Vanavond is mijn hart gebroken :(

Het spijt me, maar ik moet praten over iets dat me momenteel dwarszit. Jullie zijn de enigen die ik nu heb, en ik wist dat ik hier steun zou krijgen.

Iedereen weet dat ik vijf kinderen heb, maar in werkelijkheid heb ik er zes. Ik heb een zoon die stierf toen hij 17 maanden oud was. Hij werd 3 maanden te vroeg geboren en was vanaf het begin ziek. Hij bleef vechten, totdat hij ziek werd van RSV. Hij kon niet meer vechten en ging naar de hemel.

Vanavond is een heel zware nacht voor mij. Ik praat eigenlijk niet veel over hem, zelfs niet met mijn man, dus het wordt van binnen opgekropt en dan stroomt het eruit. Soms heb ik het gevoel dat een groot deel van mijn hart weg is.

Ik weet niet wat deze gevoelens vanavond veroorzaakte, ik weet alleen dat ze hier zijn, en het doet pijn.

Er zijn zoveel dingen die ik graag tegen hem zou willen zeggen, of hem gewoon nog een keer zou willen vasthouden.

Ik weet dat ik sterk moet zijn voor mijn andere kinderen, en ik kan hem niet terugbrengen, maar waarom moet het zo'n pijn doen? :'(

Mama, het spijt me zo voor je verlies. Als je naar je prachtige kinderen kijkt, maken ze jou ook sterk.

Mama... :'(

Ik weet misschien niet hoe je je precies moet voelen, maar ik kan me voorstellen wat je moet doormaken als ik zelf ouder ben...
Er wordt gezegd waar ik vandaan kom: als je ouders sterven, begraaf je ze in de grond, maar als je kind sterft, begraaf je hem voor altijd in je hart... hij woont bij je!!!
Het is onmogelijk dat je hem vergeet en verwacht een normaal leven te leiden, mama... hoe kun je dat überhaupt doen, zelfs met andere kinderen... want elke vinger (kind) doet pijn als je ze bijt... trek aan Probeer niet te stoppen met aan hem te denken of de gedachten aan hem van je af te schudden... want dat zal je alleen maar meer pijn doen.
Bid voor je, mama die lijdt... en die op deze late avond huilt...
dat God je troost en rust geeft...de lasten wegneemt...je in plaats daarvan de vrede laat ervaren...soms is er een tijd waarin geen mens je de vrede en troost kan geven die je nodig hebt...bid ervoor dat hij je vasthoudt... en de hele nacht bij je blijft en altijd...

Het doet pijn jongens, meer dan ik in woorden kan uitleggen. Mijn hart ligt momenteel in miljoenen stukjes, mijn gezicht is bezaaid met tranen, dat misselijke gevoel in mijn maag, ik kan er niet tegen.

Ik ben bang om naar bed te gaan vanwege de dromen.

Bedankt voor jullie steun... Ik hou van jullie


:-*

Mama, het spijt me zo voor de pijn die je voelt Zal je in mijn gedachten en gebeden houden.

Lieve mamamachine,

Het spijt me zo voor je verlies - het is een van de moeilijkste dingen ter wereld om mee in het reine te komen en een moeder kan nooit in het reine komen met het verlies van haar kind. Ik wou dat ik iets kon zeggen om je te helpen, maar ik weet dat er geen woorden zijn om de pijn die je voelt weg te nemen.

Weet gewoon dat mijn gedachten bij jullie zijn, niet alleen vandaag maar altijd. De liefde van een moeder sterft nooit en dat is het enige dat je nooit kan worden ontnomen.

Let op x

blauw

Mama, ik heb het gevoel dat ik een geestverwant in jou heb gevonden. Weet alsjeblieft dat ik vaak voor je bid, niet dat je het vergeet, maar dat je met een glimlach terugdenkt aan de tijd die je had met een engel.

Mama... Mijn hart breekt echt voor jou. Ja, soms komen de gevoelens terug als een zware overstroming.

Ik stel voor dat u en uw man hulp zoeken. Als uw partner kan hij een grote bron van kracht en een veilige plek zijn waar u kunt praten.

Mama, mijn hart breekt voor je en ik ken de pijn die je voelt. Ik kamp met dezelfde pijn. Ik denk dat wat Drsyce zei een goed advies is. Het helpt en je moet je gevoelens ook met je man delen. Weet dat je dat doet. niet alleen en je kleintje waakt over je en je zult weer samen zijn. Ik weet dat we elkaar niet zo goed kennen, maar als je iemand nodig hebt, ben ik er voor je. Zoals het oude liedje luidt... bel me en ik zal er zijn.

Mama, het spijt me heel erg voor je verlies en de pijn die je nu ervaart. Ik kan me niet voorstellen dat ik een van mijn meisjes verlies. Ik krijg vaak de gevoelens van de geesten om ons heen, en het was de eerste gedachte die ik kreeg toen ik je bericht las. Neem even de tijd en praat met uw zoon, hij is nu bij u en probeer een paar minuten alleen te nemen om hem te vertellen hoe u zich voelt. Er is een reden waarom je zo sterk aan hem denkt en als het niet een bepaalde gelegenheid is, komt dat misschien omdat de kinderen weer naar school gingen en jij hem in de volgorde hebt gekoppeld. Probeer troost uit hem te putten. Je hebt een groot hart en dat blijkt uit je berichten. Ik heb het gevoel dat ik je hier het meest ken van al je berichten, je neemt de tijd voor iedereen en weet dat we er ook allemaal voor jou zijn.

De pijn van verlies. Ik denk dat we er op een gegeven moment allemaal achter komen dat het bij het leven hoort. Ik voel je pijn en mijn medeleven met je.

Ik hoop dat de dag beter voor je is. Gisteravond moest ik steeds aan mijn moeder denken, die 2 jaar geleden overleed. Denkend aan wat ik anders had moeten zeggen of doen, en hoeveel ik haar mis.

Toen ze ergens rond 1940 haar eerste kind kreeg, kreeg hij een hartprobleem en stierf na een paar dagen. Ik kende hem al jaren niet meer en vond zijn naam in de familiebijbel toen ik klein was. Ik miste hem meteen.

Mijn moeder heeft nooit met mij over hem gesproken, en ik wist nooit wat zij voor hem voelde, maar ik denk dat mijn broer het wel wist. Toen moeder stierf, zei mijn broer niet veel, dus wat hij zei was betekenisvol. Hij zei dat moeder nu eindelijk tijd met haar baby kan doorbrengen.

Ik heb er vier waar ik op wacht en die ik nog nooit heb gezien. Eén is met haar vader. Hoe graag ik ze ook zou willen zien, ik ben hier voorlopig. Ik moet geduld verdragen als ik huil en verdwaald ben zonder hen. Het dagelijkse leven met degenen die nog bij mij zijn, verzacht de pijn al snel.

Het komt goed, mama.

Mama, ik weet wat je voelt. Mijn enige zoon is op 5 november 2009 overleden. Je komt er nooit overheen.

MommyMachine, ik weet niet hoe ik hierover zou denken, wetende dat een eigen kind nooit de vreugde (en het verdriet) van deze wereld zou ervaren, om ze te zien groeien, begrijpen en liefhebben van alles wat ze doen.

Het zou mijn hart breken als ik dit al die tijd zou weten, zelfs met vijf om van te genieten, er is ook niets mis met meer. Maar wees gerust: hij heeft zijn werk gedaan door ervoor te zorgen dat u de anderen net zo waardeert als zijn aanwezigheid zou hebben gedaan.

Wees gezegend en sterk, je bent een voorbeeld van kracht en moed voor ons allemaal hier.

Bedankt jongens. Ik ging uiteindelijk rond half drie 's nachts naar bed en knuffelde met mijn Brooklyn. Ze sliep, maar toen ik in bed kwam, sloeg ze haar armen zo strak om me heen, dat ik me er beter door voelde. Bijna alsof het mijn zoon was die mij omhelsde. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen.

Mijn gedachten waren overspoeld met gedachten en de tranen bleven maar komen, maar vanochtend voel ik me een beetje beter.

Ik weet niet waarom ik het in een fles bewaar, misschien omdat ik te bang ben om de pijn te voelen. Ik ben niet zo iemand, ik draag mijn hart op mijn mouw.

Ik werd er vandaag door een vriend aan herinnerd dat het oké is om te rouwen. Het wordt tijd dat ik rouw om mijn baby.

Ik ben gezegend dat ik zoveel vrienden hier bij LCB heb, ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken.


:-*

Mama, het spijt me dat je nu zoveel pijn hebt en ik ben blij dat je je vandaag wat beter voelt.

Als je de pijn zo binnen houdt, zal deze zich ophopen en uiteindelijk naar buiten moeten komen. Gisteravond moet je te vol zijn geweest en moet je dam barsten. Als het eindelijk zover is, laat het dan over je heen spoelen, huil, snik, schreeuw (in een kussen als het moet), haal het er allemaal uit - probeer het niet weer naar binnen te duwen, je zult je beter voelen als je het ALLEMAAL hebt toegelaten uit en sta jezelf toe om te rouwen.

Ik heb drie kinderen en ik kan me alleen maar voorstellen wat je in deze tijden doormaakt. Nogmaals, het spijt me en ik hoop dat je je in de loop van de dag steeds beter voelt. Mijn hart gaat echt naar je uit en ik stuur je een dikke knuffel.

Het spijt me mama.. echt waar, en ik weet wat je doormaakt.. de dingen van mijn broers zijn allemaal nog vers, ik kan zijn parfum soms zelfs nog ruiken, ik klop soms bijna op de badkamerdeur, of maak de zijne bord om te eten.. ik ga naar zijn kamer, wikkel mezelf in zijn kleren, kruip op zijn bed, kus en houd zijn foto's vast.. ik mis hem en heb hem nog steeds zo hard nodig.. ik huil zoveel tranen.. wens dat hij' Ik kwam gewoon thuis, liep door die deur, dat was gewoon een nare droom om uit te ontwaken. Ik probeerde de realiteit onder ogen te zien, hij is voor altijd weg en komt nooit meer terug. Ik word boos en vraag me voortdurend af waarom hij.

Ik weet dat soms niets de pijn verzacht.. ook ik krop het op en wil met niemand praten, sterker nog, dat is wat ik nu doormaak, pijn hebben die je niet naar anderen wilt verspreiden, of zo kan voelen.

Wat mij troost geeft is de wetenschap dat hij in de hemel is, in goede handen, goed verzorgd, hij is gelukkig, comfortabel, geliefd en pijnvrij van binnenuit zijn ziel tot aan zijn kruin tot aan zijn tenen, ik denk aan het goede dingen die hij me gaf en achterliet, dit wetende, glimlach ik voor hem en ik ga verder, sterk blijvend, ik besef dat ik egoïstisch zou moeten zijn om hem hier te willen en te houden als hij heeft geleefd en zijn daad heeft gedaan en het tijd was voor hem om een engel in de hemel te worden.

Mama, denk aan je prachtige zoon die in de hemel op je neerschijnt, met zijn glimlach, weet dat hij van je houdt en je ook mist, je zoon wil dat je een mama bent voor zijn broers en zussen, het beste wat je kunt zijn, geef het aan zijn familie de liefde en het koesteren van wat je hem zou geven. Het doet pijn voor een kind om zijn moeder pijn te zien doen, vooral als hij zo mooi, liefdevol en zorgzaam is als jij. Hij is een engel in de hemel, de hoogste eer die dit leven ons kan geven, hij is ook jouw engel in de hemel.

Tijd en begrip zullen je er doorheen helpen, geloof en heb vertrouwen dat het goed met hem gaat.

Mama, ik ben zo blij om te horen dat je je een beetje beter voelt. Er is niets ter wereld kostbaarder dan de armen van uw kind om u heen, zelfs als ze slapen, reageren ze zo vanwege de manier waarop u voor hen zorgt. Als moeder proberen we alles voor onze kinderen te zijn en je hebt het beste gedaan door je pijn met de mensen hier te delen en het niet binnen te houden, zodat je vandaag van de kleine kunt genieten. Ik heb ontzag voor de steun hier en voel me gezegend dat ik lid ben geworden. Ga nu wat van het toernooigeld winnen!!

Oh mama... net als Lips ben ik zo ontroerd door de vele reacties en steun. Daarom hou ik van deze site. Ik geloof dat God ons alleen geeft wat we aankunnen (zelfs als dat moeilijk is), waardoor jij de sterkste, stoerste en meest geweldige superheld ooit bent, die zoveel kan doorstaan en toch door kan gaan en kan leven en anderen elke dag een glimlach kan bezorgen. Zoals ik al eerder zei: het spijt me heel erg voor je verlies. Ik heb veel meegemaakt, maar dit is er een die ik niet kon verdragen. Maar je doet het met gratie, en ik ondersteun een deel van het bovenstaande dat hij nu bij je is, in je hart. Heeft u zich aangesloten bij een van de online groepen voor ouders die een kleintje verloren hebben? We staan altijd voor je klaar, maar ik merk dat praten met anderen die precies weten waar je mee te maken hebt (mijn kanker enz.) anders is, het is een ander soort ondersteuning en helpt bij de genezing. Ik ben blij dat je wat geslapen hebt :)

Ik denk dat wat mij het meest doodt, is dat ik me schuldig voel. Ik weet niet waarom, ik had niets kunnen doen om de situatie te veranderen. Ik wou dat ik dingen anders deed. Ik ben verbaasd over hoeveel steun er voor mij is, ik heb echt het gevoel dat dit mijn tweede familie is.

Ik zou echt willen dat ik de hele dag kon huilen, maar dat kan ik niet. Ik moet sterk zijn voor mijn andere kinderen. Toch voel ik me iets beter.


:-*

Fijn dat je je iets beter voelt dan bij MommyMachine.

Schuldgevoel is iets verschrikkelijks – en je zou je helemaal niet schuldig moeten voelen. Niets wat je deed, zorgde ervoor dat wat gebeurde, gebeurde. Er was niets dat je had kunnen doen om de gebeurtenis te veranderen. Je hoeft je eigenlijk helemaal niet schuldig te voelen, maar ik kan begrijpen dat je dat wel doet, ook al heb je daar geen reden voor.

blauw

Aw mama, het spijt me zo dat je je somber voelt en ik begrijp je pijn volkomen, je bent een moeder en een goede moeder, dus je zou natuurlijk voelen wat je voor al je baby's doet... hij zou veel hebben geleden als God dat niet had gedaan. Ik heb niet besloten dat hij hem meer nodig had en hem een leven vol pijn en voortdurende ziekte wilde besparen. En ik klink niet graag als een cliché, maar je zult hem weer zien en als je dat doet, zal hij gezond en perfect zijn. Wees alsjeblieft niet zo verdrietig Kiddo, we houden hier allemaal van je en bidden dat je deze donkere tijd zult doorstaan en terug zult keren naar je levendige en liefdevolle zelf. Ik vind het jammer dat ik nog niet eerder op de site ben geweest en lees net dat je je in de problemen voelt. Ik wil dat je gelukkig en oké bent. ((((((((MamaMachine))))))))

Opnieuw een semi-trieste dag voor mij. Ik ben de laatste tijd echt niet mezelf. Ik probeer gewoon een glimlach op mijn gezicht te toveren om de dag door te komen. Ik heb volgende week een afspraak om er met iemand over te praten. Ik ben een beetje zenuwachtig.



:-*

Voel je snel beter mama. Om de een of andere reden zijn de afgelopen weken voor veel mensen slecht geweest. Ik word ook erg zenuwachtig als ik met mensen over mijn problemen moet praten, maar meestal is het de moeite waard. Houd vol.