Interessante ontwikkeling, van ongelukkig naar gelukkig?

Hoi,

Gisteren hadden we interessant bezoek van mijn nichtje.
Na wat dit en dat, en "wat een mooi weer hebben we vandaag" vertelde ze ons eigenlijk dat ze zich haar hele leven ongelukkig had gevoeld, het gevoel had dat ze niet de persoon in de spiegel was.
In feite had ze het gevoel dat ze een man was in een vrouwenlichaam en dat ze op deze manier niet verder kon gaan.

we raakten in paniek en probeerden haar zelfmoordideeën uit haar hoofd te praten, maar dat was niet waar ze het over had...............(te veel in paniek geraakt denk ik)

Nee, ze kwam langs om ons te vertellen dat ze een maand geleden met hormoonbehandelingen was begonnen en dat ze over een jaar (helemaal!) een man zou worden.

Ik was totaal geschokt en dacht dat het hele idee bull^@%* was, maar nu denk ik: nou ja, als hij/zij maar gelukkig is... waar?

Wat denken jullie???

Is transgender "echt" of iets tussen de oren, of een ziekte??
Zou u dit accepteren of afwijzen als iemand uit uw familie met een soortgelijk verhaal zou komen?

Johan

wauw, dat is echt stof tot nadenken...

Ik denk dat als dat is wat haar (hem) gelukkig zal maken, wie zijn wij dan om te oordelen... toch?

Hé man, zolang ze gelukkig is, kun je niets anders doen dan er zijn. Zelf heb ik me afgevraagd of het echt is als mensen beweren dat ze in het verkeerde lichaam zitten. Het enige dat ik weet is dat het voor sommigen heel reëel is.

Nou, dat is een geweldige worp van links, dat kan ik je verzekeren.

Ik heb wel een nichtje, maar ze valt erg op jongens, dus ik weet dat ze het zo leuk vindt. Maar hoe zou ik me voelen als ze hiervoor zou kiezen? Ik zou gewoon mijn schouders ophalen en zeggen: "Als dit je gelukkig maakt, dan moet je beslissen wat je wilt"

Ongeveer 35 jaar geleden werd een man een vrouw en man, wat voor een opschudding veroorzaakte dat. Nu is het iets dat, als je het je kunt veroorloven, je het kunt laten doen, hoewel het aan te raden is dat je een beetje psychiatrische behandeling krijgt om zeker te zijn van je gevoelens.

Ik zou geen lichtkogels afschieten, en ik zou ze ook niet mijden. De eerste steunt, de laatste wijst af en het ergste wat iemand kan voelen is dat hij door familie/familieleden wordt 'ontslagen'.

Ik denk dat het in eerste instantie moeilijk te verteren is, omdat de samenleving niet voldoende is geëvolueerd om zoiets als dit te accepteren. Ik zou hun beslissing respecteren en ze het leven laten leiden zoals zij dat nodig achten.

Dat moet een schok voor het systeem zijn geweest toen je hoorde dat, als ze de rest van haar leven een vrouw was en ongelukkig, je dat voor haar zou willen?

Je krijgt maar één kans in dit leven en ze moet zeker doen wat haar gelukkig en comfortabel maakt met zichzelf en als dat betekent dat ze een man moet zijn, dan is dat zo. Zoveel mensen nemen de grote stap om van geslacht te veranderen, er moet iets in zitten en niet alleen maar iets dat ‘in het hoofd zit’.

Dit alles gezegd hebbende, het zal voor u heel moeilijk zijn om hiermee om te gaan en ik weet niet hoe u ermee om zult gaan. Ik probeer me voor te stellen dat mijn neef (ik heb geen nichtje) zoiets tegen me zegt en ik heb er moeite mee.

Als je het mij vraagt, is het een persoonlijke beslissing: ieder mens zou moeten doen wat hij/zij denkt dat hem/haar gelukkig zou maken, uiteraard zonder de wet te overtreden of andere mensen pijn te doen. In dit geval zal de familie zeker een soort schok voelen, maar deze kan met een beetje begrip worden overtroffen.

Ik zou er geen problemen mee hebben, omdat ik geloof dat het echt is en dat ondersteuning nodig is, evenals psychiatrische consulten, omdat het een lang proces is en een persoon er zeker van moet zijn. Het gaat niet alleen maar om gelukkig of ongelukkig zijn; je leven verandert compleet na zulke operaties.

Ik hoop dat je nichtje een beter leven krijgt, Johan.

Het was in eerste instantie schokkend om te horen, vooral omdat je nooit iets anders vermoedde. Ik zeg: als het haar gelukkig maakt, ga ervoor en degenen die het niet leuk vinden, moeten gewoon zwijgen en haar met rust laten.

U vroeg of transgender een ‘echte’ aandoening is. Denk na over wat ons mannelijk of vrouwelijk maakt. Het zijn niet alleen de delen, het zijn de hormonen in ons lichaam. Ik geloof echt dat je van binnen het ene geslacht kunt zijn en van buiten het andere. Veel succes voor haar en het enige wat je kunt doen is haar steunen.