Zit het monster met de groene ogen in ons allemaal?

Hallo leden,

Iedereen is wel eens jaloers. Als iemand zegt dat hij NOOIT jaloers is, is dat een leugen. De vraag is: hoe jaloers ben jij?

Ik heb mijn momenten, dat is zeker. Maar in de meeste situaties moet ik geprovoceerd worden. Ik denk dat het ook afhangt van de persoonlijkheid van de persoon met wie je bent.

Jaloezie kan voortkomen uit je eigen onzekerheden, maar ook uit wantrouwen jegens je partner. Eén ding heb ik nooit echt begrepen... en ik heb het keer op keer gezien... is boos worden, NIET op de partner, maar op de persoon met wie ze vreemdgaan! Het heeft gewoon geen zin voor mij. Hij/zij komt vrijuit terwijl de minnaar wordt geminacht en over straat wordt gestuurd!

Wat mij betreft...de enige op wie ik boos zou zijn, zou mijn man zijn. Ze is mij niets verschuldigd. Ze heeft me niet verraden. HIJ heeft dat wel gedaan. Dat roept ook de vraag op... kunnen we, als we eenmaal verraden zijn, onze geliefde ooit nog echt vertrouwen?

Lippen

Het spijt me, maar ik moest 'Helemaal niet' stemmen, omdat ik niet verloofd ben. Ik vraag me wel af hoe ik me zou voelen. Maar dat is betwistbaar.

Hier en ik dacht dat het "Groenogige Monster" Hebzucht of Afgunst was... Ik denk dat jaloezie daar ook in voorkomt...:)

Oh en Lips, ik ben het eens over het "beschuldigen" van je geliefde en toch niet de ander, ze moesten "Ja", "Zeker" of "Waarom niet?" zeggen. en zij begingen de daad van verraad.

Wat betreft weer vertrouwen..??? Wauw, ik heb sommigen snel zien vergeven, sommigen hebben een "schaal" van berouw gemaakt en sommigen zeggen: "Daar is de deur!".

Er is altijd een probleem bij het gebruik van definitieve termen zoals 'Altijd' of 'Iedereen' bij het beschrijven van menselijke acties... er is 'Altijd' een uitzondering. Ik ben zo iemand.

Ik word niet jaloers... voel het niet en hoewel ik het kan herkennen, en er misschien mee kan sympathiseren bij iemand anders, is het voor mij ondoorgrondelijk.

Ik hou van haar... onvoorwaardelijk. als iemand belt, weet ik het niet, geen buistelevisie. Als het duidelijk is dat er iets aan de hand is, is het ook waarschijnlijk dat ze mij vooraf op de hoogte zou hebben gesteld van haar interesse. Als het haar keuze was... zal ik waarschijnlijk vragen of ze plezier heeft gehad... als het niet haar keuze was, zal ik de klootzak opsporen en een nieuwe achteruitkijkspiegel laten bungelen... Maar in beide gevallen doe ik dat niet. zie het als een ‘verraad’... Ik weet van wie ze houdt... Met wie ze oud zal worden en zal sterven... Ik heb het grootste deel van mijn volwassen leven besteed aan het verzekeren van haar geluk...

Er is een enorme kloof tussen Liefde en Lust... Groot genoeg om volledig gescheiden dieren te zijn. Ik betwijfel of er heel veel mensen zijn die op een of ander moment geen lust hebben gevoeld, of er nu naar werd gehandeld of niet. Lust is gemakkelijk, net als ademen...

Liefde kost werk...

Tony,

Ik ondersteun die emotie!!! Hoe kan IEDEREEN op Gods groene aarde zeggen: "Heb je plezier gehad"?? Tenzij je kijk op de geneugten van buitenaf HEEL open is en het wordt gezien als een natuurlijk instinct zoals in de tijd van de grotmensen. Anders kan ik gewoon niet zien dat die emotionele reactie niet aanwezig is.

Wat de liefde onderscheidt van alle andere emoties bij je partner, is toewijding en loyaliteit, intimiteit en romantiek die geen enkele andere persoon zou mogen delen.

Als die grens wordt overschreden... kan ik me niet voorstellen dat ik geen vloed aan emoties...gekwetste emoties heb.

God, ik hou van debatten....en Jimbo komt terug met beide lopen...Annie, pak je wapen...knipoog!

Lippen

Tony,
Ik ben het ermee eens dat verraad aan je eigen meer weerzinwekkend is, en een bewuste beslissing om vals te spelen op de waarden en het gevestigde vertrouwen zou een harde reactie rechtvaardigen... Mijn punt is dat ik een gezond libido niet als bedrog beschouw. Ik voel me niet verraden dat iemand van wie ik houd ervoor heeft gekozen een interesse uit te oefenen die werkelijk gezond (en intens plezierig) is.

Ongeketend door langetermijnverplichtingen, emotionele bagage en vrij om van het moment te genieten en ervan te genieten, omdat ik vooraf weet dat het het monster met de groene ogen niet in beroering brengt, dat het door mij niet als verraad wordt gezien, noch als ‘bedrog’, waardoor ik alleen kan zijn bezorgd dat ze veilig is, het naar haar zin heeft en gelukkig is. Mijn eigen belangen worden op een vergelijkbare manier bekeken.

Dat gezegd hebbende, moet je niet de indruk krijgen dat we door en door levensgenieters zijn, noch een of andere karikatuur van een swingend koppel uit de jaren 80 met bungelende gouden kettingen. In de 25 jaar dat ik getrouwd ben, is dit bij haar in totaal twee keer ter sprake gekomen... bij mij nog een paar keer. Voor haar was het een verliefdheid op de middelbare school die ze nooit had durven voortzetten, en toen het toeval ons bij elkaar bracht, en ik hem had ontmoet en hem goed genoeg had leren kennen om te zien wat voor soort man hij was... Toen ze het vroeg... stond ik het toe. Een tweede keer was een typisch meidenavondje uit, alcohol en lachen, gevolgd door een natuurlijke progressie... opnieuw... Ik was meer dan blij dat ze zich veilig genoeg voelde in onze relatie om zich niet schuldig te voelen, om erop terug te kijken als een eenmalige mooie herinnering en ga verder. Het vernietigen van een leven dat jullie samen hebben opgebouwd voor een momentje plezier... en de angst erover ontgaat mijn mentale proces volledig.

Ja, ik weet dat dit niet is hoe de norm het ziet, maar dat is de reden waarom mijn oorspronkelijke bericht waarschuwde voor de woorden "iedereen" en "Altijd"...

Ik kan het niet meer met je eens zijn over wat liefde onderscheidt, Lips... Ik zie gewoon niet hoe het bevredigen van een lust haar of mijn loyaliteit in gevaar brengt, onze eigen gezonde intimiteit beïnvloedt of de romantiek van ons leven samen tenietdoet... tenzij ik Ik stond mezelf toe te geloven dat iets dat ik bezat ten onrechte van mij was afgenomen...

Voor mij zou dat een echte barbaarse en holbewonersmentaliteit zijn.

Tony,
Mijn huwelijk is voor mij veel meer dan alleen maar seksuele bevrediging. Het is eerder een verplichting om samen een leven te delen, een leven gevuld met tienduizenden dingen tussen elk halfuur dat we besteden aan het "bevredigen" van onze seksuele behoeften. Het is een toewijding om ernaar te streven gelukkig te zijn, om ontberingen en vreugden te delen, om moeilijke situaties, financieel en fysiek, aan te pakken... om een gezin te hebben en groot te brengen, en om dat gezin een gezonde reeks mores bij te brengen die hen in het goede zal dragen. standvastig gedurende het hele leven...


Een huwelijk voor mij is veel meer dan alleen maar een kans om mijn eigen privé-concubine te hebben... (hoewel ze die positie redelijk goed vervult).

Dat gezegd hebbende, als dat huwelijk gebaseerd zou zijn op een strikte monogamie, en dat je bij het bevredigen van een verlangen een schuldig en boos gevoel zou krijgen en het gevoel zou hebben dat je het moest verbergen voor iemand die je vertrouwde... Dan zou dit echt iets weerzinwekkends zijn. .... als een vernietiging van het vertrouwen en het gebrek aan geloof in onze relatie... en ja, het zou waarschijnlijk een rechtvaardiging zijn om opnieuw te beoordelen wat en wie we voelden dat we waren.

Jimbo,

Hoe is het vrijdag om 8 uur............knipoog!

Lippen

Grijns

Ik neem Patron mee... en mijn Kilt...

Ga taart bakken...