Eerlijkheid als er niemand in de buurt is

Oké, hier is wat leuk nadenken voor iedereen.

U bent in een winkel terechtgekomen waar u zelf kunt afrekenen. U heeft uw aankopen geselecteerd en bent ze aan het afrekenen wanneer u merkt dat er in het wisselgeldbakje (onzin onder het gezichtsveld) een dikke stapel $20 zit. Het is duidelijk dat meer dan 1 shopper zijn wisselgeld en/of cashback is vergeten.

Nu is de begeleider er niet. In feite is het gebied, behalve jij, behoorlijk verlaten.

Wat doe je?

Genenco, ik heb dit meer dan eens meegemaakt, ik lever het altijd in of bel een begeleider, ja, ze kunnen zien dat je dat geld aanneemt en zullen je de volgende keer dat je er bent, krijgen ALS ze dat willen, dus als je het toch doet, neem het dan aan ga nooit meer terug.. je zult altijd bestempeld worden als de persoon die het geld heeft afgepakt, zelfs als ze er niets aan hebben gedaan, je zult het niet weten, ze zullen alleen maar naar je kijken, je behandelen alsof er niets is gebeurd.. Op veel van deze plaatsen wordt je foto afgedrukt en op de muren achterin geplakt. Een hoek achterin de winkel met het opschrift 'Er zijn dieven onder ons'. Ik heb eerder voor supermarkten gewerkt.

Ikzelf had hiervoor, voordat ik het wist, altijd geld teruggegeven, omdat ik wist wie het was.. TENZIJ het op een bepaalde locatie op de grond lag of in de wind waaide, dan zegt het lot of het lot.. "Hé jij, neem dit en bewaar stepping" omdat we geen idee hebben wie het is, we kunnen het niet in de lucht zwaaien en zeggen... Hé, van wie is deze 20, ik heb hem net op de grond gevonden, want we weten dat 10 tot 100 mensen hem kunnen claimen lol ..

Het zou ook een schuldgevoel zijn als je wist dat het verkeerd was om iets af te nemen dat niet van mij was, dat was een vergissing. Ik kon het niet aan, ik zou denken dat nu ik heb afgepakt wat iemand of iets van mij gaat afnemen.. beter leven, armer en zonder schuldgevoelens.. dan rijker en op je hoede moeten zijn of denken dat karma je te pakken zal krijgen.

In deze situatie heb ik een duivel op de ene schouder en een engel op de andere. Ik zou graag willen kunnen zeggen dat ik het geld om de juiste redenen zou inleveren, maar de reden voor mij zou de angst voor karma zijn. Maakt dat de keuze zondig en net zo slecht als het aannemen van het geld? Ik veronderstel dat angst voor wraak dit niet bepaald tot een onbaatzuchtige daad maakt.

Ik zal doen wat goed is en met een goed gevoel vertrekken
wat op dat moment goed lijkt.

Maar... ik heb ooit $ 100,- gehouden die de bank me om de een of andere reden had gegeven, boven de opname die ik had moeten krijgen. Ging boodschappen doen en de broodnodige huishoudelijke benodigdheden.
De volgende dag naar het ziekenhuis gegaan.

karma...wat een gevoel...

in deze economie voelt iedereen de druk op zijn portemonnee.
Maar hoe hard ik het geld ook nodig had, ik zou het nooit aannemen.
Karma heeft de neiging je in de kont te bijten, en het zal je waarschijnlijk meer kosten dan je hebt verdiend.

gl allemaal
imakin1

Waarom denkt iemand dat de persoon aan wie dit geld toebehoort het ooit terug zou krijgen? Sommige mensen hebben gezegd dat ze misschien wisten van wie het geld op de een of andere manier was en dat ze het om deze reden zouden hebben ingeleverd of een begeleider hadden gebeld. Maar denkt u werkelijk dat het dan de weg terug zou vinden naar de rechtmatige eigenaar?

Ik durf te wedden dat het als een klein overschot rechtstreeks in de economie van de winkels terecht zou komen, of waarschijnlijker dat het rechtstreeks in de zak zou belanden van degene die op de hoogte was gebracht van het bestaan ervan. Tenzij het daar maar heel kort heeft gestaan en de persoon die het heeft achtergelaten met enige zekerheid kan worden geïdentificeerd, zou het waarschijnlijk weinig zin hebben als de persoon op de hoogte wordt gesteld dat hij toch probeert 'het goede te doen'. Vooral als dit het resultaat zou zijn van een anonieme contante transactie, wat hoogstwaarschijnlijk het geval zou zijn geweest. Dit klinkt voor mij veel als geld dat in de wind waait; iedereen kan het claimen, en dat zal waarschijnlijk ook gebeuren.

Dit betekent niet dat ik noodzakelijkerwijs de eiser ben. Maar ik zou me meer zorgen maken over de mogelijkheid van camera's of mogelijke opstellingen dan over de veronderstelde morele/ethische hoofdweg. Als ik er vrij zeker van was dat die grote broer niet keek, niet oplette of het gewoon niets kon schelen, zou ik waarschijnlijk dat kleine bonusje in zijn zak steken alsof het mijn eigen bonus was en gewoon door blijven stappen. zonder ook maar een blik over mijn schouder te werpen. De mogelijkheid van een soort anonieme "schuldreis"-poster, zoals je je voorstelt, ergens in de winkel opgehangen zodat iedereen deze kan zien, zou mij ook afschrikken. Maar ik heb er nog nooit van gehoord of deze tegengekomen op de plek waar ik heb gewerkt. Niet dat ik je niet geloof overigens. Als je kunt instaan voor hun bestaan, is dat nog een reden om te twijfelen of de aanvankelijke verleiding te ontkennen.

Als ik echter de ongelukkige dwaas was geweest in deze situatie (en ik ben er zeker van dat ik dat ook ben geweest), zou het laatste wat ik zou verwachten een telefoontje zijn van een winkelmanager een paar dagen later met de mededeling: "Hé Brad, je herinnert je dat allemaal nog." Het contante geld dat je onlangs in de kassa hebt laten staan, wordt uitbetaald? Nou, we hebben het hier op je liggen wachten. Jongen, je was zeker moeilijk te traceren!'

Ja, ik zou niet op dat telefoontje blijven zitten wachten.

ps: Heb net die poll bekeken. Jongen, we hebben hier zeker een heleboel eerlijke, gedegenereerde gokkers!

We hebben één winkel met zelfbediening en de videobewaking is ongelooflijk.
Dus nadat ik het geld had ingeleverd, probeerden ze de persoon te lokaliseren die het daar had achtergelaten, maar keken naar de camera's. Misschien zouden ze er niet achter komen. Ach ja.

Zelfs zonder de camera's zou ik het geld inleveren. Het kan me niet schelen wat het geweten van iemand anders doet, maar het mijne staat me niet toe het aan te nemen.

Alleen ik.

Vorig jaar liep ik door een casino en deed het niet geweldig, maar hield mijn mannetje. Op de grond lag een biljet van 100 dollar. Ik stopte, keek minstens een minuut rond, en niemand zocht ernaar, niemand doorzocht zijn zakken of portemonnee, of liep in paniek snel terug. Dus ik pakte het snel op en stak het in mijn zak. Ik voelde me een dief, ook al heb ik technisch gezien niets verkeerd gedaan. Ik heb daarna ook geen cent meer gewonnen. Ik weet niet wat ik anders zou doen als het opnieuw zou gebeuren, ik bedoel, dit is een casino. Maar misschien neem ik het de volgende keer helemaal niet meer op.

Ik zal dit ook zeggen: als je hier in Vegas geld in de automaten of tegoeden vindt en deze meeneemt, kunnen ze je laten arresteren, ze kunnen je laten opsluiten wegens overtreding, ze kunnen je verbieden ooit hun casino binnen te komen, of ze kunnen je je eruit gooien, of vaststellen dat je een toerist bent en niets doen, als er geld in de machines achterblijft, is het hun geld en jij neemt het af, ze zullen het stelen noemen, dit heb ik geleerd van mijn ervaring bij het werken in casino's, het is aan hen wat ze willen doen.. MAAR als je het op de grond vindt.. is het van jou, zolang het maar niet in de machines of muntendruppels of emmers zit.

Dat bedoelde ik toen ik zei:
Ik zal doen wat goed is en met een goed gevoel vertrekken
wat op dat moment goed lijkt.

Als het niet goed voelt, alsof er een oude dame of iemand met een stel kinderen voor me in de rij stond, zou ik het niet doen. Als ik zag dat iemand terugkwam op zoek naar of naar zijn geld vroeg, zou ik het niet doen, of als ik dat al had gedaan, zou ik uitzoeken of hij of zij in de rij stond waarin ik had gezeten en het teruggeven.

Maar als er niemand anders was dan ikzelf, zou ik God danken voor de ‘meevaller’, alsof ik hem ergens buiten op de grond aantrof, waaiend in de wind. Ik zou me er waarschijnlijk een beetje rot over voelen, maar ik zou het in mijn hoofd rationaliseren. Misschien heeft iemand het daar expres achtergelaten voor iemand die het misschien nodig heeft. Waarschijnlijk niet, maar dat zou wel cool zijn...

Ik zou alleen voor twee dingen bang zijn: hoe beschaamd ik zou zijn als ik dat deed en betrapt zou worden op de bewakingscamera van de winkel, en wat voor een slecht karma dat over mij zou opleveren. Over het algemeen ben ik te empathisch om iets aan te nemen waarvan iemand anders afhankelijk kan zijn. Verdorie, ik vond een paar jaar geleden een biljet van $ 20 op een busstation (en in mijn land was dit destijds geen bedrag om zomaar voorbij te lopen), en ik begon me om te draaien om te zien of ik iemand kon vinden die verloren had hen. Ik dacht dat ze het geld misschien harder nodig hadden dan ik.

ik zou het inleveren. Ik heb het eerder gedaan met een portemonnee die ik vond toen mijn oudste zoon en ik onze fitnesswandeling deden. Ik moet altijd onthouden dat ik bij alles wat ik doe een paar kleine ogen heb die kijken. Ik hou van lippen wees bang om het in een winkel te bewaren uit angst dat de camara's me betrappen, ik ben een watje lol maar een gevangenisvrije lol

Onlangs had ik twee grote artikelen in mijn winkelwagentje bij Walmart en twee kleine. Toen we bij de auto stapten, besefte ik dat we er niet voor hadden betaald (een doos kleurpotloden en een notitieboekje). De spullen waren in totaal 35 cent plus belasting, maar we zouden ons nog steeds niet goed gevoeld hebben, dus mijn verloofde liep ermee terug naar de voordeur en leverde ze in.

Het kan egoïstisch zijn waarom we deze dingen doen, omdat je een goed gevoel over jezelf hebt omdat je het goede doet.

Mijn dochter heeft de slechte gewoonte om per ongeluk rond te komen zonder ergens voor te betalen in de supermarkt. Ze steekt de spullen niet in haar zak en bergt ze niet op, maar vergeet gewoon een item uit de mand te halen of iets dergelijks. Soms komt ze ermee weg, soms doet ze alsof ze onschuld heeft. Ze haalt hier een kwade voldoening uit en weet dat ik het niet leuk vind, maar ik denk dat ze denkt dat als de kassamedewerker haar werk niet goed doet, het goed is en aan de kassamedewerker. Ze doet dit zelfs met mij als ze met mij gaat winkelen. Ze zorgt ervoor dat een van haar spullen bijvoorbeeld op de een of andere manier in mijn groep terechtkomt. En ze krijgt altijd kleine cadeautjes voor haar dochter (Abbey, 4) om mee te nemen in de winkel, en op de een of andere manier moet ik het uiteindelijk toch kopen. Ik ben daar wat slimmer op geworden. Als ik een paar dollar extra heb, zeg ik niets. Als ik niet zeker weet hoeveel ik heb, vraag ik of ik ervoor moet betalen (wat ik graag zou doen als ik het geld had). Ik ben zelfs tegen Abbey begonnen te zeggen dat ik haar dat vandaag niet kan kopen; ik heb niet genoeg geld. Dit werkt redelijk goed, maar leidt soms tot een situatie waarin ik niet genoeg heb voor een bepaald ding, maar misschien heb ik genoeg voor iets anders, dus mijn dochter gaat en probeert Abbey iets goedkoper te krijgen.

De laatste keer in de winkel gebeurde dit, en we hebben een cool dokterspakket voor Abbey uitgezocht dat de helft kostte van de prijs van de pop die ze wilde. Ik had maar lang genoeg naar de prijs gekeken om te zien dat deze goedkoper was en dat ik het kon betalen. Bij de kassa kon het artikel "niet gevonden worden", dus vroeg het meisje aan Christel hoeveel het was. Ze zei een prijs die laag leek, en ik wist dat het niet precies was wat ik me herinnerde, maar ze zou gelijk kunnen hebben. Ik zei tegen de kassier dat ik het zou gaan uitzoeken. En inderdaad, Christel vertelde haar een prijs die ongeveer $ 1,50 lager was dan deze in werkelijkheid was. De kassier zou haar hebben geloofd (het is een klein stadje dat vertrouwt...). Ik ging terug en zei dat het $ 3,99 was. Christel keek me aan van "wat ben je aan het doen, we hadden het goedkoper kunnen krijgen" en zei "echt waar? $ 3,99? Ik weet het niet...." en ik zei nee, dat is prima, we nemen het nog steeds.

Ik probeer altijd te leven volgens de Gulden Regel, die overigens niet luidt: 'Doe anderen aan voordat zij jou aandoen'.

Als ik mijn geld in de wisselgeldlade had laten liggen, en er was bijvoorbeeld een uur verstreken, zou ik misschien de winkel bellen om te zien of iemand het had ingeleverd. Ik zou niet boos zijn als dat niet het geval was, maar waarschijnlijk een beetje van streek. Ik lette niet op wat ik in de winkel moest hebben. Ze kunnen zelfs een brief naar de winkel schrijven waarin ze vertellen dat ze het voor mensen duidelijker moeten maken om hun wisselgeld te halen en waar ze dat vandaan moeten halen. Ik zou van mening zijn dat degene die het kreeg, het hun geluksdag was. Als ik het in de wisselgleuf had laten zitten en het meteen had opgemerkt, weer naar binnen was gegaan en de persoon die achter mij had gezeten het had zien pakken, zou ik hem ermee hebben geconfronteerd en hebben geprobeerd het terug te krijgen.

Ik kan en wil het geld niet aannemen... niet alleen omdat het niet eerlijk is om te doen of omdat het gewoon niet goed voelt... het is omdat ik zoveel gevallen van karmische gerechtigheid heb horen en zien terugkomen op de meest gruwelijke manieren... Karma is iets waar velen van ons in geloven... Ik ben opgegroeid met het horen dat Karma je zal achtervolgen als je dat wel en niet doet....
Sterker nog, als slecht karma je niet treft, zal het uiteindelijk op je kinderen en kleinkinderen jagen...

Ringen, portemonnees, kettingen, sleutels. Dit soort items.. natuurlijk zullen we ze inleveren. We weten dat ze van iemand zijn, of van iemand die verwoed op zoek is naar geld dat ze hebben laten vallen.. Dit is ongetwijfeld herkenbaar. Als het in een machine zoals een winkel ligt, ga ik de receptionist waarschuwen.

Je kunt het beste geloven dat ik nooit een andere bewaker zal vragen lol, zoals ik al zei, het was het lot, het geluk kwam op mijn pad. Ik weet wel dat het op of rond de machines van hen is, maar omdat ik in casino's ben en daarin werk, kan iedereen het op de grond claimen, maar ze kunnen doen wat ze willen. Het beleid zou zijn dat wanneer u artikelen inlevert, als ze niet binnen 30 dagen worden geclaimd, deze van u zijn, inclusief ALLES wat gevonden is. Zij zullen contact met u opnemen.

Ik ben in een van die "verhoorkamers" geweest, het is niet leuk, ook al was het een vergissing (ik denk dat ik het verhaal hier ergens heb verteld). Ik heb niets verkeerd gedaan, het was een enge ervaring.

Ik denk dat wat ik eruit haalde: als het een cent, dubbeltje, kwartje of misschien zelfs een dollar op de grond zou zijn, zou er dan dezelfde ophef over gemaakt worden?
Het is geld..