Is het juist om uw hond te laten inslapen?

Hallo LCB'ers

Ik heb door de jaren heen verschillende keren over mijn bugsy geschreven. Hij is echt daarboven op de leeftijd (16) en heeft voor het grootste deel een groot deel van zijn gezichtsvermogen verloren en is volledig doof geworden. Hij gedraagt zich soms een beetje seniel en doet gekke dingen waardoor ik stop en denk dat hij er echt is.

Ik kan hem niet echt meer oppakken omdat hij veel pijn heeft en bang is dat ik hem pijn zal doen vanwege artritis in zijn benen. Ik moet bekennen dat er momenten zijn geweest waarop ik dacht dat ik hem moest laten inslapen. Maar dan zie ik hem op andere momenten kwiek door de tuin rennen als een jonge pup en denk ik dat hij nog steeds lef heeft, en uiteindelijk haat ik mezelf omdat ik er zelfs maar aan denk om het ook maar een seconde te doen.

Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik hem op geen enkele manier kon neerleggen en om eerlijk te zijn, denk ik dat ik dit al die tijd al wist. Het moet voor elke hondenbezitter een van de moeilijkste beslissingen zijn en ook een van de meest pijnlijke.

De kwaliteit van leven versus een leven vol lijden. Hoewel hij niet langer de kwaliteit van leven heeft die hij ooit had, denk ik niet echt dat hij lijdt en ik denk dat dit het enige moment zou zijn om voor God te spelen en hem uit zijn lijden te verlossen.

Ik ben benieuwd naar feedback van leden en hun mening hierover en of ze de hond ooit hebben moeten laten inslapen.

Bedankt,

Lippen

Ik ben blij om te horen dat Bugsy niet lijdt. Ik denk dat dat de sleutel is als het om dit onderwerp gaat. Ik weet niet echt hoe ik erover denk. Een deel van het eigenaarschap van een hond is dat je je inzet voor de verzorging ervan. Ik zou graag willen denken dat het het beste is om ze zo comfortabel mogelijk te maken, maar soms is er niets dat de pijn kan wegnemen. Het is lastig, maar zolang Buggaboo tevreden is met slapen en doen wat hij elke dag doet, zeg ik dat je de juiste keuze hebt gemaakt.

Aan de andere kant, als je een gezonde hond laat inslapen omdat je er geen tijd voor hebt of er niet mee om kunt gaan, praat dan niet eens met mij. Er zijn zoveel schuilplaatsen en mensen die allerlei soorten honden willen opvangen.

Ik heb die beslissing meerdere keren in mijn leven moeten nemen, vooral met katten. Maar ik heb nu 4 honden, variërend in leeftijd van 3 - 9, dus dat komt nog.....

Het bepalende moment voor mij is altijd geweest wanneer ze zoveel pijn hebben dat ze niet meer goed kunnen functioneren, of het nu gaat om eten, drinken, zindelijk worden of zelfs zien. Eén van mijn katten kon niet eens meer goed zien, ze had zoveel pijn. Ze was voor mij een van die heel "speciale" huisdieren en ik huilde zo veel bij de dierenarts dat de dierenarts ook begon te huilen. Ik heb wekenlang om haar gehuild, en twaalf jaar later huil ik nog steeds.

Je zult weten wanneer de tijd daar is.

Ik kijk nu naar Pitbulls en Parolees, en ze hebben zojuist een hond gered die was achtergelaten om te sterven en niet eens kon lopen, en brachten hem naar een gevangenis waar ze een reddingsprogramma voor pitbulls hebben dat ook gevangenen helpt.

De honden waar we ons slecht over voelen, zijn degenen die in de kennel zijn achtergebleven en die zullen worden ingeslapen.

Je hond is heel bijzonder en je wilt natuurlijk niet dat hij lijdt, maar het klinkt alsof je het antwoord al weet. Er komt een dag dat Bugsy je zal laten weten wanneer hij op een andere manier je hulp nodig heeft. Ik heb nog nooit een dier moeten laten inslapen en wil die keuze ook nooit zelf moeten maken. Ik hoop dat jullie nog vele jaren van goede tijden samen zullen hebben.

Bedankt voor jullie antwoorden en geweldige input. En als die tijd zou komen (en ik hoop dat het niet gebeurt), denk ik dat ik het zal weten.

De mijne leefde 16 jaar en had problemen met zitten en liggen, met scheuren en ploffen en de algemene pijn van de ouderdom; de dierenarts zei dat ze op geen enkele manier leed, maar gewoon oud was. Tenzij we hoorden dat haar leven ondraaglijk was of dat de pijn overging in zwakte, lieten we haar met rust. Op een dag hoestte ze gewoon en ging vredig verder.

Dit maakt mij misschien geen vrienden..maar ach; waar ik niet tegen kan zijn mensen die hun hond laten inslapen omdat ze naar een ander onderkomen verhuizen of het gevoel hebben dat de hond een last of overlast is. Voor mij is het krijgen van een hond een verplichting; tenminste de levensduur van de hond... jij hebt de keuze gemaakt om hem in het gezin te brengen, en het is jouw plicht om hem tot het einde toe vol te houden. We hebben onze leefsituatie gebaseerd op het hebben van onze twee honden, en als we moesten verhuizen, als de plek, hoe perfect ze ook waren, ze niet kon accepteren, zouden we het doorgeven. Ik kan niet eens naar het buitenland gaan, ook al zou er een fantastische baan komen, want ik zou voor geen goud afstand van ze willen doen. Mijn enige mogelijke uitzondering zouden de katten zijn, die net zo graag bij mijn moeder zouden wonen.

Ik ben het volledig met je eens, Dionysus. Als ik de advertenties zie die mensen voor hun huisdieren plaatsen omdat "ze gaan verhuizen", "ze er geen tijd meer voor hebben", enz., word ik gewoon ziek van binnen. Ik heb zoveel medelijden met die huisdieren die onvoorwaardelijk lief hebben gehad – soms al jaren – en voor het gemak worden weggegooid.

Ik denk dat je zeker de juiste gedachten hebt voor je hond. Je hebt hem op de eerste plaats gezet en als hij geen pijn heeft en nog steeds zijn "puppymomenten" heeft, dan is alles goed en wel.

Toen ik ongeveer zeven jaar oud was, herinner ik me dat ik op tv zag hoe een hond werd afgemaakt - het was een grote Old English Sheepdog en terwijl ze dat deden, speelden ze "alle dingen helder en mooi". Ik heb wekenlang gehuild en gehuild om deze hond en ben hem nooit vergeten. Omdat ik zo jong was, heb ik nooit begrepen waarom ze het deden.

Als ik een hond zou hebben, zou ik dezelfde aanpak volgen als jij Lips.

Ik ben het met LhasaLover eens, ik denk dat je zult voelen wanneer de tijd rijp is.

We hechten echt aan onze huisdieren. Het zijn echter nog steeds dieren en vaak is het meest humane om ze ter dood te brengen. Het is moeilijk... een hartenbreker, maar niettemin menselijk.

Je hebt er waarschijnlijk niet veel over gelezen, maar op het slagveld hebben velen de trekker over moeten halen bij hun beste vrienden, waarbij de helft van hun gezicht werd weggeblazen...we maken ons vaak zorgen over dakloze huisdieren...waarom maken we ons geen zorgen over dakloze dierenartsen.....ga maar na..we zitten in een trieste staat Amerika......wat verdomme!!!

omdat het goed gaat met mensen, mensen, en voor het grootste deel in staat en verantwoordelijk voor hun eigen daden. Huisdieren zijn dat niet; we kozen ervoor om hun aard te veranderen door ze te domesticeren; Op de een of andere manier denk ik niet dat FiFums, de speelgoedpoedel, zou overleven in de Serengeti.
Trouwens, het feit dat deze specifieke draad over huisdieren gaat, betekent NIET dat iedereen onsympathiek staat tegenover welke kwestie dan ook

grof taalgebruik verwijderd - niet geaccepteerd op het forum.

Ook al is Bugsy heel oud, je hebt de juiste beslissing genomen. Lips, hopelijk hebben jullie nog wat tijd samen.

Tenzij ik ergens onder een steen heb geleefd, denk ik dat ik volledig begrijp wat onze mannen en vrouwen door de geschiedenis heen op slagvelden hebben meegemaakt. Dat betekent niet dat compassie begint en eindigt bij één bepaald onderwerp. Wat een trieste stand van zaken zou Amerika zijn als dat het geval was, of welk land dan ook ter wereld.

Compassie is een boek met een open einde dat verder reikt dan ieders persoonlijk verdriet of hartzeer. Als je binnen het kader blijft met slechts één agenda van compassie, ondermijn je de betekenis van ‘compassie’.

Ik ben het over één ding met je eens: "we bevinden ons in een trieste staat Amerika...wat verdomme!!!" ALS dat het ENIGE mededogen is dat bestaat. Gelukkig is dat niet zo.

Ik ben het met je lippen eens. Het hele zorgen om dieren is eenvoudig. Zij kunnen niet praten en wij wel. We hebben pijn, dat zeggen we.

Ik voel met je mee, Lips.

Ik heb twee honden laten inslapen. Ik kon het niet opbrengen om naar de dierenarts te gaan. Mijn man en zijn vader deden dat wel. Ik huilde als een baby toen ik afscheid nam en ze een kus gaf.

Mijn man zei: "Het leek alsof ze gingen slapen". Het was beide keren een heel moeilijke beslissing, maar ik wist dat het de juiste beslissing was.

Ik barst in tranen uit terwijl ik dit schrijf en het is al meer dan 10 jaar geleden. Honden zijn geweldige metgezellen, maar we zijn gezegend dat we ze kunnen helpen deze wereld te verlaten als de tijd rijp is. Mensen krijgen die luxe niet. We worden gedwongen tot het einde toe te lijden, zo eindigen we ook.

Lippen Ik ben een RVT (geregistreerd veterinair technicus), dus deze vraag wordt mij vaak gesteld. Het is prima om uw eigen hond in te laten slapen als deze gezondheidsproblemen heeft. Denk er over na. Heeft u menselijke familieleden die geleden hebben voordat ze stierven? Zou je willen dat je hun pijn kon wegnemen en als je dat vermogen had, zou je menselijke tegenhanger het op prijs stellen? Ik wed dat ze dat zouden doen.

Als Bugsy's tijd komt, zul je het weten. Hij zal zich ellendig voelen, en het zal je pijn doen om hem er doorheen te zien gaan. Alle oudere honden hebben goede en slechte dagen. Juist wanneer de slechte dagen groter zijn dan de goede, moet humane euthanasie een overweging zijn. Ik zou aanraden om te controleren of uw reguliere dierenarts euthanasie thuis doet en zo niet, probeer er dan een te vinden die dat wel doet, voor het geval dat. Het is moeilijk om over na te denken, maar ik probeer alle diereneigenaren aan te moedigen om voorbereid te zijn als de tijd daar is.

16 is oud voor elke hond, dus je hebt al die jaren iets goed gedaan. Laat het me weten als je nog vragen hebt. Als je mijn e-mailadres wilt, geef ik het je graag. Succes.

Oh en aan de persoon die vroeg waarom wij dierenmensen niets om de veteranen geven: dat is een eenvoudig antwoord. Mijn hond zou nooit op de neerbuigende manier tegen mij of iemand anders die ik ken praten als jij. Dat, mijn vriend, is de reden dat ik ALTIJD een hondenmens zal zijn. Ze zijn nooit verwachtingsvol en eeuwig dankbaar. Totaal en compleet het tegenovergestelde van de mens.

Regenboogbrug

Precies aan deze kant van de hemel is een plaats die Rainbow Bridge heet.

Wanneer een dier sterft dat een bijzondere nauwe band met iemand hier heeft gehad, gaat dat huisdier naar Rainbow Bridge.
Er zijn weilanden en heuvels voor al onze speciale vrienden, zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is voldoende voedsel, water en zonneschijn, en onze vrienden voelen zich warm en comfortabel.

Alle dieren die ziek en oud waren, worden weer gezond en krachtig; degenen die gewond of verminkt zijn, worden weer heel en sterk gemaakt, precies zoals we ze herinneren in onze dromen van vervlogen dagen en tijden.
De dieren zijn blij en tevreden, op één klein ding na; ze missen allemaal iemand die heel speciaal voor hen is, die achter moest blijven.

Ze rennen en spelen allemaal samen, maar de dag komt dat iemand plotseling stopt en in de verte kijkt. Zijn heldere ogen zijn aandachtig; Zijn gretige lichaam trilt. Plotseling begint hij weg te rennen van de groep, vliegend over het groene gras, terwijl zijn benen hem steeds sneller dragen.

Je bent opgemerkt, en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk ontmoeten, klampen jullie je vast aan elkaar in een vreugdevolle hereniging, om nooit meer gescheiden te worden. De gelukkige kussen regenen op je gezicht; je handen strelen opnieuw het geliefde hoofd, en je kijkt nog eens in de vertrouwende ogen van je huisdier, zo lang verdwenen uit je leven maar nooit afwezig uit je hart.

Dan steken jullie samen de Regenboogbrug over....

Auteur onbekend...

Kun je dat aan mijn hond vertellen als ik thuiskom met boodschappentassen en hij me neerslaat op zoek naar zijn lekkernijen lol

Dat soort 'aanstaande' is een teken dat een hond verwend wordt en dat is in mijn ogen prima!

Bedankt voor alle prachtige reacties en input. De Rainbow Bridge is absoluut een prachtig eerbetoon, Ty.

Gisteren kreeg Bugsy een beetje puppyachtig zaad, pakte een van zijn speeltjes en danste met opgeheven hoofd en trots door het huis. Het was alsof hij tegen me zei: "Ik ga nergens heen, mama"!

Lippen

Ontzag!!! Ga door met je slechte kleine zelf, Bugsy !!!!!! Dat is goed nieuws, Lips!

Ik heb Rainbow Bridge al gelezen en ik vind het geweldig. Het is een geweldig beeld om in gedachten te houden.

Dat is geweldig dat Bugga Boo rond de lippen van het huis steigerde. Ik hou van dat kleine sukkeltje.

Als uw hond op leeftijd is en/of een gezondheidsprobleem heeft, dan denk ik niet dat het verkeerd is om uw hond te laten inslapen. Uiteraard moet het de eigenaar pijn doen om zo'n keuze te maken, om het leven van de metgezel te beëindigen. Het maakt niet uit of het een huisdier, partner, vriend of familielid is. Soms moet iemand de kracht verwerven om een einde te maken aan het lijden van iemand van wie hij of zij houdt. Waardoor de beslissing wordt genomen om de hond ‘af te leggen’, omdat de hond die keuze niet alleen kan maken. Ik kan me voorstellen dat anderen het er niet mee eens zijn dat iemand de beslissing neemt om het leven van een hond te beëindigen, omdat dit soort actie voor hen als ‘wreedheid’ zou worden gedefinieerd. Dat zijn dezelfde mensen die hetzelfde zouden denken over de abortus van menselijke baby's. Maar wat dan? Denk niet na over wat en hoe anderen zich voelen. Het maakt alleen uit hoe jij je voelt. Het zou goed zijn om uw hond te laten inslapen om een einde te maken aan zijn of haar lijden, omdat u deze beslissing uit liefde neemt. Liefde brengt geluk en liefde brengt pijn

ja... als uw dier, van welk type dan ook, LIJDT... is dat het juiste om te doen... ook al is het misschien moeilijk voor u, als u zich ellendig voelt, lijdt en pijn heeft en gaat sterven, zou u het dan willen volhouden ?
op hetzelfde moment.. als je een gezond dier neerlegt, ben je harteloos.. en die mensen die ze gewoon "laten gaan" en specifiek praten over eigenaren van dieren die "van gedachten veranderen" - ja, die mensen zijn een zielig excuus voor een mens. Ik heb drie honden als direct gevolg van het "hondendumpen". Ik heb er niet veel, maar ze worden gevoed, ze zijn geliefd, ze zijn warm en ze worden behandeld als baby's. en ik heb net een hek aan de achterkant gezet, dus nu kan ik gewoon de deur openen om ze naar buiten te laten, in plaats van ze allemaal apart aan een loper vast te maken... mijn hart gaat uit naar de poster en haar "furbaby"... voor "kwaliteit van leven" is uw hond GELUKKIG als hij door u wordt bemind... als de hond NIET lijdt, geniet er dan van totdat hij overgaat of begint te lijden. als die tijd aanbreekt, vraag dan om hulp als u niet kunt gaan alleen, het is het juiste om te doen.

Het enige juiste wat je kunt doen als de dieren oud zijn en veel gezondheidsproblemen hebben, is naar de dierenarts gaan en ze de laatste naald laten prikken. Maar veel mensen denken meer aan zichzelf en willen de dieren niet laten inslapen.

PS Ik zie dat deze draad al een paar jaar oud is, dus ik denk dat je hond nu vanuit de hemel op je neerkijkt

We kregen een nieuw kind nadat de jongste 9-1/2 jaar was. Het nieuwe kind kostte al mijn energie en Shadow (onze Duitse herder) mocht na haar geboorte niet meer in huis. We hadden een nieuw tapijt laten leggen waar de kleine op kon kruipen, en we wilden geen hondenhaar, huidschilfers of vieze pootjes op het tapijt. Dus Shadow bleef buiten en in de garage. Hij werd zeer snel ouder en kreeg artritis. Hij kon nauwelijks bewegen. Mijn man en ik brachten hem naar de Humane Society om hem te laten inslapen. Ik hield zijn poot vast terwijl hij werd geïnjecteerd en totdat hij zijn laatste adem uitblies. Ik voelde me er erg slecht over, maar ik denk niet dat de kwaliteit van zijn leven en mijn onvermogen om hem er doorheen te verwennen het rechtvaardigen om hem levend te laten lijden. Ik huilde en huilde en voel me er nog steeds behoorlijk slecht over, maar ik denk dat de juiste beslissing is genomen.

Vorig jaar werd de hond van mijn familie bijna blind vanwege diabetes en moesten we een operatie ondergaan. We gingen naar Finland (met de auto en daarna met de veerboot, de hele reis duurde ongeveer 8 uur om er te komen) en mijn stiefvader betaalde veel voor de operatie en gelukkig was het resultaat positief en kreeg ze haar gezichtsvermogen terug (niet volledig maar zo goed als het kon, terwijl het andere oog eruit werd gehaald omdat ze er niets aan konden doen. De hond was een van de vriendelijkste honden die ik ooit heb gezien en de hele situatie veranderde niets aan haar optimisme en liefde voor het leven. Ik zeg dit omdat het extreem moeilijk was om te horen dat ze één oog moest verliezen, dus ik kan me niet voorstellen hoe het voelt om een hond te laten inslapen. Ik denk dat ik dat alleen zou doen als ik Ik wist zeker dat dit het beste was en of mijn hond te veel leed.

Ik denk dat het menselijk is om onder bepaalde omstandigheden je hond te laten inslapen. Onze hondenbreker ontwikkelde diabetes naarmate hij ouder werd en kon niet meer lopen of functioneren en leed duidelijk. We namen hem in huis en lieten hem eerst inslapen, zodat hij het niet zou weten en hij bleef gewoon slapen. Het was heel hartverscheurend voor mij, maar het was het juiste om te doen.

Ik ben het eens met tks3773, als de hond ongeneeslijk ziek is, dan heb jij dat ook. Mijn Duitse herder Gia kreeg maagkanker en ik heb alles geprobeerd wat de dierenarts voorstelde om haar te behandelen, maar moest haar uiteindelijk laten inslapen omdat de pijn te veel voor haar was, dus ja, ik denk dat het een goede zaak is om te doen als je hond geen andere opties heeft om beter te worden

Het kostte me veel tijd om mijn ex-man te vergeven dat hij onze 13-jarige hond niet had laten inslapen. We hielden zoveel van haar, ze had heupdisplacia en had ernstige pijn. Ze was een grote hond en moest naar buiten gedragen worden om haar werk te doen. Hij kon het gewoon niet en ik reed niet. Ze stierf op mijn verjaardag aan het voeteneinde van ons bed. Het spijt me zo dat ze moest lijden

Het spijt me echt voor alles wat je verliest. Huisdieren zijn zozeer een onderdeel van ons gezin geworden, dat we ons deze wereld niet meer zonder kunnen voorstellen. Maar het is een liefdevol gebaar om ze hier te houden terwijl ze pijn hebben. Nee dat is het niet.
Missymoo Ik zat in hetzelfde schuitje, mijn man vertelde me dat het goed ging met onze hond Oscar. Ik wist beter.
Uiteindelijk ben ik zelf met hem naar de dierenarts gegaan en heb de hele weg heen, tijdens en terug gehuild. Maar ik voelde me zo opgelucht dat hij vredig was heengegaan.
imakin1

Ik denk dat het een beslissing is die heel moeilijk is om te nemen, omdat we net zoveel van onze huisdieren houden als van ons gezin. Ik denk dat je de juiste keuze kent

Ik moet toegeven dat ik geen dierenliefhebber ben. Vooral honden, want als tiener werd ik achtervolgd door een doberman-tang en mijn vriend werd in zijn gezicht gebeten door de hond van een andere vriend. Onlangs werd bij de 11-jarige hond van mijn vriend kanker vastgesteld. De hond heeft een operatie ondergaan waarbij de tumor is verwijderd en is herstellende. De kosten bedragen tot nu toe ruim 3.000 dollar. Zoveel houdt ze van haar hond! Dus ik denk dat het een persoonlijke beslissing is die elke eigenaar moet maken. Ze zegt dat zolang haar hond geen pijn heeft, ze zal proberen hem in leven te houden.

Medtrans

Medtans - ik vind het jammer dat je vreselijke herinneringen aan honden had en ik kan het je niet helemaal kwalijk nemen dat je niet dol op ze bent. Het is jammer dat je de liefdevolle, loyale kant van een hond niet hebt kunnen zien en wat een ongelooflijke metgezel hij kan zijn.

Ik begrijp je angst wel... het is moeilijk om het om te keren :'(

Ja lippen. Ik ben doodsbang voor elk dier, vooral honden. Als ze konden praten en me vertellen waar ze aan denken, zou het misschien anders zijn . Ik vind het gewoon leuk als een baasje tegen me zegt..."Maak je geen zorgen, ze zal je niet bijten." Ik antwoord altijd: "Hoe weet je dat?" Totdat een hond mij VERTELT dat hij mij niet zal bijten, zal ik heel voorzichtig met hem omgaan. Ik kan het gewoon niet helpen.

Medtrans

We hebben een Jack Russell (Lulu) van ongeveer 13 1/2 jaar oud en ze wordt duidelijk langzamer
en gewoon niet zo baldadig als vroeger. Wandelingen worden steeds moeilijker, hoewel ze nog steeds gaat, ze is nu een stuk langzamer. Ik bid dat ze vredig zal vertrekken als de tijd daar is. Ik begrijp dat het menselijk is om hun lijden te verzachten, maar het is pijnlijk voor mij om er zelfs maar aan te denken. Ik weet dat mij de niet benijdenswaardige taak zou worden gegeven, maar ik weet niet hoe ik dat zou kunnen doen. Ik denk er liever niet over na.

Ik geloof dat het in bepaalde gevallen laten inslapen van een dier het vriendelijkste is wat je kunt doen.
Maar we moeten niet vergeten dat dit een deel van onze familie is en NOOIT zomaar bij de dierenarts moet worden afgezet om klaar te zijn en vervolgens als een stuk afval moet worden weggegooid.
Er zijn tegenwoordig veel dierenartsen die daadwerkelijk bij u thuis komen en het doen, zodat alle gezinsleden afscheid kunnen nemen.
Als er andere huisdieren in huis zijn, is het belangrijk dat ze het dier ruiken dat overleden is, zodat ze weten dat het overleden is en niet meer terugkomt. Wanneer een huisdier naar de dierenarts wordt gebracht en wordt afgemaakt, zullen andere huisdieren in huis blijven uitkijken naar de terugkeer ervan. Als u het thuis doet, voorkomt u dat dit gebeurt.
Ik kan je vertellen dat het in veel opzichten heel goed kan zijn voor je hele gezin!
1 - Het zorgt ervoor dat degene die overgaat zich in een liefdevolle omgeving kan bevinden
2 - Hiermee kunnen andere huisdieren gesloten worden.
3 - Het leert onze kinderen een humane behandeling van dieren en over de dood.
4 - Het geeft de persoon die de beslissing moest nemen de rust die hij nodig heeft om met zijn beslissing om te gaan!

Voor iedereen die deze beslissing moet nemen, het spijt me voor je verlies en ik ben blij voor de volgende stap in de reis van die ziel!

Let op: Tijdens de dood (mensen en dieren) is het gehoor het laatste wat moet gebeuren. Zeg dus nooit: OH MIJN God, ze zijn dood! Maar fluister in plaats daarvan zachtjes in hun oor: "Ik hou van jou!"

Ter informatie: u kunt het huisdier na overlijden ook laten cremeren en u krijgt de as terug in een mooie cederhouten kist samen met een overlijdensakte.

Ik geloof dat als het tijd is om te vertrekken, onze hond niet meer moet leven, want het zal alleen het lijden zijn dat mij niet laat blijven ... lijden dat het niet verdient! Houd van ze, je viervoetige vrienden... voor altijd!