Heeft u ooit momenten gehad waarop u uw geloof verloor?

Hallo jongens en poppen,

De meeste mensen geloven in God of een hogere macht. Maar ik moet toegeven dat er momenten in mijn leven zijn, en ik ben er zeker van dat dat van jou, momenten zijn waarop je het gevoel hebt dat je het vertrouwen hebt verloren.

Het lijkt erop dat het niet uitmaakt hoeveel je gelooft of hoe goed je bent, als je met iets moeilijks in je leven wordt geconfronteerd, komt de twijfel binnen.

Er zijn een paar momenten geweest waarop ik naar de lucht keek en mijn vuist schudde!! Ik slaag er altijd in om terug te komen en tegen mezelf te zeggen dat dit een reden moest zijn voor het ongeluk.

Heeft u ooit momenten gehad waarop u het gevoel had dat u uw geloof kwijt was?

Lippen

Ja Lips.. en het is een plek waar je NOOIT heen wilt, het is een verwoestende plek, een les die ik heb geleerd.. Houd je geloof, bewaar je hoop, bewaar je dromen.. geef nooit op. Blijf nederig in je leven. Voor alles is tegelijkertijd een reden. Wat er ook zal zijn, het zal zijn. Kies dus zorgvuldig je overtuigingen.

Ja ik heb. Het is ruim 6 jaar geleden dat mijn kleinzoon overleed. Ik herinner me het moment alsof het gisteren was. Ik heb de weg terug nog steeds niet gevonden, hoe hard ik ook probeer.

Ja, ik had er zo één. Toen mijn eerste vrouw, de enige goede die ik had, werd vermoord door een dronken chauffeur. Ze was de meest perfecte vrouw... en ik gaf God de schuld. Maar uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat God de schuld geven van dingen kinderachtig is. Het was niet Gods schuld, het was de dronken bestuurder.

Een helse vrouw toch. Ik mis haar elke dag.......... Er gaat geen dag voorbij in de afgelopen 15 jaar dat ik geen rustig moment heb en gewoon in mijn gedachten naar haar terugkijk.

Nooit, en ik hoop dat ik er nooit in de buurt kom.

Bedankt voor al uw opmerkingen. Zolang we onszelf oppakken... onszelf afstoffen... zullen we nooit de hoop of het geloof opgeven!

Lippen

Nooit voor mij... zelfs toen ik me zo kapot voelde dat ik het gevoel had dat ik niet meer verder kon, was het enige dat me nog in leven hield mijn dochter en mijn geloof. Ik geloof altijd dat al die moeilijke tijden deel uitmaakten van de beproevingen en ik wist dat ik sterk moest zijn en er op de een of andere manier mee om moest gaan, en ik voelde me dichter bij mijn geloof... hoe meer ik bad, hoe meer ik me nederig voelde!! !

Hmmm... hoewel ik mijn geloof in het feit dat ik niet meer in een hogere macht geloof, nog niet heb verloren, ben ik zeker iemand die test en zich afvraagt wat het is dat ik geloof. Ik ben een zoeker en student van religies, en ik ben tot de conclusie gekomen dat God in al deze religies aanwezig is. Mijn moeder stierf aan kanker nadat ze bij mij had gewoond, en een jaar later kreeg ik de diagnose van de zeldzaamste en meest agressieve borstkanker, en een jaar later de op één na dodelijkste die er is. Ik verloor mijn geloof niet dat het allemaal met een reden was. Ik weet nog steeds niet wat die reden is, maar ik geloof dat er een moet zijn.

We zijn hier maar kort en we hebben allemaal ons eigen kruis te dragen. Ik heb twee dochters die allebei een ongeneeslijke ziekte hebben en geloof me, het is moeilijk, maar het is mijn geloof dat me op de been houdt. Ik werd aangereden als dronken bestuurder en sindsdien leef ik mijn leven in een rolstoel. Ik stond aan de top van de wereld en verdiende meer dan $ 200.000 per jaar en verloor alles, inclusief mijn huis. Maar als ik naar de kerk ga, krijg ik een geweldig gevoel van rust en weet dat ook dit allemaal zal eindigen en dat we binnenkort bij de Heer zullen leven en terugkijken op deze dagen en zeggen: Oké, dus dat is waarom! op Je geeft HEM niet op

mamrone...Je delen heeft me echt ontroerd. De Heer blijft u zegenen. Je bent in mijn gebeden.

Ook ik worstelde al een tijdje met mijn geloof. Eerlijk gezegd sinds het overlijden van mijn vader in februari. Ik ben zo boos dat hij te vroeg is weggevoerd, maar ik denk wel dat hij met God wandelt. Er zijn dagen waarop ik denk: waar gaat het in godsnaam om, en er zijn dagen waarop ik bid dat de dingen beter zullen worden. Dan komt pater Michael naar mij toe om erachter te komen waarom ik niet met mijn man en dochter naar de kerk ben geweest. Ik vertel hem de waarheid, ik ben boos en weet niet goed wat ik ervan moet denken. Hij vertelt me dit: "Je hebt het recht om boos te zijn, je hebt zojuist iemand verloren die je dierbaar is. Maar God is niet de schuld, niemand heeft de schuld. Je vader was en is nog steeds een geweldige man, misschien niet. hier fysiek, maar hij is in de eeuwigheid en nog steeds heel erg in je hart. Het is zo gemakkelijk om God de schuld te geven als er niemand anders de schuld te geven is, maar als God er niet was geweest en jij niet in hem geloofde, zou je dat niet hebben gedaan Door deze emoties zou je verdoofd zijn. En door naar je tranen te kijken, kan ik je vertellen dat je niet verdoofd bent. Wanneer je klaar bent om terug te keren naar de kerk, zal God er zijn om je er doorheen te helpen.' Dat gezegd hebbende, ging ik terug naar de kerk en mijn hart was vervuld van vrede, en om eerlijk te zijn had ik echt niet gedacht dat dat zou gebeuren. Ik dacht echt dat ik daar nog bozer zou weggaan. Maar dat was ik niet. Het enige dat ik nu weet, is dat God niet de schuld is van het overlijden van mijn vader, maar dat God nu voor hem zorgt. Rust zacht papa, want hoeveel pijn ik ook nog voel, ik kan troost putten uit de wetenschap dat je met God wandelt.

LH

Ik heb mijn alcohol- en drugsverslaafde nichtje, die pas 25 is, en woont bij mij en mijn moeder. Het is soms heel erg moeilijk geweest, vooral als ze erg boos wordt. Mijn geloof is het enige dat mij op de been heeft gehouden. Naar de kerk gaan is de plek waar ik volledige rust vind. Het geeft mij grote vreugde. Ik zal mijn geloof nooit verliezen, wat er ook gebeurt.

Ikzelf, nooit. Hoe moeilijk de dingen ook zijn of worden, geloof is één ding dat ik altijd zal hebben, en dat zal altijd zo blijven. Mag al het andere dat ik heb afpakken, maar dat kan ik niet van mij afpakken!

Jakob

Stel je drie mannen voor die door een veld lopen en elk van hen een grote draagt dan kruisen zoals Jezus deed. De een zegt: o Heer, het is te zwaar, kap dit alstublieft voor mij af, en de man pakt een bijl en kap hem af, ze lopen nog een stukje verder en dezelfde man zegt: Heer, het is nog steeds te zwaar, kap dit alstublieft voor mij af, en nog een keer de man zelf kapt het af. Plotseling is er een krater die ze moeten oversteken, de twee mannen die hun kruis niet hadden afgesneden, legden ze over de krater neer en liepen eroverheen, de man die zijn kruis had afgesneden kon niet oversteken. De moraal van het verhaal is dat God deze kruisen in ons leven toelaat, omdat hij weet wat ons te wachten staat en hij probeert ons daarop voor te bereiden. Houd het geloof. God zal je nooit in de steek laten. Hij heeft de pijn van het kruis niet gedragen om er hoe dan ook niet voor je te zijn!!!

Begrijp me niet verkeerd, er zijn vaak momenten dat ik huil, maar ik zeg tegen mezelf dat ik medelijden met mezelf had omdat ik geen schoenen had totdat ik de man zag die geen voeten had! en hoe ik verder ga!

Ik kan niet zeggen dat ik mijn geloof heb verloren, maar ik vraag me soms af waarom 'slechte' dingen goede mensen overkomen. Bij een collega en vriendin van mij is zojuist borstkanker vastgesteld. Ze is de liefste persoon die je ooit zou willen kennen. Ik merk dat ik aan God vraag: Waarom? Ik zal het antwoord waarschijnlijk nooit weten, maar ik zou heel graag willen dat ik het wist.

God is niet degene die slechte dingen laat gebeuren, maar Satan wel! God is degene die uit dat slechte iets goeds zal laten voortkomen!

mamrone...Ik beschouw mezelf als een praktiserend christen, en ik geef God niet de schuld van slechte dingen. Ik geloof echter niet in Satan. Soms gebeuren er slechte dingen en weten we niet waarom. Wij weten het gewoon niet.

Over één ding zijn we het eens, Doc.

Lippen, mijn liefste, ik ging door een hele zware depressie, de laatste keer dat ik de politie belde, mijn 15-jarige schreeuwde en schreeuwde tegen God en probeerde mijn pols door te snijden. Ik ben boos over zo'n egoïstische daad die ik had begaan, maar ik had tussen mijn man en ik in een periode van drie jaar negen vrienden en familie verloren. mijn moeder, mijn kleine zusje, mijn vader allemaal in één jaar en de volgende 9 maanden mijn oom, zijn veertigjarige zoon en een tante en twee goede vrienden. Toen waren het de beurt aan mijn man, zijn vader, zijn overgrootmoeder en zijn nichtje die hersenverlamming hadden en die we hielpen opvoeden, stierven. Mijn 15-jarige begint met drugs en slaat me mentaal en fysiek in elkaar, god, ik heb het opgegeven. Maar degene die me er doorheen hielp, is dat ik begon te dromen dat mijn familieleden soms een voor een, soms met een groep, rond mijn stoel zaten en me vasthielden. dus houd je stevig vast, het is wanneer je hem het meest nodig hebt en hij niet naast je is, hij draagt je. hou van de spazz

gelukkig... oh, ik weet zeker dat we het over veel dingen eens zouden zijn! Gewoon geen hervorming van de gezondheidszorg, hè? lol

[citaat auteur=drpsyce38 link=topic=10515.msg90384#msg90384 date=1270605134]
mamrone...Ik beschouw mezelf als een praktiserend christen, en ik geef God niet de schuld van slechte dingen. Ik geloof echter niet in Satan. Soms gebeuren er slechte dingen en weten we niet waarom. Wij weten het gewoon niet.
[/citaat
Nou, als je in het goede gelooft, dan moet je ook in het kwade geloven. Je kunt niet het een hebben en het ander niet. Satan is overal in de Bijbel te vinden

Satan is overal in de Bijbel te vinden? Zo wordt de wereld ondersteund door pilaren. Dat geldt ook voor zeemonsters. Dat geldt ook voor reuzen. Dat geldt ook voor pratende ezels. En......die geloof ik ook niet. Mijn geloof, dat niet aan anderen wordt opgelegd, is onze oproep om ons in het leven op een christelijke manier te gedragen. De introductie van Satan brengt het christendom naar het niveau van een Harry Potter-film.

Doc, kom op, je gelooft niet in pratende ezels? Dat doe ik en ik heb alle Shrek-films gezien.

drpsyce laat me je dit vragen????? Als er een God is en wij weten dat die goed is? Waarom moest Hij dan Zijn Zoon naar beneden sturen om ons van het Kwaad te redden als er geen Kwaad bestaat??? Als je alleen maar een goed mens hoeft te zijn?? Waarom moest Jezus aan het kruis sterven zodat wij in de hemel konden komen???

Spazz......
Ik wou dat ik betere schrijfvaardigheden had om je te laten zien hoe ik je begrijp en voor je voel...
Ik kan me niet voorstellen wat je moet hebben meegemaakt en gevoeld...
Ik heb zelf een dochter die binnenkort 16 wordt en zij is een van de redenen waarom ik God elke dag van mijn leven dank. Ik heb altijd het gevoel dat ik niet veel heb bereikt, maar als er één ding is dat ik goed heb gedaan in mijn leven, is dat ik het perfecte kind heb grootgebracht... natuurlijk, ze bezorgt me hartpijn en breekt mijn hart van tijd tot tijd, maar uiteindelijk 's Nachts ga ik naar haar kamer en kijk hoe ze vredig slaapt en daar ga ik... zitten en bidden voor de dag... het is nooit gemakkelijk om kinderen groot te brengen... dat kan ik je wel vertellen... hah ha !
Ik ben mijn geloof nooit kwijtgeraakt, maar er waren genoeg momenten waarop ik huilde en God vroeg waarom ik... en wat ik zo verkeerd deed om al deze pijnen te verdienen, maar ik geloof ook dat dit de tests waren die mij werden gegeven om te worden een sterker persoon... zoals mijn vader altijd met de stokken op mijn benen sloeg als ik iets verkeerds deed, maar 's nachts als ik deed alsof ik sliep terwijl mijn vader ze met zalf inwreef... toen besefte ik dat hij niet sloeg mij omdat hij mij haatte, maar op de een of andere manier wist dat hij van mij hield...
Ik wou dat ik je toen kende, om op de een of andere manier de manieren te vinden om je pijn en verdriet te verzachten...
Maar zoals je al weet... dat je nooit alleen was... zoals je zei dat God je draagt... hij is altijd bij je... wens je het allerbeste, spazz!!!

Jullie zijn allemaal zo diep. Op mijn reis die ik met mijn geloof afleg, heb ik nooit aan God getwijfeld. Ik heb hem gehaat, maar heb nooit aan hem getwijfeld. Ik las ergens het gezegde dat ik de wil van God zou kiezen als ik het hele plaatje kon zien. Maar dat kunnen we niet, we kunnen maar zo weinig zien en begrijpen dat we het niet kunnen begrijpen. Pijn is onvermijdelijk, strijd is zeker. De dingen die we kunnen zien, horen en voelen zullen allemaal in het niets verdwijnen, maar het is wat we niet kunnen zien of aanraken dat voor altijd blijft bestaan. Wij zijn tot zulke prachtige mooie dingen in staat.

Ik ben nooit echt mijn geloof kwijtgeraakt, maar ik heb God een paar keer ondervraagd. Toen mijn vader stierf (hij was mijn beste vriend en mijn mentor), kon ik niet begrijpen waarom hij. De belangrijkste persoon in mijn leven? Hij leed en ik kon hem niet loslaten, dus moest hij mij uiteindelijk loslaten. Het duurde lang voordat ik mijn antwoord vond en het kon accepteren en verder kon gaan. De tweede keer was toen mijn prachtige kleindochter nog maar 10 dagen leefde en God haar bij zich nam. Mijn zoon was er zo kapot van, net als zijn vrouw, en het was verschrikkelijk om hun pijn te zien. Maar ik wist dat ze in alle opzichten zo'n speciaal engeltje was, en we leerden haar tenminste kennen, van haar houden en bij haar zijn, zelfs als de de tijd was kort. Ik ben een van degenen die geloven dat dingen met een reden gebeuren. Na veel zoeken en bidden vind ik meestal mijn antwoord, op mijn eigen manier, in mijn eigen tijd.

Heb je er ooit bij stilgestaan dat we nu in de hel zijn?

Dat geloof ik soms. We worden uitgedaagd en het hangt af van hoe we met de uitdaging omgaan wat ons dichter bij de hemel brengt (intern leven, vrede --- wat dan ook). Als we de uitdaging niet aangaan, zullen we terugkomen om hem weer aan te gaan totdat we hem wel hebben.

Ik weet dat het gek klinkt. :-\

O, Deb.......
Het spijt me zo te horen over uw kleindochter... het breekt mijn hart om er zelfs maar over te horen... hoe kunt u het verdragen uw kind te verliezen... Ik kan me alleen maar voorstellen wat u moet doorstaan, vooral om te zien hoe uw zoon zo leed veel...
Ik kan je alleen maar vertellen wat ik geloof... Ik weet dat ze nu bij haar maker is en ze is zo speciaal dat God haar eerder nodig had om naast hem te staan... Ik geloof ook dat alles met redenen gebeurt... God heeft plannen en plek voor ieder van ons...
Ik weet dat ze misschien uit het zicht is, maar ze is en zal altijd in je hart zijn, elke seconde... woont nog steeds met haar hele familie.
Bedankt voor het delen, Deb!!!

Ik ben mijn geloof nooit kwijtgeraakt, maar ook ik heb God een paar keer in twijfel getrokken. Mijn ouders stierven allebei op dezelfde dag, acht jaar na elkaar. Beide zeer tragisch, moord en zelfmoord. En mijn zoon stierf toen hij 16 maanden oud was aan RSV. Ik had altijd het gevoel dat dingen met een reden gebeurden, maar wat ter wereld was de reden voor al deze dingen... Ik probeer daar nog steeds achter te komen. Ik heb vijf levende kinderen, dus ik doe mijn best om er doorheen te komen, maar het is moeilijk, heel moeilijk. Ik weet dat er op een dag antwoorden zullen komen op mijn vragen, maar daarop wachten is het moeilijkste deel.

Mama...
Nogmaals, het spijt me heel erg voor je verlies... Ik kan je niet vertellen hoeveel ik het waardeer dat je zo'n sterk persoon bent om je pijn te delen... Ik heb het gevoel dat ik velen van jullie vandaag heb leren kennen door ervaringen delen, een deel van ons leven samen... Afscheid nemen van iemand met wie we ons verbonden voelen is zonder twijfel, verwoestend... Het is moeilijk om ons leven zonder hen voor te stellen, en toch hebben we soms geen andere keuze dan te gaan op. Er is een oud gezegde van waar ik vandaan kom: zelfs als je in 10 vingers bijt, doen ze allemaal hetzelfde pijn... hoeveel kinderen we ook hebben, we houden evenveel van ze... wat ik probeer te zeggen is dat ik weet dat ook al heb je vijf kinderen, maar degene die je bent kwijtgeraakt, is nog steeds elke minuut van je leven bij je... Als het MommyMachine gemakkelijker maakt, weet dan dat, hoe lang je ook gescheiden zult zijn, je altijd in elkaars hart zult zijn ...tot de dag dat jullie elkaar weer ontmoeten...bedankt voor het delen.

What Dreams may come, een geweldige film met Robin Williams, het beantwoordt veel vragen. Als en wanneer je ooit iemand verliest, is zelfs het woord liefde niet genoeg om uit te leggen wat je voor hem of haar voelde. Dan ga je zoeken en vraag je je af waar ze zijn, gaat het goed met ze, waar zijn ze gebleven. Dat deed ik samen met mijn broer van wie ik meer dan alleen hield. Hij stierf als John Doe met een label aan zijn teen gedurende 2 weken. Totdat ze zijn vingerafdrukken controleerden en ontdekten dat hij bij de marine had gediend, en mij uiteindelijk vonden. Hij stierf bij een auto-ongeluk en toen de auto met een snelheid van meer dan honderd mijl botste, nee, hij reed niet te hard. De snelwegpolitie zei dat de impact honderd mijl per uur was, omdat elk voertuig ongeveer 50 tot 60 mijl per uur reed, zei de politieagent. je voegt de twee toe en krijgt de mate van impact. Alles in de auto, inclusief zijn kentekenbewijs etc, vloog eruit en werd niet gevonden op het moment van het ongeval. Ik reed naar een plaats genaamd Gila Bend in Arizona (waar het ongeval plaatsvond) en vond zijn identiteitsbewijs tussen de tumbleweeds langs de weg. Dat was 2 weken later, hij had zijn hond in de auto die hij overleefde. Het ambulancepersoneel zei dat een hond de woestijn uit rende naar de auto waar mijn broer uit het passagiersraam hing en zijn hond ging als een leeuw naast hem liggen en gromde naar het ambulancepersoneel. Toen kwamen ze erachter dat deze hond in deze auto zat. Ze landden twee helikopters, maar hij stierf ter plaatse.

Bij mijn toenmalige verloofde, nu echtgenoot Bruce, werd in september 2007 nierkanker vastgesteld, zo ontdekten we op mijn verjaardag. We hadden elkaar net drie jaar eerder gevonden, nadat we allebei dachten dat we nooit iemand zouden vinden met wie we ons leven doorbrengen. Ik herinner me dat mijn eerste reactie was: 2 keer uithalen naar God en Hem vragen waarom Hij zoiets zou doen nadat ik EINDELIJK de mijne had gevonden. Ik besefte echter al snel dat ik 2 b sterk had. Bruce is een erg 'stoere kerel' en toonde nooit enige angst. Ik weet zeker dat hij het voelde, hij hield het allemaal binnen, om mij niet van streek te maken. Ik herinner me ook heel duidelijk dat ik besefte hoe het leven steeds maar in de vierde richting ging, en ik wilde 2 SCREAM @ de wereld. Hé, mijn verloofde heeft kanker!!!!!!!!! Bruce liet zijn nier verwijderen via een nieuw ontwikkelde techniek via zijn navel, hier in de Cleveland Clinic. Zoals de chirurg het tijdens zijn controle van zes weken verwoordde: "Geen nieren meer, geen kanker meer." Sindsdien is Bruce gezond. De ervaring heeft mij veranderd; God stelt ons uitdagingen en hobbels op de weg. Maar ik ben er diep van overtuigd dat alles met een reden gebeurt. Deze vreselijke, angstaanjagende hobbel op de weg deed me echt beseffen hoeveel geluk ik heb. Ik raak nergens meer van streek over; het leven is 2 kostbaar en 2 kort. Mijn geloof is nog nooit zo sterk geweest; Er gaat geen dag voorbij dat ik God niet dank, die ons door een situatie brengt die een heel ander einde had kunnen hebben.

Oh mijn......je hebt mijn diepste en oprechte medeleven mama. Weet je, ik denk dat we allemaal wel eens beseffen dat niemand van ons echt weet wat anderen in hun leven hebben meegemaakt. We gaan onze dagen door met alleen maar aan onszelf en onze problemen te denken; Ik ben er schuldig aan. 2. Maar dan krijg ik verhalen zoals die van jou, en eerlijk-2-God, het geeft me kracht. Niets wat iemand zegt kan je pijn wegnemen; maar ik geloof heel erg dat God een plan heeft. We begrijpen het misschien niet, of vinden het zelfs niet leuk, maar ik vertrouw erop dat u binnen één dag de antwoorden zult vinden die u zoekt. Misschien niet in dit leven, maar dat zal wel gebeuren. Moge god jou zegenen.....

Bedankt wnanhee, dat is echt wat ik ook geloof. Ze heeft heel hard gevochten om te overleven, maar God wilde haar en hij nam haar mee. Mijn schoondochter worstelt nog steeds met het verwerken van het verlies en ik kan het begrijpen, maar gelukkig kan ik niet zeggen dat ik echt weet welke pijn ze voelt, ik heb nooit verloren een kind.