot was gegaan. Dit gebeurde nog minstens vijf keer terwijl ik daar werkte, soms hoorden andere mensen het, soms alleen ik, altijd als ik de achterkamer binnenliep.
Toen ik de achterkamer binnenliep, flikkerde het licht twee keer uit en werd het vervangen door een rode gloed, alsof iemand er een rood lampje in had gedaan. Beide keren dat dat gebeurde, rende ik naar buiten, haalde de barman, ze zouden het controleren en het licht was helemaal dood en werkte niet. Na een tijdje was ik voortdurend geschokt en wilde het hem niet elke keer vertellen als er iets gebeurde, omdat ik bang was dat ze zouden denken dat ik gek was.
Na het lawaai en het rode licht zou ik nooit meer naar de achterkamer gaan, zelfs niet als ik die had moeten schoonmaken. Eén keer stond ik in de gang tussen de danserskamer en de achterkamer, halfslachtig de vloer aanvegend en naar de achterkamer starend. Ik begon de paniek in mijn borst te voelen, en ik bleef tegen mezelf zeggen dat ik weg moest kijken en naar de kleedkamer moest kijken, maar ik kon niet stoppen met staren, alsof ik aan de grond genageld was... en in mijn ooghoek zag ik een weerspiegeling in de spiegel, leunend tegen een ladekast in de achterkamer, ik dwong mijn hoofd om te kijken en ik zag in de spiegel twee benen in zwarte gescheurde panty's, die ongeveer dertig centimeter boven de vloer zweefden en heen en weer zwaaiden. Ik gooide de bezem, schreeuwde zo hard als ik kon en rende naar de bar. Ik was ervan overtuigd dat een van de danseressen zichzelf in die kamer had opgehangen, ik kon het zo duidelijk voor me zien. Toen we teruggingen, was er natuurlijk niets. Een van de dansers was ervan overtuigd dat het spookte in de kamer en dat ik een geest zag. Ze dacht dat daar misschien iemand zelfmoord had gepleegd. Ze wilde dat ik en een paar van haar vrienden een ouijabord zouden maken over de bar en de geest, maar ik was te bang.
Door al deze gebeurtenissen had ik het gevoel dat ik mijn verstand aan het verliezen was. Ik had paniekaanvallen, migraine, sliep met mijn lichten aan, was doodsbang voor mijn schaduw en droeg pepperspray overal waar ik ging. Het kan een combinatie zijn geweest van alles in mijn leven, rare uren slapen, afstuderen, omgaan met mijn eigen persoonlijke problemen, maar ik ben altijd een persoon met veel stress geweest die sindsdien veel stressvollere banen heeft gehad en dat heb ik NOOIT meer gedaan. zoiets ooit in mijn leven meegemaakt.
Ongeveer een week nadat ik de benen in de spiegel zag, werkte ik nog een dienst voordat ik een week vrij nam om wat onderzoek te doen voor een eindexamenklas en een lang weekendje weg te gaan met mijn vriendin. Dit was in de buurt van Halloween, dus de club had alles uit de kast gehaald en had gekke versieringen en kostuums. Normaal gesproken was ik sowieso helemaal in het zwart gekleed, en ik probeerde niets te ‘sexy’ of ‘afleidend’ te dragen, zodat de klanten me meestal met rust lieten en zich op de dansers concentreerden. Deze dag droeg ik dus alleen een zwarte rok en een T-shirt, maar ik had mijn gezicht geschilderd als een suikerschedel van Dia de los Muertes. Het was grotendeels wit, met juwelen, en het was verdomd rad. Omdat ik de hele tijd zo in paniek was in de club, begon ik te vragen of ik rond middernacht kon vertrekken en de laatste bus zou nemen, maar deze avond ontmoetten mijn vrienden me om na mijn dienst wat te gaan drinken in de club. Ik was bijna aan het einde van mijn dienst, deed mijn schort uit in de kleedkamer en leunde over de spiegel van de danser om mijn make-up te controleren, en dat is het laatste wat ik me herinner. Totdat ik wakker werd geschud door een van de uitsmijters met een vriend en mijn vriendin aan mijn zijde, ik lag in de spookachtige achterkamer op de bank, en mijn schmink was volledig over mijn hele gezicht uitgesmeerd, ze zeiden dat ik verdwenen was ongeveer 45 minuten lang totdat ze me gingen zoeken en me slapend aantroffen, en ze probeerden me al bijna 2 minuten wakker te schudden. Ik was volkomen hysterisch, had geen idee wat er was gebeurd. Mijn kleren waren niet verstoord, mijn fooiengeld zat nog in mijn schort, en het is bijna onmogelijk dat daar de hele nacht iemand is geweest. Ik was bijna bang dat ik gedrogeerd was, maar direct na deze gebeurtenis ging ik naar de dokter (geen ziektekostenverzekering, dus dit was een GROTE deal voor mij), en werd onderzocht en liet me een MRI maken, omdat ik bang was dat ik Ik had een hersentumor of iets waardoor ik gek werd. Ze stelden voor dat ik met een psycholoog zou gaan praten. Na die nacht moest ik mijn baan opzeggen en ben nooit meer teruggegaan. Naast die vreselijke gebeurtenissen heb ik er met veel plezier gewerkt en veel vrienden gemaakt, maar ik ben absoluut gek geworden. En toen ik eenmaal wegging, heb ik nooit meer een van die gevoelens gevoeld en nooit meer zoiets gezien.
Vertaling 
Victim of the beast O.o
Ohhhhh!!! Scarrry!
seen some scary pictures... some so scary my skin crawled
while others so fake its funny 
