Lunchpakketten...

Zaklunches

Ik zette mijn handbagage in de bagageruimte en ging op de toegewezen stoel zitten. Het zou een lange vlucht worden. 'Ik ben blij dat ik een goed boek heb om te lezen. Misschien ga ik wel even een dutje doen, dacht ik.

Vlak voor het opstijgen kwam er een rij soldaten door het gangpad en vulde alle lege stoelen, volledig om mij heen. Ik besloot een gesprek te beginnen. 'Waar ga je naartoe?' vroeg ik aan de soldaat die het dichtst bij mij zat. 'Petawawa. We zullen daar twee weken zijn voor een speciale training en daarna worden we uitgezonden naar Afghanistan.

Na ongeveer een uur vliegen werd er aangekondigd dat er lunchpakketten beschikbaar waren voor vijf dollar. Het zou enkele uren duren voordat we het oosten bereikten, en ik besloot al snel dat een lunch de tijd zou helpen doden...

Terwijl ik mijn portemonnee pakte, hoorde ik een soldaat aan zijn vriend vragen of hij van plan was een lunch te kopen. 'Nee, dat lijkt me veel geld voor alleen een lunchpakket. Het zou waarschijnlijk geen vijf dollar waard zijn. Ik wacht tot we bij de basis zijn.' Zijn vriend was het daarmee eens.

Ik keek om me heen naar de andere soldaten. Niemand kocht lunch. Ik liep naar de achterkant van het vliegtuig en overhandigde de stewardess een biljet van vijftig dollar. 'Neem een lunch mee voor al die soldaten.'
Ze pakte mijn armen vast en kneep er stevig in. Haar ogen nat van tranen, ze bedankte me. 'Mijn zoon was soldaat in Irak; het is bijna alsof je het voor hem doet.'

Ze pakte tien zakken en liep door het gangpad naar de plek waar de soldaten zaten. Ze bleef bij mijn stoel staan en vroeg: 'Wat vind je het lekkerst: rundvlees of kip?' 'Kip,' antwoordde ik, terwijl ik me afvroeg waarom ze dat vroeg. Ze draaide zich om, liep naar de voorkant van het vliegtuig en kwam een minuut later terug met een bord uit de eerste klas. 'Dit is uw dank.'

Nadat we klaar waren met eten, ging ik weer naar de achterkant van het vliegtuig, op weg naar de toiletruimte. Een man hield mij tegen. 'Ik zag wat je deed. Ik wil er deel van uitmaken. Hier neem deze.' Hij overhandigde mij vijfentwintig dollar.

Kort nadat ik naar mijn stoel was teruggekeerd, zag ik de Flight Captain door het gangpad komen en terwijl hij liep naar de gangpadnummers kijken. Ik hoopte dat hij mij niet zocht, maar merkte dat hij alleen naar de nummers aan mijn kant van de gang keek. vliegtuig.

Toen hij bij mijn rij aankwam, stopte hij, glimlachte, stak zijn hand uit en zei: 'Ik wil je de hand schudden.' Ik maakte snel mijn veiligheidsgordel los, stond op en pakte de hand van de kapitein.

Met een dreunende stem zei hij: 'Ik was een soldaat en ik was een militaire piloot. Ooit kocht iemand een lunch voor mij. Het was een vriendelijke daad die ik nooit zal vergeten.' Ik schaamde me toen er applaus werd gehoord van alle passagiers.

Later liep ik naar de voorkant van het vliegtuig zodat ik mijn benen kon strekken. Een man die ongeveer zes rijen voor mij zat, strekte zijn hand uit en wilde de mijne schudden. Hij liet nog eens vijfentwintig dollar in mijn handpalm achter.

Toen we landden, pakte ik mijn spullen en begon te vertrekken. Net binnen de deur van het vliegtuig stond een man te wachten die me tegenhield, iets in de zak van mijn overhemd stopte, zich omdraaide en wegliep zonder een woord te zeggen. Nog vijfentwintig dollar!

Toen ik de terminal binnenkwam, zag ik de soldaten zich verzamelen voor hun reis naar de basis. Ik liep naar hen toe en overhandigde hen vijfenzeventig dollar. 'Het zal enige tijd duren voordat je de basis bereikt. Het wordt tijd voor een broodje.

God zegene je.' Tien jonge mannen verlieten die vlucht en voelden de liefde en het respect van hun medereizigers. Terwijl ik snel naar mijn auto liep, fluisterde ik een gebed voor hun veilige terugkeer. Deze soldaten gaven alles voor ons land. Ik kon ze maar een paar maaltijden geven. Het leek zo weinig...

Een veteraan is iemand die op een bepaald moment in zijn leven een blanco cheque heeft uitgeschreven ten gunste van 'De Verenigde Staten van Amerika' voor een bedrag van 'tot en met mijn leven'. Dat is eer, en er zijn veel te veel mensen in dit land die dat niet meer begrijpen.'


kat

Mooi.

Ik ben sprakeloos... Maar de tranen in mijn ogen konden je vertellen hoeveel ik het verhaal leuk vond en hoeveel ik waardeer wat je deed.

Bedankt Johnny, ik ben zo blij dat het jou net zo heeft geraakt als mij. Ik moet je wel zeggen dat ik het verhaal alleen maar heb doorgegeven... het zou geweldig zijn geweest als ik degene was geweest die dit had gedaan, maar dat was ik niet. Ik ben een veteraan en hoewel ik niet naar een ander land hoefde te gaan om te dienen, liggen onze veteranen mij nauw aan het hart en dit raakte mij zo diep dat ik het met anderen moest delen.

kat

Katt, bedankt voor het mooie verhaal. Het is voor ons allemaal de juiste tijd van het jaar om te onthouden dat geven aan iemand anders het ECHTE cadeau is!! Je hebt mijn dag goed gemaakt!!

Kat....wauw!

Met mijn vingers op het toetsenbord, kan ik geen woorden vinden.

Een zeer ontroerend stuk.

blauw