Onze huilende baby's..

Ik werk in een hele grote supermarkt, ik ben assistent-manager voor de front-end, het is niet dat ik rondsta en medewerkers bestel, ik ben daar en doe wat ze doen, registreren, schoonmaken, bestemmingsplannen, kous aanleggen bovendien heb ik pauzes en planning en ook laden tellen en toezicht houden op wie wat doet en wanneer, ik ben de klachtenafdeling, de adviseur, de leviator, onderhandelaar, beslisser en de tussenpersoon, vele andere taken die ik afhandel.. het kan je mentaal raken, en ik weet dat je niet iedereen gelukkig kunt maken, maar ik doe mijn best..

Er gebeurt iets in supermarkten dat ik niet kan begrijpen. Het zijn ouders met huilende kinderen, begrijp me niet verkeerd en ik begrijp het volledig: ja, kinderen huilen, ze kunnen ongelukkig zijn als ze niet krijgen wat ze willen, maar keer op keer hebben ouders vanaf het moment dat ze de winkel binnenkomen een kind dat uit volle borst schreeuwt, de hele tijd dat ze aan het winkelen zijn, schreeuwt het kind nog steeds van de ene kant naar de andere, ik merk dat de ouder ofwel het rustig negeren, ofwel bedreigend discipline terugschreeuwen, verwoed proberen het kind iets te geven om hem/zij te kalmeren, ik heb het kind dingen uit de karren zien gooien, zijn ouders slaan, om eten vragen en het dan gooien.. de broers en zussen leiden het kind af of plagen het en werken tegen, de hele tijd dat het kind schreeuwt, heb ik tegen die tijd klachten van klanten, werknemers en kassiers hebben hoofdpijn, een kind dat luid schreeuwt of huilt om niets kan je gek maken. Als ze allemaal klaar zijn en naar de deur lopen om naar buiten te gaan, is het kind plotseling stil. een luier verschonen of honger hebben.. zorg hier eerst voor en ga dan verder met winkelen, die baby is nummer 1.. naast de baby's die verschoond moeten worden of honger hebben, is er niets mis met deze kinderen, maar er is zeker iets mis met de ouders..

Als dit mijn kind was, zou ik meteen de deur uitlopen, wetende dat er een disciplineprobleem is dat ik moet controleren. Mijn kind en dit probleem zullen eerst worden opgelost, mijn kind zal leren dat jij dat doet gedraag je niet zo in een winkel of OVERAL.. op jonge leeftijd leerde mijn dochter hoe ze moest respecteren, hoe ze moest luisteren, hoe ze gevoelig moest zijn, hoe ze goed moest zijn, ik nam de tijd om voor haar te zorgen en te laten zien dat ik om haar gaf.

Wat vind je hiervan? Is het de schuld van de ouders, moeten ze stappen ondernemen om naar buiten te lopen, of is het oké om ze door de winkel te laten schreeuwen?

Als ik dit soort verhalen hoor, krijg ik de kriebels. Ik bedoel, ik hoop ooit kinderen te krijgen, maar als ik zie op hoeveel manieren je fouten kunt maken over hun opvoeding en opvoeding, begin ik te twijfelen. Hoe dan ook, ik denk oprecht dat het voor het grootste deel de schuld van de ouders is, aangezien kinderen vanaf de geboorte discipline moeten krijgen.

Catface, ik weet zeker dat als je het nu herkent, je prima een kind kunt opvoeden en een fantastische moeder kunt zijn.. maar ik probeer niet iets uit het niets te maken, het is echt erg.. ik heb geprobeerd in te grijpen in sommige gevallen, gewoon door aardig te zijn en te zorgen waar het kind om huilt.. zullen ze je een vuile blik geven, alsof je je met je eigen zaken bemoeit.. dus het is moeilijk.. het maakt me verdrietig.. ik denk alleen maar aan hoe het kind zal blijken, in de hoop dat zijn toekomst goed zal zijn

Volgens mij zijn het ongetwijfeld de fouten van de ouders... een kind zal zich gedragen zoals het geleerd heeft. Ze zouden niet schreeuwen in de winkel als ze vanaf het begin geleerd en gedisciplineerd zijn. Integendeel, ze hebben geleerd dat deze tactiek juist is omdat het werkt!

Ze zullen IMO ook niet anders leren van deze ouders, aangezien de ouder zich niet bezighoudt met het probleem van welk effect het gedrag van hun kind heeft op anderen in de winkel. Is niet bezorgd over respect voor anderen... is niet bereid zichzelf voldoende te belasten om dat kind uit de winkel te halen en het probleem ter plekke op te lossen. Dus hier zijn ze, niet bezig met de problemen waar ze de hele tijd niet mee te maken hebben gehad.

Als ze een kind hebben dat huilt in de kerk, de bibliotheek of de hemel verbiedt bij een film, wordt aanvaard dat hen wordt gevraagd te vertrekken en anderen niet te storen. Waarom mogen ze dan schreeuwen en huilen op andere plaatsen, zoals in de winkel of in een restaurant? Het zou net zo acceptabel moeten zijn om hen ook in die plaatsen en situaties te vragen te vertrekken. Verantwoordelijke ouders vertrekken uit eigen beweging, uit respect voor anderen. Als dit op meer plaatsen zou worden gedaan en geaccepteerd, zouden deze ouders misschien leren de verantwoordelijkheid te nemen die ze zelf zouden moeten nemen.

En CatFace, daar ben ik het absoluut mee eens, stel je voor dat het prima zou zijn om een kind groot te brengen, deels alleen omdat je al bang bent dat je het misschien niet goed doet, wat laat zien dat je om je geeft!

kat

BEDANKT voor het plaatsen hiervan. Ik zeg vanaf het begin tegen mijn zoon: "Vraag NIETS, ren niet weg en gedraag je niet", omdat ik hem in de winkel heb en zal meppen. Sommige ouders geloven niet in slaan, ik wel en dat zal altijd zo blijven, ongeacht wat iemand anders zegt. Mijn dochter krijgt aan het begin van een reis haar favoriete speeltje en in de winkel is ze erg braaf. Ik moet er echter voor zorgen dat ze geen honger heeft, anders probeert ze de dozen te openen. En ze houdt van Lowes

Op humoristische wijze is dit acceptabel:

http://www.youtube.com/watch?v=xWkZ_StRjU0

Ik besef echter dat als kinderen zo uit de hand lopen dat ze naar buiten brengen de enige oplossing is, je weet dat er echte problemen zijn met discipline.

Een schreeuwend kind in de winkel drijft mij tegen de muur. Ze willen meestal iets wat ze niet kunnen krijgen en als ze maar hard genoeg schreeuwen, zullen ze het krijgen. Het is allemaal zo verkeerd.

blauw

Ik ben geboren in 1972 en opgegroeid bij grootouders. En we weten allemaal dat als je met ze in het openbaar uitgaat, je ze beter niet in verlegenheid kunt brengen. Het enige dat mijn grootmoeder hoefde te doen was naar mij kijken of een undercover-knijp onder mijn arm doen, wat betekende dat ik in vorm moest komen of anders.

Tegenwoordig proberen deze ouders de vriend van hun kind te zijn en ze hebben een onmiddellijke afmeldknop wanneer het kind zich als een snotaap gaat gedragen. Het is aan ons om consequent te zijn in discipline en liefde.

Ik ben een leraar van het zesde leerjaar met veertig leerlingen en mijn leerlingen hebben geen gebrek aan respect voor mij of misdragen zich niet in mijn bijzijn, maar ze zijn wel anders tegenover andere volwassenen. Meestal krijg ik elk jaar de ruigste groep, waar ik van hou. Helaas zijn kinderen net honden. Ze weten met wie ze wel en niet kunnen rotzooien. Ik heb medelijden met mijn vervangers .

Imagin.ation, plaats een bordje voor uw supermarkt zoals restaurants doen:

WIJ HEBBEN HET RECHT OM DIENST TE WEIGEREN ALS U EEN SCHREEUWEND KIND BRENGT EN "HET" NIET AANKAN.

beheer

Het is serieus, mensen lopen weg omdat ze het niet aankunnen, of zich niet kunnen concentreren op het doen van hun eigen boodschappen.

Een ander ding dat ik maar al te vaak zie is dat het speelgoedeiland niet het babysittergedeelte is, kinderen worden daar zonder toezicht achtergelaten, spelen met het speelgoed, maken het open, stuiteren met ballen, spelen toss of voetbal, kammen het haar van Barbie of verzorgen haar, een keer kinderen maakten het stoepkrijt open en probeerden hinkelspeltjes te maken. Ik vroeg ze om me naar hun ouders te brengen, ze waren in de delicatessenwinkel (mama en papa) aan het genieten van de gratis monsters, ik overhandigde de ouders het geopende pakketje en zei dat ze dat konden' Ik laat hun kinderen niet ronddwalen en krijg dit. De ouders begonnen de kinderen uit te schelden. Ik liep gewoon hoofdschuddend weg. Vaak zijn er bij het uitchecken kinderen aanwezig met geopende snoep- of ijsrepen die het opeten , de ouder negeert dit en staat het toe, ik vertel de ouder dat ik de snoepjes moet opbellen en ze zullen een nep-verrassing kijken, het wegnemen, het aan mij overhandigen en zeggen dat ik het niet wil, don Ik heb er niet genoeg geld voor. Nu ben ik de gemene dame die hun snoep en ijs heeft weggenomen ...

Wat leer je je kind dat het oké is om te stelen totdat je gepakt wordt, dingen meeneemt die niet van jou zijn en onschuldig speelt? Overal papiertjes, geopend, half frisdrank gedronken, half gegeten snoep en eten is altijd het toneel in de kassa's of in de modules van de displays gestopt.. ik word er ziek van, niet van het snoep of het eten.. ik ben ziek van de ouders die het toestaan en denken dat het goed is.. de houding van deze is een grote winkel, wat een beetje snoep is, daar gaat het niet om, het is wat je je kinderen leert